Η τελευταία κυβερνήτης της 12ης δυναστείας της αρχαίας Αιγύπτου Νεφρουσομπέκ, (Σκεμίοφρις - αρχ. αιγ.:Sbk-nfrw), πιστεύεται γενικά ότι ήταν κόρη του Αμενεμχέτ Γ' και χήρα του Αμενεμχέτ Δ'. Σύμφωνα με τον Μανέθωνα ήταν πιθανώς αδελφή του Αμενεμχέτ Δ'.

Ο γάμος της με τον Φαραώ δεν απέδωσε διαδόχους και έτσι η Νεφρουσομπέκ έγινε μία από τις λίγες γυναίκες φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου. Τα τέσσερα χρόνια βασιλείας που της αποδίδει ο Μανέθων επιβεβαιώνονται από τα τρία χρόνια, δέκα μήνες και είκοσι τέσσερις ημέρες που αναφέρει ο κατάλογος βασιλέων του Τορίνου. Το γεγονός και μόνον ότι είναι καταχωρημένη στο συγκεκριμένο κατάλογο είναι σημαντικό, καθώς δείχνει ότι δεν θεωρείτο απλώς αντιβασίλισσα.

Όσον αφορά στην αρχαιολογική μαρτυρία, μία επιγραφή στο νουβιακό φρούριο της Κούμμα υποδεικνύει ότι, όπως και ο προκάτοχός της, η Νεφρουσομπέκ κυβερνούσε στην περιοχή της Νουβίας, η οποία είχε κατακτηθεί από τον Σέσωστρι Γ’. Συνεισέφερε στην κατασκευή του Λαβύρινθου του Αμενεμχέτ Γ' και πιθανώς εξύψωσε τον πρόγονό της σε θεϊκό status στην όαση του Φαγιούμ.

Σε ό,τι αφορά στη μνημειακή γλυπτική, έχουν ανακαλυφθεί αρκετά αγάλματά της, στα οποία συνδυάζεται ο παραδοσιακός συμβολισμός του βασιλείου και η θηλυκή φύση της. Σε ένα ακέφαλο άγαλμά της που βρίσκεται στο Μουσείο του Λούβρου το παραδοσιακό φαραωνικό κάλυμμα (νεμές), συνδυάζεται με ένα τυπικά γυναικείο ένδυμα. Ο τάφος της δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί.