Ο Έερο Σααρίνεν (Eero Saarinen, 20 Αυγούστου 1910 στο Kirkkonummi Φινλανδίας - 1 Σεπτεμβρίου 1961, στο Αν Αρμπορ, Μίτσιγκαν, στις Ηνωμένες Πολιτείες) ήταν διάσημος Φιλανδός αρχιτέκτονας και σχεδιαστής προϊόντων του 20ού αιώνα. Από πολλούς τοποθετήθηκε μέσα στα κινήματα του μοντερνισμού, του μεταμοντερνισμού αλλά και του ρασιοναλισμού. Το σίγουρο είναι πως ο ίδιος είχε μία ιδιαίτερη αντίληψη των τρεχόντων γεγονότων του καιρού του και παρ' όλους τους επηρεασμούς που δέχτηκε διατήρησε ένα μοναδικό στυλ.
Βιογραφία
Τα νεαρά χρόνια
Ήταν γιος του μοντερνιστή - Αρ Νουβό αρχιτέκτονα Eliel Saarinen και της γλύπτριας Loja Gesellius. Θεωρήθηκε παιδί ιδιοφυΐα καθώς μπορούσε από τα πρώιμα σχολικά του χρόνια να σκιτσάρει και με τα δύο χέρια και να κερδίσει κάποιους μικρούς κατασκευαστικούς διαγωνισμούς (π.χ Διαγωνισμό κατασκευής με σπίρτα το 1922). Σε μικρή ηλικία μετακόμισε από την πατρίδα του στην Αμερική μαζί με την οικογένειά του. Μαθήτευσε κοντά στον πατέρα του στην ακαδημία Cranbrook των Τέχνων στο Μίτσιγκαν (Cranbrook Academy of Art). Εκεί συνάντησε και ανέπτυξε φιλικές και αργότερα επαγγελματικές σχέσεις με τον Τσαρλς Ιμς άλλο γνωστό αρχιτέκτονα σύγχρονο του Έερο.
Μετέπειτα Σπουδές
Ξεκίνησε τις πτυχιακές σπουδές του το 1929 στην Γαλλία, στο Παρίσι, φοιτώντας ως γλύπτης στην Ακαδημία της Γκράντ Σωμιέρ. (Académie de la Grande Chaumière). Γρήγορα όμως, ένα χρόνο αργότερα, θα επιστρέψει στην Αμερική, πιο συγκεκριμένα στην σχολή Αρχιτεκτονικής στο Γέιλ (Yale School of Architecture), στο Κονέκτικατ όπου σπουδάζει από το 1930 ως το 1934. Από μικρή ηλικία θεωρούσε τον εαυτό του αμερικάνο και με βάση αυτή την υπηκοότητα αργότερα εργάστηκε.
Τα Πρώτα Βήματα
Από την στιγμή που τελείωσε τις σπουδές του άρχισε να εργάζεται στο γραφείο του πατέρα του. Η συνεργασία των δύο είχε ξαναδοκιμαστεί στην αποπεράτωση του Σχολείου Θηλέων Κίνγκσγουντ, όπου ο Έλιελ σχεδίασε τους χώρους η Loja τους διακόσμησε και ο νεαρός Έερο σχεδίασε τα έπιπλα. Υπό την «προστασία» του πατέρα του ολοκληρώνονται τα σχέδια για πολλά γνωστά έργα όπως τα γραφεία της General Motors στο Γουώρεν του Μίσιγκαν (General Motors Technical Center in Warren, Michigan)το οποίο χτίστηκε από το 1949 μέχρι το 1955 αλλά είχε σχεδιαστεί νωρίτερα ή το Kleinhans Music Hall στην Νέα Υόρκη το 1940.
