Ο Πιανίστας είναι μια ταινία του Ρόμαν Πολάνσκι, παραγωγής 2002, με πρωταγωνιστή τον Έντριαν Μπρόντυ. Αποτελεί κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης αυτοβιογραφίας του Εβραίου Πολωνού μουσικού, Βουαντίσουαφ Σπίλμαν (Wladyslaw Szpilman, 1911 – 2000 ).
Η ταινία βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ των Καννών με τον Χρυσό Φοίνικα, ενώ διεκδίκησε επτά βραβεία της Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ), ανάμεσα στα οποία και αυτό της καλύτερης ταινίας. Τελικά κέρδισε τρία: Καλύτερης σκηνοθεσίας, Διασκευασμένου Σεναρίου και Α’ Ανδρικού Ρόλου, με τον Μπρόντυ να αποτελεί το νεαρότερο ηλικιακά ηθοποιό που έχει λάβει το βραβείο αυτό. Αξιοσημείωτο είναι επίσης πως η ταινία κέρδισε επίσης επτά Βραβεία Σεζάρ, ανάμεσα στα οποία αυτά της Καλύτερης ταινίας, Καλύτερης σκηνοθεσίας και Α’ Ανδρικού Ρόλου, χαρίζοντας στον Μπρόντυ ακόμη μια ασυνήθιστη πρωτιά: αυτή του πρώτου Αμερικανού που παίρνει αυτή τη διάκριση.
Υπόθεση
Ο Βουαντίσουαφ Σπίλμαν, ένας διάσημος Εβραιοπολωνός πιανίστας που δουλεύει στον ραδιοφωνικό σταθμό της Βαρσοβίας, βλέπει τον κόσμο του να καταρρέει με το ξέσπασμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και την εισβολή των Γερμανών στην Πολωνία, τον Σεπτέμβριο του 1939. Αφού ο ραδιοφωνικός σταθμός καταστρέφεται από τις εκρήξεις, ο Βουαντίσουαφ επιστρέφει σπίτι όπου και μαθαίνει ότι η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία έχουν κηρύξει πόλεμο ενάντια στη Γερμανία. Πιστεύοντας ότι ο πόλεμος θα τελειώσει γρήγορα, αυτός και η οικογένειά του γιορτάζουν το γεγονός.
Ωστόσο κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής που λαμβάνει χώρα τους επόμενους μήνες, οι συνθήκες διαβίωσης των Εβραίων σταδιακά χειροτερεύουν και τα δικαιώματά τους περιορίζονται: κάθε οικογένεια επιτρέπεται να έχει ένα ελάχιστο χρηματικό ποσό, όλοι πρέπει να φοράνε ένα περιβραχιόνιο με το Αστέρι του Δαβίδ για να ξεχωρίζουν και να υπομένουν αδιαμαρτύρητα διάφορες ταπεινώσεις. Ώσπου τελικά το 1940, συγκεντρώνονται όλοι στο Γκέτο της Βαρσοβίας. Εκεί αντιμετωπίζουν την πείνα, την καταδίωξη και τον εξευτελισμό από τους Ναζί και τον συνεχή φόβο του θανάτου ή βασανισμού. Σύντομα, τους πηγαίνουν στις εγκαταστάσεις εξολόθρευσης στην Τρεμπλίνκα. Ο Βουαντίσουαφ σώζεται την τελευταία στιγμή από έναν αστυνομικό του εβραϊκού γκέτο, που τυγχάνει να είναι οικογενειακός φίλος. Μακριά πλέον από την οικογένειά του, παραμένει στο γκέτο ως εργάτης-σκλάβος στις γερμανικές μονάδες κατασκευής ενώ αργότερα αφήνεται στη βοήθεια όσων μη-Εβραίων γνωστών του τον θυμούνται ακόμα.
Όσο ζει κρυμμένος, γίνεται μάρτυρας πολλών θηριωδιών που διαπράττουν τα Ες-Ες, όπως μαζικές δολοφονίες, ξυλοδαρμούς και εμπρησμούς. Παρακολουθεί επίσης την επανάσταση που λαμβάνει χώρα στο γκέτο, χωρίς να μπορεί να προσφέρει ή να αντιδράσει με άλλο τρόπο. Τελικά, τα Ες-Ες μπαίνουν με τη βία στο γκέτο και σκοτώνουν όλους σχεδόν τους εναπομείναντες αντάρτες. Ανάμεσα στις τρομακτικές σκηνές που εξελίσσονται γίνεται μια αναφορά στη δράση του Γιόζεφ Μπλος, ενός αξιωματικού των Ες-Ες γνωστού σήμερα για τις ιδιαίτερα βάναυσες πράξεις του. Χαρακτηριστικά συγκεντρώνει και εκτελεί μια ομάδα Εβραίων που έμοιαζαν αρκετά μεγάλοι ή αδυνατισμένοι για να δουλέψουν. Σε κάποια άλλη σκηνή, η απάντησή του σε μια νεαρή μητέρα που τον ρωτά πού πηγαίνουν τα τρένα είναι ένας εξ επαφής πυροβολισμός.
