Αυστρασία

 

Η Αυστρασία αποτελούσε το βορειοανατολικό μέρος του Βασιλείου των Μεροβίγγειων Φράγκων, εδάφη τα οποία το αποτελούσαν σήμερα ανήκουν στη Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο και Ολλανδία. Η πρωτεύουσά της ήταν το Μετς, αν και κάποιοι βασιλιάδες της Αυστρασίας κυβέρνησαν από την Ρεν, το Τριρ και την Κολωνία.
Ετυμολογία

Η ετυμολογία του ονόματος Αυστρασία είναι Γερμανική, και σημαίνει "ανατολική γη". Η εκλατινισμένη λέξη μπερδεύει, καθώς στα γερμανικά "Ost" σημαίνει "ανατολικά", αλλά στα λατινικά "auster"/ "australis" σημαίνει "νότια". Το ίδιο γεγονός το συναντάμε στο όνομα της Αυστρίας.
Ιστορία
Η αρχαία βασιλική του Saint-Pierre-aux-Nonnains από τον 4ο αιώνα στη Μετς, πρωτεύουσα του βασιλείου της Αυστρασίας.

Μετά το θάνατο Φράγκου βασιλιά Χλωδοβίκου Α΄ το 511, οι γιοι του διαμοίρασαν το βασίλειο μεταξύ τους, με τον Θεοδώριχος Α΄ να παίρνει τα εδάφη που αργότερα θα αποτελούσαν την Αυστρασία. Μια σειρά βασιλιάδων απόγονοι του Θεοδώριχου βασίλευσαν στην Αυστρασία ως το 555, όταν και αυτή ενώθηκε με τα άλλα Φραγκικά βασίλεια, τα οποία ως το 558 είχε κληρονομήσει ο Χλωτάριος Α΄. Αυτός ξαναχώρισε την Φραγκική επικράτεια μεταξύ τον τεσσάρων γιων του, αλλά τα τέσσερα αυτά βασίλεια κατέληξαν σε τρία με το θάνατο του Χαριβέρτου Α΄ το 567: η Αυστρασία πήγε στον Σιγιβέρτο Α΄, η Νευστρία στον Χιλπέριχο Α΄, και η Βουργουνδία στον Γκούντραμ. Τα τρία αυτά βασίλεια χαρακτήριζαν την πολιτική διάσπαση της Φραγκίας μέχρι την άνοδο των Καρολιδών και ακόμα και μετά.

Από το 567 ως το θάνατο του Σιγιβέρτου Β΄ το 613 η Νευστρία και η Αυστρασία ήταν σε σχεδόν συνεχή σύγκρουση μεταξύ τους, με την Βουργουνδία σε ρόλο μεσολαβητή. Οι διενέξεις αυτές κορυφώθηκαν με τους πολέμους μεταξύ της Μπρουνχίλντα και της Φρεδεγούνδη, βασίλισσες της Αυστρασίας και Νευστρίας αντίστοιχα. Τελικά το 613, μια επανάσταση της αριστοκρατίας εναντίον της Μπρουνχίλντα κατέληξε στην προδοσία της και την παράδοσή της στον ανιψιό και αντίπαλό της στη Νευστρία Χλωτάριο Β΄. Ο Χλωτάριος Α΄ πήρε τον έλεγχο και των δύο βασιλείων, και ίδρυσε ένα ενωμένο Φραγκικό βασίλειο με την πρωτεύουσα στο Παρίσι. Κατά αυτήν την περίοδο εμφανίστηκαν οι πρώτοι majores domus ή Κύριοι του Παλατιού. Αυτοί ήταν αξιωματούχοι που ενεργούσαν ως μεσολαβητές μεταξύ του βασιλιά και του λαού του κάθε βασιλείου. Οι πρώτοι Αυστρασιανοί Μαγιορδόμοι προερχόταν από την οικογένεια των Πεπινιδών, η οποία γνώρισε μια αργή, αλλά σταθερή άνοδο μέχρι που τελικά εκτόπισε τους Μεροβίγγειους από το θρόνο.

Το 623 η Αυστρασιανοί ζήτησαν από τον Χλωτάριο Β΄ έναν βασιλιά για αυτούς, και εκείνος διόρισε για να τους κυβερνήσει το γιο του Δαγοβέρτο Α' με αντιβασιλέα τον Πεπίνο τον Πρεσβύτερο (Pepin de Landen). Η διακυβέρνηση του Δαγοβέρτου στην Αυστρασία ήταν ευρέως αξιέπαινη. Το 629 κληρονόμησε την Νευστρία και την Βουργουνδία. Η Αυστρασία παραμελήθηκε πάλι, έως ότου το 633 ο λαός απαίτησε από το γιο του βασιλιά να γίνει πάλι δικός τους βασιλιάς. Ο Δαγοβέρτος συναίνεσε, και έστειλε τον μεγαλύτερο γιο του Σιγιβέρτο Γ΄ στην Αυστρασία. Οι ιστορικοί συχνά κατατάσσουν τον Σιγιβέρτο ως τον πρώτο roi fainéant ("βασιλιά τεμπέλη" σε ελεύθερη μετάφραση) της Δυναστείας των Μεροβίγγειων. Στην Αυλή του κυριαρχούσαν οι Μαγιορδόμοι. Το 657, ο Μαγιορδόμος Γκρίμοαλντ ο Πρεσβύτερος (Grimoald the Elder) πέτυχε να ανεβάσει στο θρόνο το γιο του Χιλδεβέρτο τον Υιοθετημένο (Childebert the Adopted), όπου και παρέμεινε ως το 662. Από κει και πέρα η Αυστρασία ήταν κυρίως βασίλειο των μαγιοδόμων των Αρνούλφων. Στη μάχη του Τερτρύ το 687 ο Πεπίνος του Χέρσταλ νίκησε τον βασιλιά της Νευστρίας Θεοδέριχο Γ΄, και εδραίωσε την κυριαρχία του σε όλα τα Φραγκικά βασίλεια. Το γεγονός αυτό θεωρήθηκε από τους συγχρόνους του ως η αρχή της "βασιλιάς" του. Επίσης, σηματοδότησε την κυριαρχία της Αυστρασίας στην Νευστρία, που θα διαρκούσε μέχρι το τέλος της Μεροβίγγειας περιόδου. Το 718, ο Κάρολος Μαρτέλος, με την υποστήριξη της Αυστρασίας εναντίον της Νευστρίας - με κάθε από αυτές τις δύο περιοχές να προσπαθούν να ενώσουν τη Φραγκία υπό την ηγεμονία τους- διόρισε κάποιον Χλωτάριο Δ΄ για να διοικήσει την Αυστρασία. Αυτός ήταν ο τελευταίος Φράγκος ηγεμόνας που δεν βασίλευε σε όλους τους Φράγκους. Το 719 η Φραγκία ενώθηκε μόνιμα υπό Αυστρασιανή ηγεμονία.
Άλλες χρήσεις του όρου

Υπό τους Καρολίδες και κατόπιν, ο όρος Αυστρασία κάποιες φορές χρησιμοποιείται ως προσδιοριστικός για το ανατολικό μέρος της επικράτειάς τους, της Αυτοκρατορίας των Καρολιδών. Έχει επίσης χρησιμοποιηθεί ως συνώνυμο για την Ανατολική Φραγκία, κάτι όμως που είναι κάπως ανακριβές.

Πηγές

Charles Oman. The Dark Ages 476–918. London: Rivingtons, 1914.
Thomas Hodgkin. Italy and Her Invaders. Oxford: Clarendon Press, 1895.