Τοποθεσία

Λεμύθου
Χωριό της Κύπρου Κοινοτικό συμβούλιο
Λεμύθου
Χώρα	Κύπρος[1]
Διοικητική μονάδα	Επαρχία Λεμεσού[1]
Γεωγραφική περιοχή	Μαραθάσα[2]
Διοίκηση
• Σώμα	Κοινοτικό Συμβούλιο Λεμύθιυ[1]
• Κοινοτάρχης[1]	Ανδρέας Αριστοτέλους (από 2012)[1]
• Μέλος του/της	Ένωση Κοινοτήτων Κύπρου[1]
Έκταση	5,965 28 km²[3]
Υψόμετρο	880 μ.[4]
Πληθυσμός	88 (2011)[5]
Γ.Κ.	5345[6]
Τ.Κ.	4844[7]
Ζώνη ώρας	UTC+02:00 (επίσημη ώρα) UTC+03:00 (θερινή ώρα)

Η Λεμύθου βρίσκεται 65 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Λεμεσού, στη γεωγραφική περιφέρεια της Μαραθάσας.[8] Βρίσκεται σε υψόμετρο 880 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.[9] Στα ανατολικά συνορεύει με τον Πρόδρομο, στα νοτιοανατολικά με τον Παλιόμυλο, στα νοτιοδυτικά με τις Τρεις Ελιές, στα δυτικά με το Μυλικούρι και στα βόρεια με τον Πεδουλά.
Φυσικά περιβάλλον

Η Λεμύθου βρίσκεται σε μια από τις ψηλότερες περιοχές της Κύπρου, γι αυτό και το κλίμα της είναι δροσερό το καλοκαίρι και ήπιο το χειμώνα. Είναι χωριό της νότιας Μαραθάσας, κτισμένο αμφιθεατρικά μέσα σε ένα καταπράσινο φυσικό περιβάλλον.[8]

Δέχεται μια πολύ ψηλή μέση ετήσια βροχόπτωση που κυμαίνεται γύρω στα 900 χιλιοστόμετρα. Παρά τη ψηλή βροχόπτωση, το τραχύ και απότομο ανάγλυφο της περιοχής δεν αφήνει πολλά περιθώρια για γεωργική ανάπτυξη. Στην περιορισμένη καλλιεργήσιμη γη του χωριού καλλιεργούνται κυρίως φρουτόδεντρα (μηλιές, κερασιές, αχλαδιές, δαμασκηνιές και ροδακινιές), καρυδιές και λίγα λαχανικά, ενώ η αμπελοκαλλιέργεια έχει σχεδόν εξαφανισθεί.[8]

Ναός Αγίου Θεοδώρου, Λεμίθου

Ονομασία

Υπάρχουν δύο εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας του χωριού:[8]

Το χωριό πήρε την ονομασία του από το φυτό λεμίθι. Η επιστημονική ονομασία του φυτού είναι ανδροπώγων ο γρύλλος (Andropogon gryllus).
Το χωριό πήρε το όνομα του πρώτου οικιστή του, ο οποίος ονομαζόταν Λεμίθης επειδή είχε γένια λεπτά και μακριά σαν κλωστές που έμοιαζαν με το ομώνυμο φυτό, που τότε αφθονούσε στην περιοχή.

Πληθυσμός

Σύμφωνα με τις απογραφές πληθυσμού που πραγματοποιήθηκαν στην Κύπρο, ο πληθυσμός του χωριού έφτασε στο υψηλότερο σημείο του το 1946. Στη συνέχεια ο πληθυσμός ξεκίνησε να μειώνεται λόγω αστυφιλίας.[8] Ο πίνακας που ακολουθεί παρουσιάζει τον πληθυσμό της Λεμύθου όπως καταγράφηκε στις απογραφές πληθυσμού που έγιναν στην Κύπρο.

Ιστορικό απογραφών
Απογραφή Πληθυσμός %± Άνδρες Γυναίκες 1881 75[10] —   37 38 1891 428[11] 470.7% 211 217 1901 418[12] -2.3% 194 224 1911 473[13] 13.2% 229 244 1921 518[14] 9.5% 249 269 1931 637[15] 23.0% 345 292 1946 751[16] 17.9% 1960 669[17] -10.9% 397 272 1973 433[18] -35.3% 211 222 1976 411[19] -5.1% 190 221 1982 252[20] -38.7% 120 132 1992 167[21] -33.7% 76 91 2001 108[22] -35.3% 46 62 2011 88[5] -18.5% 38 50
Πληροφορίες για τον πληθυσμό και το διάγραμμα από τα δεδομένα.

Προσωπικότητες

Μερικά σημαντικά πρόσωπα με καταγωγή από τη Λεμύθου είναι:[8]

Μητροπολίτης Πέτρας Μελέτιος Ματτέος με τη δωρεάν του οποίου το 1867 ιδρύθηκε το δημοτικό σχολείο του χωριού.[8][23]
Αρχιεπίσκοπος Ιορδάνου Επιφάνιος Ματτέος[23]
Πατριάρχης Αντιοχείας Σπυρίδων Ευθυμίου[23]
Μητροπολίτης Χαλεπίου Νεκτάριος Ιορδανίδης[23]
Δημοσθένης Μιτσής, ιδρυτής της Σχολής Μιτσή στη Λεμύθου, η οποία λειτούργησε το 1912. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους ευεργέτες της Κύπρου (αλλά και του ελληνισμού της Αιγύπτου) αφού ανέπτυξε πλούσια φιλανθρωπική δράση και εισέφερε μεγάλα ποσά για την επιτέλεση έργων κοινής ωφελείας, καθώς επίσης και για την πρόοδο και ευημερία της παιδείας στην Κύπρο.[24][8]
Ο Αναστάσιος Γ. Λεβέντης, ιδρυτής του ιδρύματος Α. Γ. Λεβέντη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λεμύθου. Το ίδρυμα έχει ως σκοπό την υποστήριξη εκπαιδευτικών, πολιτιστικών, καλλιτεχνικών και φιλανθρωπικών σκοπών στην Κύπρο, στην Ελλάδα και αλλού.[25][8]

Παραδοσιακά προϊόντα

Οι κάτοικοι της Λεμύθου, η οποία αποτελεί κρασοχώρι της περιοχής της Μαραθάσας, έχουν ασχοληθεί, εκτός από την αμπελοκαλλιέργεια και την οινοποιία, και με την παραγωγή προϊόντων από τα σταφύλια. Η κατασκευή των προϊόντων γινόταν από τα παλιά χρόνια. Σήμερα τα προϊόντα που γίνονται από σταφύλι αποτελούν μέρος της λαϊκής κληρονομιάς της Κύπρου. Μερικά από τα προϊόντα αυτά είναι ο παλουζές, ο σουτζιούκος και η ζιβανία (ρακί).[26]

Ιεροί ναοί

Η Λεμύθου διαθέτει τέσσερις εκκλησίες που είναι αφιερωμένες στην Παναγία την Ιαματική, στον Άγιο Θεόδωρο, στο Άγιο Νικόλαο και στον Άγιο Γεώργιο

Εκκλησία Παναγιάς της Ιαματικής

Η Παναγία της Ιαματικής είναι η κυρίως εκκλησία της Λεμύθου. Κτίστηκε το 1721 από το μοναχό Χριστόδουλο. Στη συνέχεια αφού καταστράφηκε ξανακτίστηκε το 1862 από τον Μητροπολίτη Πέτρας Μελέτιο Ματτέο. Δίπλα από τη εκκλησία κτίστηκε με έξοδα το ιδίου και το πρώτο δημοτικό σχολείο της Λεμύθου το 1867. Το 1908 ο ναός της Παναγίας ανακαινίστηκε και πήρε τη σημερινή του μορφή. Το καμπαναριό κτίστηκε το 1920 από τον Ιωάννη Λούρο. Το μεσαίο τμήμα του εικονοστασίου και ο άμβωνας ανήκουν στον παλαιότερο ναό. Το νέο εικονοστάσι έγινε με δωρεές του Ιωάννη Σχίζα από την Λεμύθου. Στο ναό υπάρχουν αρκετά κειμήλια εκκλησιαστικής τέχνης. Από αυτά ξεχωρίζουν ένας επιτάφιος, ένα φελόνιο ιερέα ρωσικής κατασκευής και ένα αργυροκόσμητο ευαγγέλιο, έκδοση Βενετίας του 1831, τα οποία δώρησε στο ναό ο Μελέτιος Ματτέος. Στο ναό υπάρχουν επίσης αρκετές εικόνες του 17ου αιώνα βυζαντινής τέχνης. Από αυτές ξεχωρίζουν του Τιμίου Σταυρού, του Χριστού, της Παναγίας και του Ιωάννη του Θεολόγου που βρίσκονται στο παλιό εικονοστάσι. Στο ναό φυλάσσεται και η εικόνα της Παναγίας του Αγρού που είναι ζωγραφισμένη σε δέρμα τράγου και χρονολογείται γύρω στο 1600.[27]

Εκκλησία Αγίου Θεοδώρου

Ο ναός του Αγίου Θεοδώρου βρίσκεται σε ύψωμα στην είσοδο του χωριού. Στην αρχική του κατάσταση ο ναός κτίστηκε από κάποιον ιερέα με το όνομα Θεόδωρος. Πιστεύεται ότι ήταν και ο κυρίως ναός της Λεμύθου κατά το 16ο αιώνα. Είναι μονόκλιτος και ξυλόστεγος με στοά σχήματος γάμμα. Ο ναός καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά το 1974 και κτίστηκε ένα χρόνο αργότερα με έξοδα του Μιχαήλ Μούσκου. Με δαπάνες του Ιδρύματος Α. Γ. Λεβέντη έγιναν βελτιώσεις και προσθήκες στο ναό και σήμερα λειτουργεί και ως εικονοφυλάκιο βυζαντινών εικόνων. Σε αυτό εκτίθενται πολύ σπάνιες εικόνες του 13ου μέχρι το 19ου αιώνα.[27]

Εξωκλήσι Αγίου Νικολάου

Το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου ήταν παλαιότερα ο κυρίως ναός του παρακείμενου χωριού Λιβάδι, το οποίο καταστράφηκε από επιδρομές Καραμάνων από την Μικρά Ασία μετά το 1713. Στο ναό υπάρχουν αρκετές παλιές εικόνες του 18ου αιώνα όπως του Χριστού, του Αγίου Αντωνίου, του Τιμίου Προδρόμου, του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Γεωργίου.[27]

Εξωκλήσι Αγίου Γεωργίου

Το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στην τοποθεσία Αγρός. Πιστεύεται ότι ο ναός αυτός εξυπηρετούσε τις θρησκευτικές ανάγκες του συνοικισμού Αγρού σε παλαιότερες εποχές. Ο ναός ανοικοδομήθηκε πρόσφατα με έξοδα του Γιώργου και της Σμαράγδας Σύγγελου, απόδημων Λεμυθιωτών. Ο ναός λειτουργείται στις 23 Απριλίου, μέρα εορτής του Αγίου Γεωργίου.[27]

Μουσεία
Εικονοφυλάκιο-Ναός Αγίου Θεοδώρου

Στη Λεμύθου λειτουργεί από το 2006 εικονοφυλάκιο στον ναό του Αγίου Θεοδώρου στον οποίο εκτίθενται παλαιές εικόνες βυζαντινής και μεταβυζαντινής ζωγραφικής που χρονολογούνται από το 13ο έως το 19ο αιώνα.[28]

Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης

Το μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης στεγάζεται στην πατρογονική κατοικίας της οικογένειας Λεβέντη. Η κατοικία έχει ανακτηθεί με δαπάνες του Ιδρύματος Α.Γ. Λεβέντη το οποίο έχει αναλάβει και την ανοικοδόμηση και αποκατάστασή του σε παραδοσιακό σπίτι της Λεμύθου. Στο μουσείο εκτίθενται αντικείμενα παραδοσιακής τέχνης που θυμίζουν τη ζωή, την κουλτούρα, καθώς και τα ήθη και έθιμα των κατοίκων της κοινότητας. Το μουσείο διαθέτει μικρό ξενώνα για τη διανυκτέρευση επισήμων, βιβλιοθήκη, μικρό αναψυκτήριο για όσους το επισκέπτονται και υπαίθριο χώρο για διάφορες εκδηλώσεις μικρής κλίμακας. Τη διαχείριση και λειτουργία του μουσείο έχει το Κοινοτικό Συμβούλιο Λεμύθου.[28]

Εμπορική σχολή Μιτσή

Στο χωριό βρίσκεται η εμπορική σχολή Μιτσή. Πρωτολειτούργησε το 1912 με κύριο σκοπό να παρέχει την αναγκαία μόρφωση και τα πνευματικά εφόδια στα παιδιά της περιοχής Μαραθάσας για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της εποχής. Τη σχολή ανήγειρε ο Δημοσθένης Μιτσής και την προικοδότησε με σημαντικό ποσό χρημάτων για να μπορεί να συντηρείται με δικούς της πόρους. Αρχικά η φοίτηση στη σχολή ήταν τετραετής και οι μαθητές της διδάσκονταν αγγλικά, λογιστική, εμπορική αριθμητική, εμπορικό δίκαιο, και εμπορική αλληλογραφία. Το επίπεδο διδασκαλίας ήταν ψηλό με αποτέλεσμα οι απόφοιτοι της να εργοδοτούνται σχετικά εύκολα στη δημόσια υπηρεσία. Το γεγονός αυτό συνέτεινε ώστε η Σχολή να αποκτήσει παγκύπρια φήμη.[29]

Το 1939 η σχολή μετατρέπεται σε πεντατάξια για να ανταποκρίνεται καλύτερα στους στόχους της. Το 1955 η Σχολή αναβαθμίζεται σε εξατάξιο σχολείο και ενισχύονται τα ελληνικά μαθήματα. Το 1959 αρχίζει και η φοίτηση στη Σχολή κοριτσιών κάτι που ο αρχικός κανονισμός δεν επέτρεπε. Το 1960, μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου, η Σχολή υιοθέτησε τα εκπαιδευτικά προγράμματα που καθόριζε η Ελληνική Κοινοτική Συνέλευση. Το 1962 η Σχολή αναγνωρίζεται από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων της Ελλάδας ως ισότιμη με τα δημόσια ελληνικά γυμνάσια. Το 1970 η Σχολή κηρύσσεται για σκοπούς εκπαιδευτικούς σε δημόσια σχολή. Από το 1993 η Σχολή λειτουργεί μόνο ως λύκειο.[29]

Η αστυφιλία που έπληξε τα χωριά της Μαραθάσας είχε σαν αντίκτυπο την μείωση των μαθητών. Με πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού ιδρύεται το 1999 το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Λεμύθου που λειτουργεί με σημαντική οικονομική βοήθεια του διαχειριστικού συμβουλίου της Σχολής Μιτσή και συμβάλλει στην προαγωγή της περιβαλλοντικής συνείδησης ανάμεσα στους μαθητές πολλών σχολείων της Κύπρου.[29]

Μνημείο πεσόντων και αγνοουμένων

Στο κέντρο του χωριού η κοινότητα της Λεμύθου έχει ανεγείρει, με δαπάνες του Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού και του Συνδέσμου Αποδήμων και Φίλων της Λεμύθου, μνημείο για τους ήρωες της κοινότητας. Οι ήρωες αυτοί ήταν ο στρατιώτης Γιώργος Αντωνίου Χριστοδούλου ο οποίος έχασε τη ζωή του κατά τις δικοινοτικές διαταραχές το 1964, και οι στρατιώτες Σταύρος Σταυρινού και Ανδρέας Κατσαμπρής οι οποίοι μετά από μάχη κατά τη διάρκεια της τουρκικής εισβολής του 1974, συνελήφθησαν από τον τουρκικό στρατό και εκ τότε αγνοείται η τύχη τους.[30]

