Αλφόνσος του Πουατιέ

Ο Αλφόνσος, κόμης του Πουατιέ και της Τουλούζης (Alphonse de Poitiers, 11 Νοεμβρίου 1220 – 21 Αυγούστου 1271), ήταν γιος του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου H΄ του Λέοντα και της Λευκής της Καστίλης, αδελφός του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Θ΄ του Αγίου και του Καρόλου του Ανδεγαυού.

Αλφόνσος, κόμης του Πουατιέ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Alphonse de Poitiers (Γαλλικά)
Γέννηση	11  Νοεμβρίου 1220[1] Πουασί
Θάνατος	21  Αυγούστου 1271[1] Ταρκίνια
Τόπος ταφής	Βασιλική Σαιν-Ντενί
Υπηκοότητα	Γαλλία
Οικογένεια
Σύζυγος	Ιωάννα, κοντέσσα της Τουλούζης
Γονείς	Λουδοβίκος Η΄ της Γαλλίας και Λευκή της Καστίλης
Αδέλφια	Αγία Ισαβέλλα της Γαλλίας Λουδοβίκος Θ΄ της Γαλλίας Κάρολος ο Ανδεγαυός Ιωάννης κόμης των Ανζού και του Μέιν Ροβέρτος Α΄ του Αρτουά
Οικογένεια	Οίκος των Καπετιδών
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Ζ΄ Σταυροφορία

Γάμος του Αλφόνσου με την Ιωάννα της Τουλούζης

Το 1229 η μητέρα του Αλφόνσου Λευκή της Καστίλης υποχρέωσε τον Ραϊμόνδο Ζ', κόμη της Τουλούζης να υπογράψει την Συνθήκη των Παρισίων σύμφωνα με την οποία έπρεπε να δηλώσει την υποταγή του στον γιο της Λουδοβίκο Θ', [2] η κόρη και διάδοχος του Ραϊμόνδου Ιωάννα της Τουλούζης παντρεύτηκε σύμφωνα με την ίδια συνθήκη τον Αλφόνσο. Η συνθήκη των Παρισίων ήταν το τέλος της Αλβιγηνής Σταυροφορίας και ένας από τους όρους της ήταν ότι κάποιος αδελφός του βασιλιά Λουδοβίκου θα παντρευτεί την κόρη του Ραϊμόνδος η οποία θα διαδεχόταν τον πατέρα της στην κομητεία της Τουλούζης επειδή δεν είχε ο ίδιος γιους, ο γάμος έγινε το 1237. [3]. Το ζεύγος του Αλφόνσου και της Μαρίας κληρονόμησε την κομητεία της Τουλούζης με τον θάνατο του πεθερού του Ραϊμόνδου το 1249.

Θυρεός

Συμμετοχή του Αλφόνσου στην Ζ΄ Σταυροφορία

Ο Αλφόνσος συμμετείχε σε δύο Σταυροφορίες, στην Ζ΄ Σταυροφορία (1247) και στην Η΄ Σταυροφορία (1270), στο πλευρό του αδελφού του βασιλιά Λουδοβίκου του Αγίου. Στην Ζ΄ Σταυροφορία έφτασε με μεγάλη δύναμη στρατού στην Δαμιέτη στις 24 Οκτωβρίου 1249 η οποία είχε ήδη καταληφθεί από τους Σταυροφόρους. [4] Αναγκάστηκε να διακόψει αιφνίδια την συμμετοχή του στην Σταυροφορία και να επιστρέψει στην Τουλούζη στις 10 Αυγούστου/1250, [5] όταν έμαθε ότι ο πεθερός του Ραϊμόνδος πέθανε προκειμένου να εξασφαλίσει την κληρονομιά του. [6] Υπήρχε αντίσταση εκ μέρους των τοπικών ευγενών η οποία κατεστάλη από την μητέρα του και βασιλομήτωρ Λευκή της Καστίλη, η Τουλούζη στην συνέχεια προσαρτήθηκε στις κτήσεις του. [7]

Ο Αλφόνσος του Πουατιέ αναγνωρίζει την δημοτική αυτονομία της πόλης του Agen, ορκίζοντας υπέρ του κοινού νόμου της πόλης ενώπιον των πρόξενων της πόλης. Κάθεται σε ένα βάθρο και βάζει το χέρι του στο βιβλίο. Ο πρόξενος που κρατά το βιβλίο αναγκάζεται να γονατίσει.

