.
Επενδυτική πολιτική είναι κάθε κυβερνητικός κανονισμός ή νόμος που ενθαρρύνει ή αποθαρρύνει τις ξένες επενδύσεις στην τοπική οικονομία, π.χ. όρια συναλλάγματος.
εξήγηση
Καθώς η παγκοσμιοποίηση ενσωματώνει τις οικονομίες των γειτονικών και των εμπορικών κρατών, συνήθως αναγκάζονται να ανταλλάξουν τέτοιους κανόνες ως μέρος ενός κοινού φορολογικού, δασμολογικού και εμπορικού καθεστώτος, π.χ. όπως ορίζεται από ένα σύμφωνο ελεύθερου εμπορίου. Η επενδυτική πολιτική που ευνοεί τους τοπικούς επενδυτές έναντι των παγκόσμιων επενδυτών συνήθως αποθαρρύνεται σε τέτοιες συμφωνίες και η ιδέα μιας ξεχωριστής επενδυτικής πολιτικής γίνεται γρήγορα φαντασία , καθώς οι πραγματικές αποφάσεις αντικατοπτρίζουν την πραγματική ανάγκη των κρατών να ανταγωνίζονται για επενδύσεις, ακόμη και από τις δικές τους τοπικοί επενδυτές .[1][2]
Μια ισχυρή και κεντρική κριτική στους νέους παγκόσμιους κανόνες, που γίνονται από πολλούς στο κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης, είναι ότι συχνά παρέχονται εγγυήσεις σε ξένους επενδυτές που δεν είναι διαθέσιμες σε ντόπιους μικροεπενδυτές και ότι η φυγή κεφαλαίων ενθαρρύνεται από τέτοια σύμφωνα ελεύθερων συναλλαγών .