Μνημείο Λεμύθου

Παναγία Ιαματική, Λεμύθου

Παραπομπές

«Ένωση Κοινοτήτων Επαρχίας Λεμεσού». (Ελληνικά) Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 2018.
«Ο ΑΡΓΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ χτυπά τη Μαραθάσα». (Ελληνικά) Sigmalive. 26 Μαΐου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2018.
«ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ». (Αγγλικά, Ελληνικά) Στατιστική Υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. 1 Μαΐου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2018.
«Κατάλογος κοινοτήτων επιλέξιμων μειονεκτικών περιοχών». (Ελληνικά, Αγγλικά) Κυπριακός Οργανισμός Αγροτικών Πληρωμών. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2018. σελ. 2.
«Απογραφή πληθυσμού 2011». (Ελληνικά) Απογραφή Πληθυσμού 2011 (Κύπρος). Στατιστική Υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. 1 Οκτωβρίου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018.
«ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΟΙ ΚΩΔΙΚΟΙ ΔΗΜΩΝ/ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΕΝΟΡΙΩΝ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, 2015». (Αγγλικά, Ελληνικά) Στατιστική Υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. 13 Ιανουαρίου 2018. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2018.
«Lemithou». (Αγγλικά, Ελληνικά) Ταχυδρομικός Κώδικας Έρευνα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2018. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2018.
«Ιστορία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-08-29. Ανακτήθηκε στις 2014-08-29.
«Κατάλογος κοινοτήτων επιλέξιμων μειονεκτικών περιοχών» (PDF). Κυπριακός Οργανισμός Αγροτικών Πληρωμών. σελ. 2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 2018-04-04. Ανακτήθηκε στις 2018-04-04.
«Census of Cyprus, 1881». (Αγγλικά) Απογραφή Πληθυσμού 1881 (Κύπρος). 4 Απριλίου 1881. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018. σελ. 9.
«Census of Cyprus, 1891». (Αγγλικά) Απογραφή Πληθυσμού 1891 (Κύπρος). 6 Απριλίου 1891. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018. σελ. 12.
«Census of Cyprus, 1901». (Αγγλικά) Απογραφή Πληθυσμού 1901 (Κύπρος). 31 Μαρτίου 1901. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018. σελ. 11.
«Census of Cyprus, 1911». (Αγγλικά) Απογραφή Πληθυσμού 1911 (Κύπρος). 2 Απριλίου 1911. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018. σελ. 11.
«Census of Cyprus, 1921». (Αγγλικά) Απογραφή Πληθυσμού 1921 (Κύπρος). 24 Απριλίου 1921. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018. σελ. 11.
«Census of Cyprus, 1931». (Αγγλικά) Απογραφή Πληθυσμού 1931 (Κύπρος). 27 Απριλίου 1931. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018. σελ. 9.
«Census of Population and Agriculture 1946». (Αγγλικά) Απογραφή Πληθυσμού 1946 (Κύπρος). 10 Νοεμβρίου 1946. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018. σελ. 8.
«Census of Population and Agriculture 1960». (Αγγλικά) Απογραφή Πληθυσμού 1960 (Κύπρος). 11 Δεκεμβρίου 1960. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018. σελ. 15.
(Ελληνικά) Απογραφή Πληθυσμού 1973 (Κύπρος). Στατιστική Υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας.
«Απογραφή νοικοκυριών, 1976». (Αγγλικά, Ελληνικά) Απογραφή Πληθυσμού 1976 (Κύπρος). Στατιστική Υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. 30 Σεπτεμβρίου 1976. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018.
«Census of housing, 1982». (Αγγλικά) Απογραφή Πληθυσμού 1982 (Κύπρος). Στατιστική Υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. 1 Οκτωβρίου 1982. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018.
«Απογραφή πληθυσμού 1992». (Αγγλικά, Ελληνικά) Απογραφή Πληθυσμού 1992 (Κύπρος). Στατιστική Υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. 1 Οκτωβρίου 1992. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018.
«Απογραφή πληθυσμού 2001». (Αγγλικά, Ελληνικά) Απογραφή Πληθυσμού 2001 (Κύπρος). Στατιστική Υπηρεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας. 1 Οκτωβρίου 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2018. σελ. 64.
«Το χωριό των ιεραρχών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-01-06. Ανακτήθηκε στις 2014-01-06.
«Δημοσθένης Μιτσής». gym-lemithou-lem.schools.ac.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-28. Ανακτήθηκε στις 2018-06-28.
«Α. Γ. Λεβέντης - A. G. Leventis Foundation». www.leventisfoundation.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-28. Ανακτήθηκε στις 2018-06-28.
«Προϊόντα από σταφύλι». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-02-24. Ανακτήθηκε στις 2012-02-24.
«Εκκλησία/εξωκλήσια». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-02-24. Ανακτήθηκε στις 2012-02-24.
«Μουσεία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-04-03. Ανακτήθηκε στις 2013-04-03.
«Σχολή Μιτσή». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-04-14. Ανακτήθηκε στις 2013-04-14.