Ένα χρόνο μετά, η ζωή στη Βαρσοβία γίνεται όλο και χειρότερη. Η πολωνική αντίσταση γνωρίζει αποτυχίες ενάντια στη γερμανική κατοχή, κάτι που οδηγεί στη ραγδαία μείωση του πληθυσμού. Ο Σπίλμαν εν τω μεταξύ, αγγίζει το θάνατο λόγω αρρώστιας (ίκτερου) και υποσιτισμού. Μετά την απομάκρυνση όλου του πληθυσμού της Βαρσοβίας και των Γερμανών λόγω του ρωσικού στρατού που πλησιάζει, μένει εντελώς μόνος.
Τριγυρνά στα λιγοστά σπίτια που δεν έχουν καταστραφεί εντελώς και ψάχνει για φαγητό. Ενώ προσπαθεί απεγνωσμένα να ανοίξει μια κονσέρβα διαπιστώνει με τρόμο πως κάποιος τον παρακολουθεί. Ωστόσο δεν ήταν η περίπολος, αλλά ένας ένστολος Γερμανός, ο Βιλμ Χόσενφελντ. Ο Σπίλμαν έχει παραλύσει στην ιδέα του θανάτου, αλλά ο Γερμανός του ζητά απλά να του παίξει κάτι στο πιάνο. Ο Σπίλμαν, μια σκιά πλέον του παλιού εαυτού του, παίζει την Μπαλάντα του Σοπέν σε Σολ Μινόρε. Ο Γερμανός συγκινημένος του επιτρέπει να συνεχίσει να κρύβεται στη σοφίτα και του φέρνει τακτικά φαγητό, σώζοντάς του τη ζωή.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, οι Γερμανοί αναγκάζονται να υποχωρήσουν λόγω του Κόκκινου Στρατού. Στην τελευταία τους συνάντηση, ο Γερμανός ρωτά τον Σπίλμαν το όνομά του και όταν εκείνος του απαντά, αναφωνεί πως είναι ταιριαστό όνομα για πιανίστα (το Szpilman είναι ομόφωνο του γερμανικού spielmann που σημαίνει «αυτός που παίζει»), και του υπόσχεται πως θα τον ακούει στο ραδιόφωνο. Επίσης του δίνει το σακάκι του, κάτι που παραλίγο να αποβεί μοιραίο αφού οι Πολωνοί τον μπερδεύουν για Γερμανό και τον πυροβολούν. Όταν αντιλαμβάνονται ότι είναι Πολωνός τον ρωτούν γιατί φοράει γερμανικό σακάκι και εκείνος απαντά απλά «κρυώνω».
Σε ένα κοντινό στρατόπεδο συγκέντρωσης, ο Γερμανός ευεργέτης του Σπίλμαν βρίσκεται εκεί μαζί με πολλούς άλλους Γερμανούς και παρακαλεί έναν Πολωνό μουσικό να μιλήσει στον Σπίλμαν για να τον ελευθερώσει. Ο Σπίλμαν, που πλέον εργάζεται ξανά στον ραδιοφωνικό σταθμό, φτάνει πολύ αργά. Όλοι οι αιχμάλωτοι έχουν μεταφερθεί χωρίς να αφήσουν ίχνος πίσω τους. Στην τελευταία σκηνή της ταινίας, ο Βουαντίσουαφ Σπίλμαν θριαμβεύει παίζοντας Σοπέν μπροστά σε ένα μεγάλο κοινό. Στους τίτλους τέλους μαθαίνουμε πως ο Σπίλμαν παρέμεινε στη Βαρσοβία όπου πέθανε το 2000 σε ηλικία 88 ετών και πως ο Γερμανός ευεργέτης του πέθανε το 1952 σε ένα Σοβιετικό στρατόπεδο, μετά από απάνθρωπα βασανιστήρια επτά χρόνων, σε κατάσταση πλήρους ψυχικής διαταραχής. Συν τοις άλλοις είχε υποστεί και ένα εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο Σπίλμαν τον έψαχνε για έναν χρόνο. Το 1950 έμαθε το όνομά του και προσπάθησε να τον απελευθερώσει, χωρίς όμως επιτυχία. Το 1957 επισκέφθηκε την οικογένειά του στη Δυτική Γερμανία.
Διανομή
| Ηθοποιός | Ρόλος |
| Έιντριεν Μπρόντυ | Βουαντίσουαφ Σπίλμαν |
| Τόμας Κρέτσμαν | Βιλμ Χόσενφελντ |
| Φρανκ Φίνλεϋ | Πατέρας |
| Μωρίν Λίπμαν | Μητέρα |
| Εμίλια Φοξ | Ντορότα |
| Εντ Στόπαρντ | Χένρικ |
| Τζούλια Ράινερ | Ρετζίνα |
| Τζέσικα Κέιτ Μέιερ | Χαλίνα |
| Μίκαλ Ζεμπρόφσκι | Γιούρεκ |
Παραγωγή
Ο Έντριαν Μπρόντυ στο ρόλο του Βουαντίσουαφ Σπίλμαν, στην ταινία "Ο Πιανίστας" (2002).
Η ιστορία ήταν προσωπική υπόθεση για τον σκηνοθέτη, Ρόμαν Πολάνσκι, που ξέφυγε από το γκέτο της Κρακοβίας όντας παιδί, μετά τον θάνατο της μητέρας του. Τελικά έζησε στον αχυρώνα ενός αγρότη μέχρι το τέλος του πολέμου. Ο πατέρας του άγγιξε τον θάνατο στα στρατόπεδα, αλλά τελικά επανενώθηκε με τον γιο του μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.
Η φωτογραφία της ταινίας ξεκίνησε στις 9 Φεβρουαρίου 2001 στο Πότσδαμ της Γερμανίας. Το γκέτο της Βαρσοβίας και η πόλη που το περιτριγύριζε δημιουργήθηκαν σε στούντιο όπως ακριβώς έδειχναν κατά τη διάρκεια του πολέμου. Παλαιοί σοβιετικοί στρατώνες χρησιμοποιήθηκαν για να αναδημιουργηθεί η πόλη, καθώς επρόκειτο να καταστραφούν έτσι κι αλλιώς.
Οι πρώτες λήψεις έγιναν στους παλιούς στρατώνες. Λίγο μετά, οι δημιουργοί μεταφέρθηκαν σε μια βίλα στο Πότσδαμ, που αναπαράστησε το σπίτι όπου ο Σπίλμαν συνάντησε τον Χόσενφελντ. Στις 2 Μαρτίου 2001, τα γυρίσματα μεταφέρθηκαν σε ένα εγκαταλελειμμένο στρατιωτικό νοσοκομείο στο Μπέλιτς της Γερμανίας. Εκεί γυρίστηκαν οι σκηνές κατά τις οποίες οι στρατιώτες καταστρέφουν το νοσοκομείο με φλογοβόλα. Στις 15 Μαρτίου επέστρεψαν στο πρώτο στούντιο. Η πρώτη σκηνή που γυρίστηκε εκεί αφορούσε την αντίσταση των Εβραίων του Γκέτο, η οποία τελικά κατανικήθηκε από τους Ναζί. Η σκηνή ήταν πολύπλοκη και απαιτητική τεχνικά, καθώς περιελάμβανε επικίνδυνες σκηνές και εκρήξεις. Τα γυρίσματα στο στούντιο έλαβαν τέλος στις 26 Μαρτίου και ξανάρχισαν στη Βαρσοβία στις 29 Μαρτίου. Η Πράγα επιλέχτηκε για γυρίσματα καθώς έχει αρκετά κτίρια της εποχής. Το τμήμα καλλιτεχνικής διεύθυνσης βασίστηκε σε αυτά για να αναπλάσει την Πολωνία της εποχής με πινακίδες και αφίσες της περιόδου. Πρόσθετες λήψεις έγιναν γύρω από τη Βαρσοβία. Η σκηνή όπου ο Σπίλμαν, η οικογένειά του και εκατοντάδες Εβραίοι περιμένουν για να μεταφερθούν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης γυρίστηκε στην τοπική Στρατιωτική Ακαδημία.
Η φωτογραφία ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο 2001 και ακολουθήθηκε από μήνες πρόσθετης επεξεργασίας στο Παρίσι, όπου ο Πολάνσκι γεννήθηκε και πλέον κατοικεί μόνιμα.
Κυκλοφορία
Ο Πιανίστας έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών, στις 24 Μαΐου 2002, όπου και κέρδισε τη μέγιστη διάκριση, το Χρυσό Φοίνικα. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε στις 19 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ενώ σε DVD από την Sony Pictures Home Entertainment Hellas στις 26 Μαΐου 2003 σε μια απλή έκδοση χωρίς πρόσθετο περιεχόμενο πέραν του τρέιλερ. Το 2006, κυκλοφόρησε μια διπλή συλλεκτική έκδοση, ως μέρος της σειράς I love Cinema – Μαγεία από όλο τον κόσμο, ξανά από την Sony Pictures Home Entertainment Hellas, και ουσιαστικά ήταν μια σύμπτυξη της ευρωπαϊκής και της αμερικάνικης έκδοσης όσον αφορά τα extras. Στις 21 Οκτωβρίου 2007, κυκλοφόρησε ως ένθετο στην εφημερίδα «Το Βήμα» σε χάρτινη θήκη χωρίς πρόσθετο περιεχόμενο.
Ενδιαφέρουσες πληροφορίες
Ο Έντριαν Μπρόντυ έχασε 14 κιλά για να υποδυθεί τον Βουαντίσουαφ Σπίλμαν ακολουθώντας δίαιτα πείνας με νερόβραστα για έξι εβδομάδες.
Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, ενώ έψαχνε τοποθεσίες στην Κρακοβία, ο Ρόμαν Πολάνσκι συνάντησε κάποιον άντρα που βοήθησε την οικογένειά τους κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Ο σκηνοθέτης παρέχει τη φωνή του στον άντρα που περιμένει να περάσει το δρόμο διαμαρτυρόμενος που η οδός Τζένταϊλ χτίστηκε μέσα στο Γκέτο.
Το ρόλο του Σπίλμαν διεκδίκησαν ανεπιτυχώς 1.400 άντρες σε οντισιόν στο Λονδίνο.
Τα έσοδα από την ολλανδική πρεμιέρα της ταινίας χαρίστηκαν στο σπίτι της Άννας Φρανκ.
Πρόκειται για την πρώτη ταινία που βραβεύτηκε ως η καλύτερη της χρονιάς στα Βραβεία Σεζάρ, χωρίς να ακούγεται σε αυτή ούτε μια γαλλική λέξη.
Η παραγωγή σταμάτησε για μία μέρα όταν πέθανε ένας από τους παραγωγούς, ο Ρεϊνιέρ Σάπερ. Η ταινία αφιερώθηκε στη μνήμη του.
Στην ταινία κάνει μια εμφάνιση ο εγγονός του πραγματικού Σπίλμαν.
Βραβεύσεις
Βραβεία Ακαδημίας Κινηματογράφου (Όσκαρ)
Βράβευση:
Α’ Ανδρικής Ερμηνείας – Έντριαν Μπρόντυ
Σκηνοθεσίας – Ρόμαν Πολάνσκι
Διασκευασμένου Σεναρίου – Ρόναλντ Χάργουντ
Υποψηφιότητα:
Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι, Ρόμπερτ Μπενμούσα, Αλέν Σάρντ
Κινηματογράφησης – Πάβελ Έντελμαν
Σχεδίασης κοστουμιών – Άννα Μπ. Σέπαρντ
Μοντάζ – Ερβέ ντε Λουζ
Βραβεία Ιαπωνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου
Βράβευση:
Ξενόγλωσσης ταινίας
Βραβεία BAFTA
Βράβευση:
Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι, Ρόμπερτ Μπενμούσα, Αλέν Σάρντ
Βραβείο Σκηνοθεσίας Ντέιβιντ Λιν – Ρόμαν Πολάνσκι
Υποψηφιότητα:
Κινηματογράφησης – Πάβελ Έντελμαν
Α’ Ανδρικής Ερμηνείας – Έντριαν Μπρόντυ
Διασκευασμένου Σεναρίου – Ρόναλντ Χάργουντ
Ήχου – Ζαν-Μαρί Μπλοντέλ, Ντην Χάμφρεϊς, Ζεράρ Χάρντυ
Βραβείο Άντονυ Άσκουιθ για Μουσική Κινηματογραφικής Ταινίας – Β. Κίλαρ
Βραβεία Κύκλου Κριτικών Βοστώνης
Βράβευση:
Ταινίας
Ανδρικής Ερμηνείας – Έντριαν Μπρόντυ
Σκηνοθεσίας – Ρόμαν Πολάνσκι
Critics Choice Awards
Υποψηφιότητα:
Ταινίας
Σκηνοθεσίας – Ρόμαν Πολάνσκι