Αντιβασιλιάς της Γαλλίας

Το 1252, με το θάνατο της μητέρας του, Λευκής της Καστίλλης, ανέλαβε την αντιβασιλεία με τον μικρότερο αδελφό του Κάρολο τον Ανδεγαυό μέχρι την επιστροφή του αδελφού τους Λουδοβίκου από εκστρατεία. Κάνοντας διαπραγματεύσεις την περίοδο εκείνη με τον Γάλλο βασιλιά Ερρίκο Γ΄, κατέληξαν το 1249 στη Συνθήκη των Παρισίων, σύμφωνα με την οποία ο Άγγλος βασιλιάς όφειλε να αποσυρθεί από περιοχές της Γαλλικής γης (π.χ. Νορμανδία, Ανζού, Πουατιέ) και αυτοί με την σειρά τους θα απέσυραν την υποστήριξη τους προς τους Άγγλους επαναστάτες. To μεγαλύτερο διάστημα βρισκόταν στο Παρίσι, την κομητεία του στην Τουλούζη την κυβερνούσε μέσω των βαρόνων εκπροσώπων του.[8] Το κύριο έργο του ήταν η οργάνωση των επαρχιών με νόμους και κεντρική διοίκηση, που είχε ως απώτερο στόχο την εν συνεχεία ένωσή τους με το Γαλλικό στέμμα. Με τον «Αλφονσίνιο» κώδικα νόμων προστάτευε τις μεσαίες τάξεις από τις αυθαίρετες εκμεταλλεύσεις των ισχυρών. Άσκησε μια επιτυχή επιρροή στον νότο σε πείσμα του αυταρχικού και φιλάργυρου χαρακτήρα του. Το 1249, πραγματοποίησε στο Πουατιέ την πρώτη «έξωση των Ιουδαίων».

Συμμετοχή στην Η' Σταυροφορία και θάνατος

Συμμετείχε μαζί με τον αδελφό του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Θ' στην αποτυχημένη Η΄ Σταυροφορία, [9] πέθανε στο ταξίδι της επιστροφής στην Γαλλία στις 21 Αυγούστου/1271 στην Σαβόνα της Ιταλίας χωρίς απογόνους. [10] Η σύζυγος του Ιωάννα πέθανε μόλις 4 μέρες αργότερα εκφράζοντας την επιθυμία στην διαθήκη της να παραχωρηθεί η κομητεία στον κοντινότερο άρρενα συγγενή από την δική της οικογένεια κάτι που το Γαλλικό κοινοβούλιο απέρριψε το 1274. [11] Το Κοινοβούλιο αποφάσισε το 1283 την ένωση της Τουλούζης με το Γαλλικό στέμμα αλλά τελικά η περιοχή παραχωρήθηκε σύμφωνα με την διαθήκη του ίδιου του Αλφόνσου στον πάπα παραμένοντας παπικό έδαφος μέχρι το 1791.

Παραπομπές

Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη, Κρατική Βιβλιοθήκη του Βερολίνου, Βαυαρική Κρατική Βιβλιοθήκη, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας: Gemeinsame Normdatei. 100936105. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2015.
Jackson 1999, p. 64.
Fawtier. p. 123.
Strayer. pp. 496-7.
Strayer. p. 505.
Hallam. p. 218.
Hallam. p. 258.
Petit-Dutaillis. pp. 299-300.
Strayer. p. 511.
Hallam. p. 258.

Hallam. p. 258.

Πηγές

B. Ledain, Histoire d'Alphonse, frère de S. Louis et du comte de Poitou sous son administration (1241-1271) (Poitou, 1869)
E. Bourarie, Saint Louis et Alphonse de Poitiers (Paris, 1870)
A. Molinier, Etude sur l'administration de S. Louis et d'Alphonse de Poitiers (Toulouse, 1880)

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Alphonse, Count of Poitiers της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).