.
Πολεμικότατη Θρακική φυλή που κατοικούσε πέραν του Παγγαίου επί υψηλοτάτων ορέων. Ο Ηρόδοτος θαύμαζε τον ηρωϊσμόν τους με τον οποίο διατήρησαν την ανεξαρτησίαν τους, όπως και οι Αγριάνες και οι Οδόμαντες. Οι Σάτρες λάτρευαν τον ορεινό Βάκχο, (σε αντιδιαστολή από τον πεδινό). Σε υψηλότατη κορυφή υπήρχε το μαντείο του Διονύσου, το οποίο ήταν το γενικό προσκύνημα των Θρακών. Ίσως στο μαντείν αυτό αναφέρονται και οι στίχοι του Ευριπίδη ή σε άλλο επί του Παγγαίου ιερό του Διονύσου. Βάκχος προφήτης ώστε πέτραν Παγγαίου ώκησε σεμνός τοίσιν ειδόσιν θεός. Οι Σάτρες λέγονταν και Σατροκένται. Απαντά ο τύπος -κένται και σε άλλα Θρακικά ονόματα, όπως Επταί-κενθος, Δινί-κενθος. Επίσης Βερέ-κυνθες ή Βερε-κύνται ή Βερέ-κυντες, αρχαιότατη Φρυγική φυλή, από τους οποίους αργότερα και οι Φρύγες ονομάσθηκαν γενικότερα από τους υπόλοιπους Έλληνες Βερεκύνθαι ή Βερέκυνθοι. Επίσης Βiti-centhus, Ζipa-centus, Αulu - centus. Σήμαινε το κένθος (Centus, Centus) = ο πρώτος. Εκτός από αυτά υπάρχει και το Ζηλι-κίνθιος Απαμεύς, από το οποίον διδασκόμαστε, ότι και σε πολύ μεταγενέστερη εποχή διατηρήθηκαν τα καθαρώς Θρακικά ονόματα.
Πηγές
* [Θράκη & Θράκες - θρακικές φυλές]
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
