.
Ο Λοθάριος Α’ (Lothar I.)(795 – 855) ήταν βασιλιάς της Ιταλίας (818 – 855), αυτοκράτωρ των Ρωμαίων και των Φράγκων (840 – 855), μεγαλύτερος γιος του αυτοκράτορα Λουδοβίκου του ευσεβούς από την πρώτη σύζυγο του, Ερμενγάνδη του Εσμπάγ. Ξεσήκωσε τους δύο μικρότερους αδελφούς του, Πεπίνο Α’ της Ακουιτανίας και Λουδοβίκο τον Γερμανικό, στην προσπάθεια του πατέρα τους να παραχωρήσει την Γαλατία στον ετεροθαλή αδελφό τους, Κάρολο τον φαλακρό. Μετά τον θάνατο του πατέρα τους, ο Κάρολος συμμάχησε με τον ανιψιό του, Πεπίνο Β’ της Ακουιτανίας, εναντίον της συμμαχίας του Καρόλου του φαλακρού με τον Λουδοβίκο τον Γερμανικό. Ο τριετής εμφύλιος πόλεμος (840 – 843) εξασθένησε σημαντικά την ενωμένη αυτοκρατορία του Καρλομάγνου, κάτι που ήταν αιτία στην συνέχεια να διασπαστεί και να δημιουργηθούν τα σύγχρονα κράτη της Γαλλίας και της Γερμανίας.
Εμφύλιος με τον πατέρα του
Με την άνοδο του πατέρα του στον θρόνο, του δόθηκε η διοίκηση της Βαυαρίας, ενώ ορίστηκε (817) διάδοχος της ενωμένης αυτοκρατορίας: ο Πεπίνος της Ακουιτανίας, ο Λουδοβίκος ο Γερμανικός και ο ξάδελφος του Βερνάρδος της Ιταλίας θα ήταν βασιλείς υποτελείς του. Αλλά μετά την δολοφονία του Βερνάρδου της Ιταλίας από τον Λουδοβίκο τον Ευσεβή, του δόθηκε το βασίλειο της Ιταλίας (822).
Παντρεύτηκε το 821 την Ερμενγάρδη του Τουρ (πέθανε το 851), κόρη του Ούγου κόμη του Τούρ. Στις 5 Απριλίου 823 στέφθηκε αυτοκράτορας στην Ρώμη από τον πάπα Πασχάλη Α’. Στην επιστροφή στην αυλή του πατέρα του, τον βλέπει να πείθεται από την θετή μητέρα του, Ιουδήθ, να δώσει εδάφη και στον δικό της γιο, Κάρολο, κάτι που τον εξόργισε, γιατί τα εδάφη τα στερούσε από τον ίδιο. Πίστεψε ότι τον έστειλε στην Ιταλία να τον απομονώσει γι' αυτό ξεσήκωσε τα αδέλφια του, Πεπίνο της Ακουιτανίας και Λουδοβίκο τον Γερμανικό, εναντίον του πατέρα τους. Η πρώτη εξέγερση (830) απέτυχε και ο Λουδοβίκος ο ευσεβής έδωσε την Ιταλία στον αδελφό του Κάρολο. Τα τρία αδέλφια ανασυγκρότησαν τις δυνάμεις τους και κατάφεραν να νικήσουν και να εκθρονίσουν τον πατέρα τους (833). Ο Λουδοβίκος ο ευσεβής συμφιλιώθηκε με τους γιους του (834) ο Λοθάριος κράτησε την διοίκηση της Ιταλίας και τον αυτοκρατορικό τίτλο.
Εμφύλιος και ήττα από τα αδέλφια του
Όταν πέθανε ο Λουδοβίκος ο ευσεβής, όρισε τον Λοθάριο διάδοχο της ενωμένης αυτοκρατορίας του (840), κάτι που έκανε τα μικρότερα αδέλφια του, Λουδοβίκο τον Γερμανικό και Κάρολο τον φαλακρό, να αντιδράσουν, ξεκινώντας εμφύλιο πόλεμο με τον μεγάλο αδελφό τους. Ο Λοθάριος μόνο σύμμαχο είχε τον ανιψιό του, Πεπίνο Β’ της Ακουιτανίας, γιο του αποθανόντος αδελφού του, Πεπίνου, από τον οποίο ήθελε ο Κάρολος ο Φαλακρός να του αφαιρέσει το δουκάτο. Ο Λοθάριος με τον Πεπίνο ηττήθηκαν από τον Κάρολο και τον Λουδοβίκο στην μάχη του Φοντεναί στις 25 Ιουνίου 841. Με την συνθήκη του Βερντέν που ακολούθησε (843), κράτησε το βασίλειο της Ιταλίας και τον αυτοκρατορικό τίτλο.
Το 855, πάσχων από ανίατη ασθένεια μοίρασε το βασίλειο στους γιους του: στον μεγαλύτερο, Λουδοβίκο Β’, έδωσε την Ιταλία και τον αυτοκρατορικό τίτλο, στον Λοθάριο Β’ έδωσε την Λοθαριγγία και στον νεώτερο, Κάρολο, την Προβηγκία. Μπήκε σε μοναστήρι, όπου πέθανε 6 μέρες αργότερα στις 29 Σεπτεμβρίου 855.
Κληρονόμοι
Με την σύζυγο του Ερμενγάρδη του Τουρ (πέθανε το 851) παιδιά τους ήταν :
* Λουδοβίκος Β΄ της Ιταλίας
* Ιλτρούδη (826 – 865)
* Μπέρθα (830 – 852)
* Ιρμγκάρδη (830 – 849)
* Γκιζέλα (830 – 856)
* Λοθάριος Β' της Λοθαριγγίας
* Κάρολος της Προβηγκίας
* Καρλομάν (853)
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
