.
Η υποκειμενική θεωρία της αξίας είναι μια οικονομική θεωρία που προτείνει την ιδέα ότι η αξία οποιουδήποτε αγαθού δεν καθορίζεται από τη χρησιμότητα του αντικειμένου, ούτε από τη σωρευτική αξία των συστατικών ή της εργασίας που απαιτείται για την παραγωγή ή την κατασκευή του, αλλά αντίθετα καθορίζεται από τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα που αγοράζουν ή πωλούν το εν λόγω αντικείμενο.[1] Αυτή η τάση παρατηρείται συχνά σε συλλεκτικά αντικείμενα, όπως αυτοκίνητα, δίσκοι βινυλίου και κόμικς. Η αξία ενός αντικειμένου μπορεί να έχει αυξηθεί σημαντικά από τη δημιουργία του ή την αρχική του αγορά λόγω ηλικίας, προσωπικής συγγένειας ή έλλειψης. Η σύγχρονη εκδοχή αυτής της θεωρίας δημιουργήθηκε ανεξάρτητα και σχεδόν ταυτόχρονα από τους William Stanley Jevons, Léon Walras και Carl Menger στα τέλη του 19ου αιώνα.[2]
