Ομελέτα

Η ομελέτα ή ομελέττα είναι ένα φαγητό, το οποίο στην απλούστερή του εκδοχή παρασκευάζεται από αβγά χτυπημένα και τηγανισμένα[1] με λάδι ή άλλη λιπαρή ουσία, όπως βούτυρο ή λαρδί.[2] Αρκετές φορές το μίγμα των αυγών αραιώνεται με νερό,[3][4][5] γάλα ή κρέμα γάλακτος, ώστε να επιτυγχάνεται πιο αφρώδης υφή.[2][5] Υπάρχουν πολλές παραλλαγές με προσθήκη λαχανικών (πιπεριά, μανιτάρια, ντομάτα), αλλαντικών (ζαμπόν, μπέικον, λουκάνικο) ή τυριών (φέτα, κασέρι) και διάφορων καρυκευμάτων, όπως αλάτι και πιπέρι. Η ομελέτα μπορεί να σερβιριστεί σαν ορεκτικό ή ξεχωριστά με γαρνιτούρα ή στο πρωινό γεύμα. Έχει πολλά κοινά με τη στραπατσάδα και συναντάται σε διάφορες εθνικές κουζίνες.[4][2]
Ισπανική ομελέτα

Ιστορία
Εξώφυλλο του βιβλίου μαγειρικής της αρχαιότητας "De Re Coquinaria" (έκδοση 1907), το οποίο συμπεριλαμβάνει οδηγίες για ομελέτα ή φριτάτα.

Η χρήση χτυπημένων αυγών στη μαγειρική γίνεται από αρχαιοτάτων χρόνων.[6] Οι Ρωμαίοι έτρωγαν ζεστές ή κρύες ομελέτες, γνωστές με την ονομασία patina.[7] Οδηγίες για patinae συμπεριλαμβάνονται στο γνωστότερο βιβλίο μαγειρικής της αρχαιότητας "De re coquinaria".[8][9] Στην Αγγλία κατά το Μεσαίωνα οι ομελέτες ονομάζονταν herbolacae και αρωματίζονταν συχνά με διάφορα μυρωδικά.[6] Οι Βίκινγκ παρασκεύαζαν ομελέτες και τις συνόδευαν με ψωμί σικάλεως, μπέικον και τυρί, για να αντέχουν στο κρύο.[εκκρεμεί παραπομπή]

Σύμφωνα με τον Ηλία Πετρόπουλο, στα ελληνικά η ομελέτα ονομαζόταν σφουγγάτο, καγιανάς ή καϊγανάς, στα ποντιακά φούστορο ή φούστρο, ενώ υπάρχει και ο λόγιος ορισμός ωοτηγανίτης.[4][10] Ο Βυζαντινός συγγραφέας και ποιητής Θεόδωρος Πρόδρομος ή Πτωχοπρόδρομος, του 12ου αιώνα, περιγράφει συνεχώς με ενθουσιασμό τις διπλές ομελέτες ή διπλοσφουγγάτα, όπως ο ίδιος τις ονομάζει.[4] Ο όρος ομελέτα προέρχεται από τη γαλλική λέξη omelette, η οποία χρησιμοποιείται από τα μέσα του 16ου αιώνα,[11] και κατ' επέκταση ίσως από το υποκοριστικό της λατινικής λέξης lamina,[σημ. 1] lamella. Σύμφωνα με αυτή την εκδοχή, την ονομασία lamella πήρε είτε λόγω της λεπτότητάς της είτε επειδή ψηνόταν πάνω σε λαμαρίνα.[4][6] Οι Γάλλοι δανείστηκαν τη λέξη (la lemele), η οποία με παραφθορά - μετάθεση μετατράπηκε αρχικά σε alemelle ή alumelle, εν συνεχεία πιθανόν alemette και τέλος amelette.[6] Κατά άλλη εκδοχή, η homelaicte d'oeufs που αναφέρει ο Φρανσουά Ραμπελαί[σημ. 2] πιθανόν να μαρτυρά συνένωση των λατινικών ovum (αυγό) και lacte (γάλα, laitt' στη Νορμανδία), ωστόσο δεν αποκλείεται να πρόκειται για λογοπαίγνιο.[12][13][14]
Βιβλίο Γκίνες

Την πρώτη φορά που γιορτάστηκε στην Ελλάδα η Παγκόσμια Ημέρα του αβγού, στις 12 Οκτωβρίου του 2001, παρασκευάστηκε η -τότε- μεγαλύτερη ομελέτα του κόσμου. Το γεγονός έλαβε χώρα στην πλατεία Κοτζιά και οργανώθηκε από το Σύνδεσμο Πτηνοτροφικών Επιχειρήσεων Ελλάδος και τη σχολή μαγειρικής Le Monde.[10]

