Στην επιταγή πληρωτής μπορεί να είναι μόνο τράπεζα ή παρεμφερές πιστωτικό ίδρυμα. Αυτή είναι και η βασική διαφορά της από άλλα αξιόγραφα όπως η συναλλαγματική και το γραμμάτιο εις διαταγήν. Το δικαίωμα να εκδίδει επιταγές έχει μόνο εκείνος που έχει καταθέσεις στην τράπεζα, από τις οποίες βέβαια και μπορούν να γίνουν οι πληρωμές προς τους άλλους και μετά από ειδική συμφωνία με την τράπεζα. Η επιταγή παίζει το ρόλο του ρευστού χρήματος.
Υπόδειγμα αλλοδαπής επιταγής

Σύμφωνα με τον ν. 5960/1933 περί επιταγής η επιταγή, για να έχει ισχύ, πρέπει να περιέχει:

την ονομασία «επιταγή»
την απλή και καθαρή εντολή πληρωμής ορισμένου ποσού
το όνομα εκείνου, ο οποίος οφείλει να πληρώσει (πληρωτής)
τον τόπο της πληρωμής
τη χρονολογία και τον τόπο έκδοσης της επιταγής
την υπογραφή του εκδίδοντος την επιταγή (εκδότη)

Η επιταγή αρχίζει με μια εντολή αυτή μπορεί να είναι δυο ειδών: διαταγή πληρωμής σε συγκεκριμένο πρόσωπο με ή χωρίς δικαίωμα και αυτό το πρόσωπο με την σειρά του να διατάξει την πληρωμή σε άλλο πρόσωπο. Η διαταγή πληρωμής με δικαίωμα περαιτέρω διαταγής λέει: Πληρώστε σε διαταγή του "όνομα προσώπου" (δηλαδή του προσώπου που θα πληρωθεί η θα διατάξει την πληρωμή σε άλλο πρόσωπο) χρεώνοντας τον χχχ λογαριασμό μου.

Η διαταγή πληρωμής χωρίς δικαίωμα περαιτέρω διαταγής λέει: Πληρώστε ουχί σε διαταγή τον "όνομα προσώπου" χρεώνοντας τον χχχ λογαριασμό μου.

Εφόσον υπάρχει ο δικαίωμα διαταγής η επιταγή μπορεί να οπισθογραφηθεί δηλαδή να διαταχθεί η τράπεζα αντ' ημών να πλήρώσει άλλον ( με την σειρά μας μπορούμε να δώσουμε ή όχι το δικαίωμα διαταγής ή όχι).

Η μεταβίβαση της επιταγής γίνεται με οπισθογράφηση της ( υπογραφή στο πίσω μέρος ) που μπορεί να λέει: Πληρώστε σε διαταγή "όνομα στο οποίο μεταβιβάζουμε". Μπορεί να μεταβιβάσουμε χωρίς να δώσουμε δικαίωμα αναμεταβίβασης τότε θα γράψουμε: Πληρώστε ουχί σε διαταγή "όνομα στον οποίο θα πληρωθεί". Άρα σταματά εδώ η μεταβιβασιμότητα.

Πολλές φορές υπογράφουμε χωρίς να γράψουμε τίποτα. Στην περίπτωση αυτή νοείται μεταβίβαση σε οποιονδήποτε με δικαίωμα διαταγής ( άρα μεταβίβασης).

Η επιταγή πληρώνεται κατά την εμφανισή της εφόσον δεν έχουν παρέλθει πάνω από οκτώ ημέρες από την ημερομηνία έκδοσης της επιταγής ( πραγματική ή μη) ή εφόσον η ημερομηνία εμφάνισης είναι προγενέστερη της ημερομηνίας έκδοσης. Η τράπεζα δικαιούται (ως προς τον εντολέα) να πληρώσει και μετά την παρέλευση του οκταημέρου αλλά δεν έχει νομική υποχρέωση. Επίταγή που κατά την εμπρόθεσμη εμφάνισή της δεν καλύπτεται από το αντίστοιχο ποσό στον λογαριασμό λέγεται ακάλυπτη. Η έκδοση ακάλυπτης επιταγής είναι ποινικό αδίκημα. Οι μεταβιβάζοντες την επιταγή ευθύνονται για την πληρωμή της εκτός αν κατά την μεταβίβαση θέσουν τον όρο "άνευ ευθύνης".

Επειδή υπάρχει η εσφαλμένη άποψη ότι η διγράμμηση της επιταγής συμαίνει ότι η επιταγή είναι μη μεταβιβάσιμη πρέπει να αναφερθεί ότι η μη μεταβιβασιμότητα της επιταγής γίνεται με την διαγραφή του "εις διαταγή" και την αλλαγή τους σε "ουχί σε διαταγή" ενώ η έννοια της διγράμισης είναι άλλη.

Βάση των άρθρων 37 α-δ του 5960/1933 ο εκδότης η ο κομιστής δύνανται να προβούν σε διγράμισση της επιταγής με την θέση δύο παράλληλων γραμμών στο μπροστινό μέρος της επιταγής (συνήθως διαγώνιες - ο νόμος δεν αναφέρει κάτι). Αποτέλεσμα της διγράμισσης είναι να περιοριστούν τα πρόσωπα που δικαιούνται να εισπράξουν την επιταγή. Η γενική διγράμιση ( ανάμεσα στις δυο γραμμές δεν αναφέρεται τίποτα ή αναφέρεται η λέξη τράπεζα ) σημαίνει ότι η επιταγή πρέπει να πληρωθεί από τον πληρωτή μόνο σε άλλη τράπεζα ή σε πελάτη του πληρωτή. Αν η επιταγή είναι ειδικά διγραμμισμένη και αναφέρει ανάμεσα στις δυο γραμμές συγκεκριμένη τράπεζα τότε μπορεί να πληρωθεί μόνο στην συγκεκριμένη τράπεζα. Η δίγραμμη επιταγή δεν έχει κάποιον περιορισμό στην μεταβιβασιμότητά της.

LP Στο άρθρο αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το αντίστοιχο άρθρο της Live-Pedia.