Η ανεξαρτητοποίηση
Οι ιδέες του πατέρα του έμεναν στάσιμες κολλημένες σε μία άλλη ξεπερασμένη εποχή και ο Έερο δεν μπορούσε πλέον να εργάζεται υπό αυτούς τους όρους. Έτσι η πρώτη ευκαιρία του δόθηκε όταν ανακοινώθηκε διαγωνισμός το 1948 για το μνημείο προς τιμήν του προέδρου Τζέφερσον. Εκεί έλαβε μέρος χωριστά από τον Έλιελ και κέρδισε. Ήταν ο προάγγελος της καινούριας εποχής που ξημέρωνε για τον Έερο. Ήταν γνωστός ως «ο Σααρίνεν των δεύτερων βραβείων» και μέσα σε ένα χρόνο είχε γίνει γνωστός διεθνώς και η μία προσφορά διαδεχόταν την άλλη. Από αυτή την περίοδο το πιο γνωστό έργο του είναι το T.W.A Terminal στην Νέα Υόρκη στο Διεθνές Αερολιμένα J.F.K το οποίο και ολοκληρώθηκε μετά τον θάνατό του.
Θάνατος - Μεταθανάτιες Διακρίσεις
Ο Έερο Σααρίνεν πέθανε τον Σεπτέμβρη του 1961 κατά την διάρκεια μιας εγχείρησης για όγκο στον εγκέφαλο στην ηλικία των 51 ετών. Αργότερα εν έτει 1962 δέχτηκε το Χρυσό μετάλλιο από το Αμερικάνικο Ινστιτούτο Αρχιτεκτόνων. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ενδιαφέρον για τα έργα του Σααρίνεν καθώς θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους-υποτιμημένους αρχιτέκτονες του 20ου αιώνα διότι δέχτηκε αρνητική κριτική εν ζωή για την διαφορετικότητα των έργων του μεταξύ τους.
Προσωπική Ζωή
Απέκτησε 3 παιδιά από 2 γάμους. Ο πρώτος γάμος ήταν με την γλύπτρια Lilian Swann, με 2 παιδιά τον Eric και την Susan. Ενώ το 1954 παντρεύτηκε την Aline Bernstein, μια κριτικό τέχνης στην εφημερίδα New York Times, με την οποία απέκτησε έναν γιο, τον Eames, τον οποίο ονόμασε έτσι προς τιμήν του συνεργάτη του Charles Eames.
Έργο
Επιρροές
Ο Έερο Σααρίνεν δεν χαρακτηρίζεται από κάποια σημαντική επιρροή από άλλους προγενέστερους του αρχιτέκτονες εκτός του πατέρα του. Ένω θα μπορούσε κανείς να πει ότι πολλά έργα του έχουν Μισβαντεροικές επιρροές υπάρχουν άλλα που καταρρίπτουν εντελώς αυτή την θεωρία. Το σημαντικότερο κλειδί για την κατανόηση του έργου του Έερο Σααρίνεν βρίσκεται στην φράση του πατέρα του "Πάντα να σκέφτεσαι το επόμενο μεγαλύτερο πράγμα", το οποίο σημαίνει πως μέσα σε καθετί σχεδιασμένο υπάρχει σε μικρότερη κλίμακα κάτι ακόμα που χρειάζεται σχεδίαση, και κάτι ακόμα μικρότερο μέσα σ' αυτό κ.ο.κ. Άρα ο Έερο διακατεχόταν από την ανάγκη να λύνει στην εντέλεια κάθε του αρχιτεκτονικό έργο.
Βασικότερες Περίοδοι
Η πρώτη περίοδος προετοιμασίας ξεκινάει από τα σχολικά χρόνια του Έερο συμπεριλαμβάνει την γενική του παιδεία ως γλύπτης, σχεδιαστής επίπλων(με την πολύ γνωστή Tulip Chair να είναι το αποκορύφωμα αυτής της πτυχής της ζωής του. Τελειώνει με το πέρας των αρχιτεκτονικών του σπουδών.
Η δεύτερη περίοδος ξεκινάει από το 1934 όπου κατατάσσεται στο δυναμικό του γραφείου του πατέρα του και τελειώνει το 1948 όπου αποφασίζει να ακολουθήσει μόνος του άλλο δρόμο.
Θα μπορούσε κανείς να πει πώς ήταν η περίοδος απόκτησης εμπειρίας στο επάγγελμα και βιωμάτων που θα τον οδηγούσε στην μετέπειτα καριέρα του.
Η τρίτη και τελευταία περίοδος αποτελείται από τις χρονιές 1948 μέχρι 1961 δηλαδή μέχρι τον θάνατο του. Είναι η βασική περίοδος αρχιτεκτονικής δημιουργίας όπου όλοι οι κόποι της ζωής του παίρνουν σάρκα και οστά και εμφανίζονται στα σημαντικά έργα του.
Τα σημαντικότερα έργα που έλαβε μέρος
Κάποια από τα γνωστότερα και σημαντικότερα έργα του Έερο με τα οποία πέτυχε διακρίσεις, επαίνους και χαρακτηρίζουν το είδος της αρχιτεκτονικής την όποια προσέφερε στον γρήγορα μεταβαλλόμενο κόσμο του μέσου του 20ου αιώνα.
Επιπλοποιίας
Grasshoper lounge chair (1946)
Womb Chair (1948)
Tulip Chair (1955), χρησιμοποίθηκε στην σειρά του Star Trek
Αρχιτεκτονικά
Kingswood School for Girls, εργάστηκε στον σχεδιασμό της επίπλωσης σε αρχιτεκτονικά σχέδια του πατέρα του
Kleinhaus Music Hall στο Buffalo (1938)
Crow Island School στο Illinois (1940)
Wooden Opera House στο Tanglewood (1944)
Jefferson National Expansion Memorial στο St. Louis (1947), Η " Πύλη προς την Δύση"
TWA Flight Center στην New York (1956)
Washington Dulles International Airport στην Virginia (1958)
Ο Έερο Σααρίνεν εργάστηκε και στην Ελλάδα στον Διεθνή Αερολιμένα Αττικής στο Ελληνικό στην διαμόρφωση του Ανατολικού Terminal to 1960.
Βιβλιογραφία
Allan Temko, "Eero Saarinen, Makers of Contemporary Architecture", New York, 1962,
Peter Gossel και Pierluigi Serraino, "Taschen 25th aniver - Saarinen: Special edition", Cologne, 2009
Rupert Spade και Yukio Futagawa, "Eero Saarinen (Library of contemporary architects)", London, 1971
Aline Bernstein Saarinen, "Eero Saarinen on his work", London, 1968, (Revised Edition). Original Edition το 1962
Σύνδεσμοι σε καταλόγους καθιερωμένων όρων
WorldCat VIAF: 41868977 LCCN: n50016251 ISNI: 0000 0000 8120 2894 GND: 118604430 SELIBR: 235544 SUDOC: 029333482 BNF: cb120982076 (data) BIBSYS: 90409664 ULAN: 500006141 NDL: 00455092 NKC: xx0081078 KulturNav: id RKD: 235185
(Γαλλικά) BNF authorities. data.bnf.fr/ark:/12148/cb120982076. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
Joan Marter: The Grove Encyclopedia of American Art. Oxford University Press. 10 Φεβρουαρίου 2011. ISBN-13 978-0-19-533579-8. ISBN-10 0-19-533579-1.
«Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Eero-Saarinen. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) SNAC. w632045b. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) Find A Grave. 41785353. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά) Discogs. 1805580. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
(Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά) Structurae. 1000107. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016. kulturnav.org/4737690e-5758-472b-b5a0-35efdb2a3612. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2016.
Benjamin Genocchio: «Saarinen’s Work, in 2 Parts, at Yale». The New York Times Company. 26 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 2019.
«Eero Saarinen - Architect With a Vision». National Park Service. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2018.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
