.
Ισαβέλλα η 2η (1830 - 1904) βασίλισσα της Ισπανίας (1833 - 1868) Μεγαλύτερη κόρη του βασιλιά της Ισπανίας Φερδινάνδου του 7ου απο την τέταρτη σύζυγό του Μαρία Χριστίνα των Βουρβώνων της Νάπολης, ανιψιάς της Μαρίας Αντουαννέτας. Διαδέχθηκε σε ηλικία τριών ετών τον πατέρα της Φερδινάνδο πιέζοντας το Κορτές να καταργήσει τον Σαλικό νόμο που είχε επιβληθεί στην Ισπανία στις αρχές του 18ου αι. με την άνοδο της δυναστείας των Βουρβώνων στην εξουσία. Ζητούσε να επανέλθει ο παλιός νόμος που ίσχυε για πολλούς αιώνες στην Ισπανία. Αυτό έφερε την αντίδραση του θείου της Καρόλου που επιζητούσε τον θρόνο και αντιστάθηκε επτά χρόνια με πολεμικές επιχειρήσεις. Οι οπαδοί του οι αποκαλούμενοι Καρλιστές συνέχισαν τις ταραχές όλο τον 19ο αιώνα. Τα δίκαια της Ισαβέλλας παρέμειναν κάτω απο την υποστήριξη του στρατού. Τα Κορτές εγκατέστησαν κοινοβουλευτική κυβέρνηση που κατήργησε τους θρησκόληπτους νόμους, να δημεύσει την εκκλησιαστική περιουσία, και την περιουσία των Ιησουιτών προκειμένου να βελτιώσει τα οικονομικά της χώρας. Ένα στρατιωτικό κίνημα υπο τον Ιωακείμ Μαρία Λοπέζ έπεισε τους Κορτές να κηρύξουν την Ισαβέλλα βασίλισσα απο την ηλικά των 13 ετών. Σε ηλικία 16 ετών την πάντρεψαν με τον ξάδελφο της δούκα Φραγκίσκο της Ασσίζης ο οποίος ήταν ομοφυλόφιλος κανένα όμως απο τα παιδιά τους ή πολύ λίγα γνώριζαν οτι πατέρας τους ήταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος. Ο διάδοχος παράδειγμα Αλφόνσος ο 12ος πίστευε οτι ήταν γιός ενός απο τους σωματοφύλακες της. Παιδιά της Ισαβέλλας και του Φραγκίσκου ήταν :
* Ισαβέλλα (1851 - 1931) πριγκίπισσα των Αστουριών
* Αλφόνσος ΙΒ' της Ισπανίας
* Μαρία ντε λα Πάζ (1862 - 1916)
* Ευλαλία του Ασίς του Πιεντάτ (1864 - 1958) που παντρεύτηκε τον ξάδελφο της Αντώνιο της Ορλεάνης ινφάντη της Ισπανίας.
Έκανε άλλα 8 παιδιά εκτός των παραπάνω 4 που πέθαναν πρίν ενηλικιωθούν.
Κακή διακυβέρνηση και ανατροπή
Σε όλη την διάρκεια της βασιλείας της περιπλέχθηκε σε συνωμοσίες, ευνόησε ανάξιους στρατηγούς και υπουργούς, επανέφερε τους αντιπαθητικούς φιλοκληρικούς νόμους. Οι μεθόδοι, η αυταρχικότητα και η ανικανότητα της την έκαναν εξαιρετικά μισητή στον λαό. Όλα αυτά οδήγησαν στην επανάσταση του 1868 που μετά απο μιά μικρή αντίσταση των στρατηγών της εκθρονίστηκε. Άλλα γεγονότα της βασιλείας της μισητής Ισαβέλλας ήταν ο πόλεμος με το Μαρόκο, επαναστατικές εξεγέρσεις σε Κούβα, Πουέρτο Ρίκο και πολλές πρόοδοι στα δημόσια έργα ιδιαίτερα το ωδικό δίκτυο ώστε να διευκολυνθούν οι εμπορικοί δρόμοι. Μετά την εξορία της (1868) οι Ισπανοί εκμεταλλεύτηκαν τον Γαλλο-Πρωσσικό πόλεμο και βρήκαν ώς υποψήφιο μνηστήρατον Λεοπόλδο των Χοεντζόλερν, κάτι που ο Γερμανός αυτοκράτορας Λεοπόλδος ο 3ος δέν ήταν δυνατό να επιτρέψει. Η Ισαβέλλα εγκαταστάθηκε και ιδιώτευσε στο Παρίσι αφού χώρισε απο τον ομοφυλόφιλο σύζυγο της Φραγκίσκο της Ασσίζης μένοντας παρ'όλα αυτά κρυφός φίλος μαζί του μέχρι τον θάνατο του (1802). Το 1870 παραιτήθηκε απο τα δικαιώματα της στον Ισπανικό θρόνο για λογαριασμό του μοναδικού της γιού Αλφόνσου 12ου. Παρέμεινε στο Παρίσι παρά την άνοδο του γιού της Αλφόνσου 12ου στον Ισπανικό θρόνο. Μιά φορά επανήλθε αλλά ο δόλιος χαρακτήρας της την περιέπλεξε σε νέες σκευωρίες και διώχθηκε οριστικά κάνοντας μόνο πολύ προσωρινές επισκέψεις. Τις τελευταίες μέρες της ζωής της βρέθηκε αντιμέτωπη με τα συζυγικά προβλήματα της μικρότερης κόρης της.
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