«Μνημείο πεσόντων και αγνοουμένων». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-02-24. Ανακτήθηκε στις 2012-02-24.

Πηγές

«Ιστορία». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-08-29. Ανακτήθηκε στις 2014-08-29.
«Το χωριό Λεμύθου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-12-18. Ανακτήθηκε στις 2014-12-18.
«Το χωριό των ιεραρχών». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-01-06. Ανακτήθηκε στις 2014-01-06.
«Λεμύθου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2018-06-18. Ανακτήθηκε στις 2018-06-18.

Βιβλιογραφία

Καρούζης, Γιώργος (2001). Περιδιαβάζοντας την Κύπρο: Λεμεσός (πόλη και επαρχία) (πρώτη έκδοση). Λευκωσία: ΣΕΛΑΣ Κεντρο Μελετων Ερευνων & Εκδοσεων, σελ. 350-351. ISBN 9963-566-67-7.

Μαραθάσα

Λεμύθου

Επαρχία Λεμεσού, Φωτογραφίες

Χάρτης Κύπρου

Χώρες της Ευρώπης Άγιος Μαρίνος | Αζερμπαϊτζάν1 | Αλβανία | Ανδόρρα | Αρμενία2 | Αυστρία | Βατικανό | Βέλγιο | Βοσνία και Ερζεγοβίνη | Βουλγαρία | Γαλλία | Γερμανία | Γεωργία2 | Δανία | Δημοκρατία της Ιρλανδίας | Ελβετία | Ελλάδα | Εσθονία | Ηνωμένο Βασίλειο | Ισλανδία | Ισπανία | Ιταλία | Κροατία | Κύπρος2 | Λεττονία | Λευκορωσία | Λιθουανία | Λιχτενστάιν | Λουξεμβούργο | Μάλτα | Μαυροβούνιο | Μολδαβία | Μονακό | Νορβηγία | Ολλανδία | Ουγγαρία | Ουκρανία | ΠΓΔΜ | Πολωνία | Πορτογαλία | Ρουμανία | Ρωσία1 | Σερβία | Σλοβακία | Σλοβενία | Σουηδία | Τουρκία1 | Τσεχία | Φινλανδία Κτήσεις: Ακρωτήρι3 | Δεκέλεια3 | Νήσοι Φερόες | Γιβραλτάρ | Γκέρνσεϋ | Τζέρσεϋ | Νήσος Μαν 1. Κράτος μερικώς σε ασιατικό έδαφος. 2. Γεωγραφικά ανήκει στην Ασία, αλλά θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος για ιστορικούς και πολιτισμικούς λόγους. 3. Βρετανικό έδαφος μέσα στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια