Ο Κάρολος ΙΔ΄ Ιωάννης (σουηδικά: Karl XIV Johan) [το όνομά του πριν την μετοίκησή του στη Σουηδία ήταν Ζαν Μπατίστ Ζυλ Μπερναντότ (Jean Baptiste Jules Bernadotte)] (26 Ιανουαρίου 1763 – 8 Μαρτίου 1844) ήταν Γάλλος στρατάρχης του Ναπολέοντα Βοναπάρτη, και αργότερα Βασιλιάς Σουηδίας και Νορβηγίας (εκεί ως Κάρολος Γ΄ Ιωάννης, στα νορβηγικά Karl III Johan) από το 1818 ως τον θάνατό του.

Πρώιμος βίος

Γεννήθηκε στο Πω της Γαλλίας, γιος του Henri Bernadotte (1711-1780) και της Jeanne St. Jean (1725-1809). Τα βαπτιστικά του ονόματα ήταν Jean Baptiste (πρόσθεσε το Jules (Ιούλιος) αργότερα, από το Julius Caesar (Ιούλιος Καίσαρ), σύμφωνα με το πνεύμα κλασικισμού της Γαλλικής Επανάστασης). Το οικογενειακό όνομα αρχικά ήταν Ντε Πουί (Deu Pouey), αλλά άλλαξε σε Μπερναντότ (Bernadotte) στις αρχές του 17ου αιώνα.

Στρατιωτική σταδιοδρομία

Εντάσσεται στον γαλλικό στρατό στον πόλεμο κατά της Αυστρίας επί Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ στις 3 Σεπτεμβρίου 1780 και υπηρέτησε αρχικά στην Κορσική. Μετά στην επανάσταση είναι φανατικός αντιβασιλικός και προβιβάζεται σε λοχία. Το 1795 όμως είναι φίλος του Μπαρράς, πράγμα που τον ανεβάζει γρήγορα στην ιεραρχία κι αργότερα με τον Ωγκερώ είναι οι δύο πλέον αντι-βοναπαρτικοί στρατηγοί. Χάνει τη θέση του από το πραξικόπημα του Ναπολέοντα και μετατίθεται στην στρατιά του Ρήνου. Η σχέση του όμως με την Ντεζιρέ, πρώην αρραβωνιαστικιά του Ναπολέοντα που τελικά τον παντρεύεται δημιουργεί για πάντα μια «ισχυρή» σχέση με τον Κορσικανό, η οποία βασίζεται σε μεσολαβήσεις της Ντεζιρέ υπέρ του Μπερναντότ, μια Ντεζιρέ που φαίνεται να συγκινεί πάντα τον Ναπολέοντα παρά τον χωρισμό τους. Ωστόσο η αδελφή της Ζουλιέτ παντρεύεται τον Ιωσήφ Βοναπάρτη, οπότε ο Μπερναντότ μπαίνει πια στον οικογενειακό κύκλο του Ναπολέοντα.

Έτσι το 1797 ανακαλείται από τον Βοναπάρτη στην εκστρατεία της Ιταλίας για να γίνει δεκτός τελικά και στην λίστα των στραταρχών το 1804. Στις μάχες της Ιένας και της Αουερστάντ ο Βοναπάρτης δεν μένει ευχαριστημένος από αυτόν κι αργότερα στο Βαγκράμ έρχεται η οριστική ρήξη, του αφαιρείται μεν η διοίκηση αλλά όχι κι ο τίτλος, μάλλον χάρις σε κάποια επέμβαση και πάλι της Ντεζιρέ.

Βασιλιάς Σουηδίας και Νορβηγίας

Η καλή του συμπεριφορά πρός τους Σουηδούς αιχμαλώτους και η πολιτική στροφή της Σουηδίας προς το φιλο-γαλλικό στρατόπεδο αλλάζουν δραματικά την μελλοντική του εξέλιξη, καθώς του προτείνεται η θέση του διαδόχου του Σουηδικού θρόνου (1812) που παραμένει κενή. Ο Ναπολέων εγκρίνει την τοποθέτηση αυτή με διάθεση ίσως και να απαλλαγεί απο αυτόν, εξ άλλου δεν τον χρησιμοποιεί στρατιωτικά. Έτσι, εξελέγη διάδοχος του σουηδικού θρόνου στις 21 Αυγούστου 1810 και στις 2 Νοεμβρίου κατέφθασε στη Στοκχόλμη. Στις 5 Νοεμβρίου ο βασιλιάς της Σουηδίας Κάρολος ΙΓ΄ τον υϊοθέτησε υπό το όνομα «Κάρολος Ιωάννης». Ο Μπερναντότ παίρνει ζεστά τον νέο του ρόλο και έρχεται η στιγμή που αλλάζει στρατόπεδο και συμμετέχει ακόμα και στην ιερά συμμαχία των εχθρών της Γαλλίας, παίρνοντας μάλιστα μέρος στην κατοχή του Παρισιού μαζί με Αγγλους, Ρώσους, Πρώσους και Αυστριακούς, ενώ τα πλήθη τον βρίζουν προδότη.

Το μέλλον του είναι εντελώς διαφορετικό από εκείνο όλων των άλλων στραταρχών: Θα ανέλθει στον θρόνο ως Κάρολος ΙΔ΄ Ιωάννης, Βασιλιάς Σουηδίας και Νορβηγίας κι από αυτόν και τη Ντεζιρέ θα προκύψει μια οικογένεια της οποίας οι απόγονοι ζουν υπό το στέμμα σημερινών κρατών στην Ευρώπη με μέλη στην Σουηδική, Ολλανδική, Βελγική και Λουξεμβουργιανή αυλή. Ετάφη με το ανεξίτηλο τατουάζ που έφερε στο στήθος από τον καιρό που ήταν λοχίας της επανάστασης, που έγραφε «Mort aux rois!» («Θάνατος στους βασιλιάδες!», κατ' άλλους έγραφε «Mort aux Tyrans!», δηλαδή «Θάνατος στους τυράννους!»).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

* Bernadotte στο Napoleonic Guide (Ναπολεόντιος Οδηγός)

Πηγές

* Το άρθρο βασίζεται σε κείμενο των Ιωάννη Μανσόλα και Άγγελου Δαλασσηνού

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library