Φεστιβάλ των Καννών
Βράβευση:
Χρυσός Φοίνικας – Ρόμαν Πολάνσκι
Βραβεία Σεζάρ
Βράβευση:
Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι
Ανδρικής Ερμηνείας – Έντριαν Μπρόντυ
Σκηνοθεσίας – Ρόμαν Πολάνσκι
Κινηματογράφησης – Πάβελ Έντελμαν
Μουσικής Κινηματογραφικής Ταινίας – Β. Κίλαρ
Σκηνικών – Άλλαν Στάρσκι
Ήχου – Ζαν-Μαρί Μπλοντέλ, Ντην Χάμφρεϊς, Ζεράρ Χάρντυ
Υποψηφιότητα:
Διασκευασμένου Σεναρίου – Ρόναλντ Χάργουντ
Κοστουμιών – Άννα Μπ. Σέπαρντ
Μοντάζ – Ερβέ ντε Λουζ
Βραβεία Σωματείου Σκηνοθετών Η.Π.Α. (D.G.A)
Υποψηφιότητα:
Εξαιρετικής επίδοσης στη Σκηνοθεσία Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι
Ευρωπαϊκά Κινηματογραφικά Βραβεία
Βράβευση:
Κινηματογράφησης – Πάβελ Έντελμαν
Υποψηφιότητα:
Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι
Κοινού για Ανδρική Ερμηνεία – Έντριαν Μπρόντυ
Σκηνοθεσίας – Ρόμαν Πολάνσκι
Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι, Ρόμπερτ Μπενμούσα, Αλέν Σάρντ
Χρυσές Σφαίρες
Υποψηφιότητα:
Δραματικής ταινίας
Ανδρικής ερμηνείας σε δραματική ταινία – Έντριαν Μπρόντυ
Βραβεία Γκόγια
Βράβευση:
Ευρωπαϊκής Ταινίας – Ρόμαν Πολάνσκι
Βραβεία Εθνικής Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου
Βράβευση:
Ταινίας
Ανδρικής Ερμηνείας – Έντριαν Μπρόντυ
Σκηνοθεσίας – Ρόμαν Πολάνσκι
Σεναρίου – Ρόναλντ Χάργουντ
Παραπομπές
europeanfilmawards.eu. 5727. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2021.
www.europeanfilmacademy.org/2002.100.0.html. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Ο Πιανίστας (ταινία)
Επίσημη ιστοσελίδα. Αρχειοθετήθηκε 2005-11-26 στο Wayback Machine.
Η ιστοσελίδα της ταινίας στο IMDb.
History vs. Hollywood - The Pianist
Władysław Szpilman πληροφορίες και βιογραφία
United States Holocaust Memorial Museum - Szpilman's Warsaw: The History behind The Pianist
Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών
1939-1954
Μέγα Βραβείο
(1939) Η μεγάλη περιπέτεια (1946) Μαρτύριο (1946) Το Χαμένο Σαββατοκύριακο (1946) Κόκκινα Λιβάδια (1946) Neecha Nagar (1946) Σύντομη συνάντηση (1946) Πορτρέτο της Μαρίας (1946) Σημείο καμπής (1946) Ποιμενική συμφωνία (1946) Τελευταία ευκαιρία (1946) Άνθρωποι χωρίς φτερά (1946) Ρώμη, ανοχύρωτη πόλη (1947) - (1948) - (1949) Ο Τρίτος Άνθρωπος (1950) - (1951) Δεσποινίς Τζούλι (1951) Θαύμα στο Μιλάνο (1952) Οθέλλος (1952) Δυο πεντάρες ελπίδα (1953) Το μεροκάματο του τρόμου (1954) Πύλη της Κολάσεως
1955-1963
Χρυσός Φοίνικας
(1955) Μάρτι (1956) Ο Κόσμος της Σιωπής (1957) Ο άνθρωπος χωρίς όπλα (1958) Όταν πετούν οι γερανοί (1959) Ορφέο Νέγκρο (1960) Γλυκιά ζωή (1961) Η μακρά απουσία (1961) Βιριδιάνα (1962) Η υπόσχεση (1963) Ο Γατόπαρδος
1964-1974
Μέγα Βραβείο του
Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών
(1964) Οι Ομπρέλες του Χερβούργου (1965) Το Νακ… και πως να το αποκτήσετε (1966) Ένας Άνδρας και Μια Γυναίκα (1966) Κυρίες και Κύριοι (1967) Blow-Up (1968) - (1969) Επαναστατημένη γενιά (1970) M*A*S*H (1971) Ο μεσάζων (1972) Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο (1972) Υπόθεση Ματέι (1973) Το μίσθαρνο όργανο (1973) Το Σκιάχτρο (1974) Η Συνομιλία
