.
Ο Λουδοβίκος A’ ο επονομαζόμενος ως Λουδοβίκος ο ευσεβής (Γερμανικά: Ludwig der Fromme, γαλλ. Louis le Pieux ) (778 – 840) ήταν βασιλιάς της Ακουιτανίας (781 – 840), βασιλιάς των Φράγκων και συναυτοκράτορας με τον πατέρα του (813 – 840), αλλά έμεινε μόνος του από το 814 μετά τον θάνατο του πατέρα του σαν ο μόνος επιζήσας ενήλικος γιος του Καρλομάγνου. Κλήθηκε από τον Καρλομάγνο να υπερασπίσει την αυτοκρατορία στα νότια σύνορα της, ανακατέλαβε την Βαρκελώνη από τους Μουσουλμάνους (801) και αποκατέστησε την Φραγκική κυριαρχία στα Ισπανικά εδάφη νότια των Πυρηναίων (813). Τα πρώτα δέκα χρόνια της βασιλείας του έχουν υπάρξει αναφορές για βιαιότητες και ακραίες συμπεριφορές, όπως η κακομεταχείριση του ανιψιού του, Βερνάρδου της Ιταλίας. Άφησε μια αυτοκρατορία ισχυρή, άσχετα με το εάν είχε ελάχιστες από τις ικανότητες του σπουδαίου πατέρα του. Οι γιοι του αργότερα με εμφύλιες μεταξύ τους διαμάχες διέσπασαν την αυτοκρατορία.
Ήταν Τρίτος γιος του Καρλομάγνου και της Χίλντεγκαρντ του Βίντσγκαου. Γεννήθηκε κατά την διάρκεια εκστρατείας του πατέρα του στην Ισπανία. Όταν ήταν παιδί ακόμα, διορίστηκε από τον πατέρα του δούκας της Ακουιτανίας και στάλθηκε με μια ομάδα ευγενών, με καθήκον να προστατέψει τα νότια σύνορα της χώρας από τους Βάσκους. Το 794, ο Καρλομάγνος έδωσε 4 πόλεις στον Λουδοβίκο για να τις χρησιμοποιήσει σαν τόπο χειμερινής κατοικίας. Η προσοχή του ήταν να μοιράσει την αυτοκρατορία σε τμήματα που θα τα δώσει υπό την επίβλεψη των γιων του. Οι οδηγίες του ήταν να κυβερνούν σύμφωνα με τα τοπικά έθιμα των κατοίκων της περιοχής χωρίς να παρεκκλίνουν σε τίποτα. Το 797, η Βαρκελώνη, η μεγαλύτερη πόλη της Ισπανίας, έπεσε στα χέρια των Φράγκων. Ο Καρλομάγνος έστελνε τους γιους του σε επιχειρήσεις μακριά από την περιοχή που κυβερνούσαν, ώστε να έχουν συναίσθηση της ενότητας της αυτοκρατορίας.
Μόνος διάδοχος του Καρλομάγνου
Ο Καρλομάγνος μοίρασε την αυτοκρατορία στους 3 γιους του απο την δεύτερη σύζυγο του Χιλδεγκάρδη της Σουηβίας, δηλαδή στον Λουδοβίκο και τους δύο μεγαλύτερους αδελφούς του, Κάρολο τον νεώτερο, βασιλιά της Νευστρίας, και Πεπίνο, βασιλιά της Ιταλίας (806). Ο μεγαλύτερος αδελφός, Κάρολος ο νεώτερος, ορίστηκε διάδοχος του σε ολόκληρη την Γαλατία, Νευστρία και Νευστρασία, ενώ στον Πεπίνο έδωσε και το στέμμα της Λομβαρδίας, ενώ στον Λουδοβίκο την Ακουιτανία, Σεπτιμανία, Προβηγκία και τμήμα της Βουργουδίας. Αλλά οι δύο μεγαλύτεροι αδελφοί του πέθαναν πριν από τον πατέρα τους: ο Πεπίνος το 810 και ο Κάρολος το 811, οπότε ο Λουδοβίκος ορίστηκε συναυτοκράτορας και διάδοχος του Καρλομάγνου (813) έναν χρόνο πριν τον θάνατο του μεγάλου αυτοκράτορα.
Τα νομίσματα των πρώτων ετών της αυτοκρατορίας του έδειχναν τον πατέρα του να του δίνει το χρίσμα του αυτοκράτορα. Αμέσως έστειλε τις ανύπαντρες αδελφές του μοναχές, ώστε να μην παντρευτούν με πλούσιους γαμπρούς που αμφισβητήσουν την εξουσία του. Επίσης τους ηλικιωμένους ξαδέλφους του πατέρα του, Αδαλάρδο και Βάλα, τους ανάγκασε να κουρευτούν μοναχοί. Το 816 ο πάπας Στέφανος Δ' που διαδέχθηκε τον πάπα Λέων Γ’ τον έστεψε για δεύτερη φορά αυτοκράτορα.
Μερισμός της αυτοκρατορίας στους γιους του
Ο Λουδοβίκος, κατά τη γερμανική συνήθεια, έκανε δύο διανομές της αυτοκρατορίας στους γιους του: την πρώτη φορά μόνο στους τρεις πρώτους, στην οποία ευνοούσε τον πρωτότοκο Λοθάριο, για χάρη του οποίου τα δικαιώματα του ανιψιού του Λουδοβίκου, Βερνάρδου, γιου του Πεπίνου, στο θρόνο της Ιταλίας καταπατήθηκαν και τελικά ο Βερνάρδος θανατώθηκε. Η επιθυμία, ωστόσο, του Λουδοβίκου να πάρει και ο Κάρολος ο Φαλακρός μερίδιο στην αυτοκρατορία οδηγεί στη δεύτερη διανομή (829), η οποία ευνοεί τον Κάρολο και είναι η αιτία των δυναστικών διαμαχών που ξεσπούν στην οικογένεια, κατά τις οποίες ο Λουδοβίκος ο Ευσεβής αρχικά εξορίζεται (833), συμφιλιώνεται πάλι με τους γιους του (835) και τελικά πεθαίνει, ενώ ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός και ο Λοθάριος στασιάζουν και πάλι (840).
Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων αυτών, ο γιος του Λουδοβίκου του Ευσεβούς, Πεπίνος, βασιλιάς της Ακουιτανίας σύμφωνα με τις προηγούμενες διανομές, θανατώνεται. Οι διαμάχες τελικά σταματούν μόνον όταν συνάπτεται η συνθήκη του Βερντέν (843), με την οποία ο Κάρολος παίρνει τη Γαλλία, ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός τη Γερμανία και ο Λοθάριος τη Λωρραίνη (Λοθαριγγία) και την Ιταλία (Λομβαρδία), καθώς και το αυτοκρατορικό στέμμα.
Κληρονόμοι
* Με την πρώτη σύζυγο του Ερμενγάρδη του Εσμπάι παιδιά του ήταν :
o Λοθάριος Α΄
o Πεπίνος Α' της Ακουιτανίας
o Ματθίλδη (802 - ;) παντρεύτηκε τον Γεράρδο κόμη της Ωβέρνης
o Λουδοβίκος ο Γερμανικός
* Με την δεύτερη σύζυγο του Ιουδήθ της Βαυαρίας (795-843), Εβραϊκής καταγωγής, παιδιά του ήταν :
o Γκιζέλα
o Κάρολος ο Φαλακρός
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
