Ο Λουκίνο Βισκόντι, ιταλικά Luchino Visconti (Μιλάνο 2 Νοεμβρίου 1906 - Ρώμη 17 Μαρτίου 1976) ήταν Ιταλός σκηνοθέτης του κινηματογράφου, του θεάτρου και της όπερας. Ήταν γόνος αριστοκρατικής καταγωγής (είχε άλλα 6 αδέλφια) και έφερε τον τίτλο Δούκας του Μοντρόνε.

Το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε επέδρασε αποφασιστικά για την κλίση του. Σπούδασε μουσική και φιλοσοφία και ξεκίνησε την σκηνοθετική του καριέρα στον κινηματογραφικό χώρο στο Παρίσι, ως βοηθός σκηνοθέτη του Ζαν Ρενουάρ στις ταινίες Υπόκοσμος και Γεύμα στην εξοχή (1936).

Ο Βισκόντι υπήρξε από τους πρωτοπόρους του ιταλικού νεορεαλισμού, ενώ η σκηνοθετική δουλειά του υπήρξε ένα μίγμα κινηματογράφου, θεάτρου και όπερας. Παρ' ότι ήταν γόνος αριστοκρατικής καταγωγής, ο ίδιος ήταν αρνητής της τάξης του. Σε συνδυασμό με την ανοιχτή ομοφυλοφιλία του, καυτηρίασε με πάθος τη μεγαλοαστική τάξη και την ίδια την καταγωγή του. Το πάθος του αυτό εκδηλώνεται πολύ παραστατικά ιδιαίτερα στις τελευταίες του ταινίες. Ασπάστηκε τις μαρξιστικές ιδέες και υπήρξε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας.

Ενδεικτική Φιλμογραφία

* Οσεσιόνε (ελληνικός τίτλος: Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυό φορές, 1943)
* Η γη τρέμει (1948)
* Μπελίσιμα (1951)
* Σένσο (ελληνικός τίτλος: Έτσι έσβησε μια μεγάλη αγάπη, 1954)
* Λευκές Νύχτες (1957)
* Ο Ρόκο και τ' αδέλφια του (1960, πρωταγωνίστησε και η Κατίνα Παξινού)
* Ο γατόπαρδος (1963)
* Μακρινά αστέρια της άρκτου (1965)
* Ο ξένος (1967)
* Οι καταραμένοι (1969)
* Θάνατος στη Βενετία (1970)
* Το λυκόφως των Θεών (1972)
* Ο αθώος (1976)

Όπερα

Μαρία Κάλλας και Λουκίνο Βισκόντι το 1955

Ο Λουκίνο Βισκόντι σκηνοθέτησε και πολλές παραστάσεις όπερας, κυρίως έργα του Τζουζέπε Βέρντι, αλλά ακόμα και των Μότσαρτ, Στράους, Πουτσίνι και άλλων. Ανάμεσα στις συνεργάτιδές του υπήρξε η Μαρία Κάλλας στη Σκάλα του Μιλάνου.

Κινηματογράφος, Ηθοποιοί, Σκηνοθέτες, Ταινίες

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License