1975-2000
Χρυσός Φοίνικας
(1975) Χρονικό του έτους της φωτιάς (1976) Ο Ταξιτζής (1977) Πατέρας αφέντης (1978) Το δέντρο με τα τσόκαρα (1979) Αποκάλυψη, Τώρα! (1979) Το Ταμπούρλο (1980) Και η παράσταση αρχίζει (1980) Καγκεμούσα (1981) Ο άνθρωπος από σίδερο (1982) Ο Δρόμος (1982) Ο Αγνοούμενος (1983) Η Μπαλάντα του Ναραγιάμα (1984) Παρίσι, Τέξας (1985) Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές (1986) Η αποστολή (1987) Κάτω από τον Ήλιο του Σατανά (1988) Πελέ ο κατακτητής (1989) Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες (1990) Ατίθαση καρδιά (1991) Μπάρτον Φινκ (1992) Οι καλύτερες προθέσεις (1993) Αντίο, παλλακίδα μου (1993) Μαθήματα Πιάνου (1994) Pulp Fiction (1995) Underground (1996) Μυστικά και ψέματα (1997) Η γεύση του κερασιού (1997) Το χέλι (1998) Μία αιωνιότητα και μία μέρα (1999) Ροζέτα (2000) Χορεύοντας στο σκοτάδι
2001-σήμερα
Χρυσός Φοίνικας
(2001) Το δωμάτιο του γιου μου (2002) Ο Πιανίστας (2003) Ελέφαντας (2004) Φαρενάιτ 9/11 (2005) Το παιδί (2006) Ο άνεμος χορεύει το κριθάρι (2007) 4 μήνες, 3 εβδομάδες και 2 μέρες (2008) Ανάμεσα στους τοίχους (2009) Η Λευκή Κορδέλα (2010) Ο θείος Μπουνμί θυμάται τις προηγούμενες ζωές του (2011) Το Δέντρο της Ζωής (2012) Αγάπη (2013) Η Ζωή της Αντέλ (2014) Χειμερία νάρκη (2015) Dheepan (2016) Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ (2017) Το Τετράγωνο (2018) Κλέφτες καταστημάτων (2019) Παράσιτα (2020) δεν διεξήχθη φεστιβάλ (2021) Titane (2022) Το τρίγωνο της θλίψης
Βραβείο Καλύτερης Ταινίας της Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Βοστώνης
Οργισμένο είδωλο (1980) Pixote (1981) Ε.Τ. ο Εξωγήινος (1982) Η νύχτα του Σαν Λορέντζο (1983) Κραυγές στη σιωπή (1984) Ραν (1985) Blue Velvet (1986) Ελπίδα και Δόξα (1987) Bull Durham (1988) Απιστίες και Αμαρτίες (1989) Τα Καλά Παιδιά (1990) Η Σιωπή των Αμνών (1991) Οι Ασυγχώρητοι (1992) Η Λίστα του Σίντλερ (1993) Pulp Fiction (1994) Λογική και Ευαισθησία (1995) Trainspotting (1996) Λος Άντζελες: Εμπιστευτικό (1997) Out of Sight (1998) Οι τρεις ήρωες (1999) Σχεδόν Διάσημοι (2000) Οδός Μαλχόλαντ (2001) Ο Πιανίστας (2002) Σκοτεινό Ποτάμι (2003) Πλαγίως (2004) Το μυστικό του Brokeback Mountain (2005) Ο Πληροφοριοδότης (2006) Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (2007) WALL-E / Slumdog Millionaire (2008) The Hurt Locker (2009) The Social Network (2010) The Artist (2011) Zero Dark Thirty (2012) 12 Χρόνια Σκλάβος (2013) Μεγαλώνοντας (2014) Spotlight: Όλα στο Φως (2015) La La Land (2016) Αόρατη κλωστή (2017) If Beale Street Could Talk (2018) Μικρές Κυρίες (2019) Η Χώρα των Νομάδων (2020) Drive My Car (2021)
Κινηματογράφος, Ηθοποιοί, Σκηνοθέτες, Ταινίες
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