Στην Τουρκία, στις 8 Οκτωβρίου του 2010 η Παγκόσμια Ημέρα του αβγού γιορτάστηκε με το μαγείρεμα της νέας μεγαλύτερης ομελέτας στον κόσμο. Η ομελέτα αυτή, τηγανίστηκε σε τηγάνι διαμέτρου δέκα μέτρων, μπροστά από ένα εμπορικό κέντρο της Άγκυρας. Η εκδήλωση οργανώθηκε από την Ένωση Παραγωγών Αβγών. Στη διαδικασία του μαγειρέματος, συνεισέφεραν 65 μάγειρες. Για την ετοιμασία της ομελέτας, χρειάσθηκαν επίσης 110.010 αβγά και δυόμισι ώρες ψησίματος. Ο εκπρόσωπος του οργανισμού Ρεκόρ Γκίνες, Καρίμ Βαλέριο, επιβεβαίωσε ότι η εν λόγω ομελέτα ήταν η μεγαλύτερη στον κόσμο. Το ρεκόρ μέχρι τότε ανήκε στη Νότιο Αφρική, όπου και χρησιμοποιήθηκαν 60.000 αβγά.[15]

Σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης, μαγειρεύτηκε η πιο ακριβή ομελέτα του κόσμου. Είχε τιμή 1000$ και αποτελείτο από έξι αβγά, έναν ολόκληρο αστακό και 300 γραμμάρια χαβιάρι.[10] Λέγεται ότι το καθημερινό πρωινό της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσσίας ήταν μια ομελέτα από χαβιάρι, που έτρωγε πίνοντας τσάι με βότκα.[16][17][18]
Παραλλαγές της ομελέτας
Ευρώπη
Νότια Ευρώπη
Ιταλική ομελέτα (frittata).

Στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων οι ομελέτες συνήθως γίνονται με χόρτα (όπως σπανάκι, μάραθο κ.α.) και φέτα, γραβιέρα ή άλλα τοπικά τυριά. Στην Ελλάδα η παραδοσιακή ομελέτα αποτελείται[εκκρεμεί παραπομπή] από ντομάτες, πράσινες πιπεριές, κρεμμύδια, τυριά (φέτα, γραβιέρα) και βούτυρο και συνοδεύεται, πολλές φορές με χωριάτικη σαλάτα και λευκά κρασιά όπως αφρώδη από τη Ζίτσα, Σαββατιανό και Ροδίτης ή μπύρα[19]. Στην Άνδρο, η παραδοσιακή ομελέτα ονομάζεται φρουτάλια και αποτελείται από πατάτες, χοιρινό λουκάνικο και καπνιστό χοιρινό κρέας. Τηγανητές πατάτες περιέχει και η βασική συνταγή στην Κρήτη .
Ισπανική ομελέτα (tortilla).

Στην Ιταλία ονομάζεται φριτάτα[20][21][22] (ιταλ. frittata) και σερβίρεται κομμένη σε τρίγωνα.[23] Γίνεται με χτυπημένα αυγά που ανακατεύονται με σπανάκι, κολοκυθάκια, μανιτάρια, πράσο, αγκινάρες, ψιλοκομμένο συκώτι ή γενικότερα κρέας ή ψάρι και τηγανίζονται σε βαθύ τηγάνι, έτσι ώστε το μίγμα των αυγών να καλύπτει τα λαχανικά.[23] Συνήθως στο μίγμα προστίθενται σκόρδο, μυρωδικά[22] (όπως βασιλικός ή μαϊντανός) και διάφορα τυριά. Όταν η μία πλευρά είναι έτοιμη, ο μάγειρας με ειδικές κινήσεις γυρίζει την ομελέτα ανάποδα. Αν και οι ιταλικές ομελέτες είναι κατά κανόνα ανοιχτές, υπάρχουν παλαιότερες αναφορές για μια τυλιγμένη ομελέτα με το ίδιο όμως όνομα (frittata).[23] Στη Σικελία η ομελέτα παρασκευάζεται από μαγειρεμένα αβγά και σερβίρεται με σάλτσα ντομάτας.[10]
Tapa (είδος μεζέ) από ισπανική τορτίγια και πράσινη πιπεριά.

Στην Ισπανία ονομάζεται τορτίγια[σημ. 3] (ισπαν. tortilla) και είναι παρόμοια με τη φριτάτα.[23] Χαρακτηριστικές στην ισπανική ομελέτα είναι οι πατάτες που περιέχει[24], επίσης χρησιμοποιoύνται κρεμμύδια, ντομάτες και γλυκιές πιπεριές.[10] Συναντάται συχνά σε μενού διαφόρων tapas σε ισπανικά μεζεδοπωλεία,[24] αλλά είναι γνωστή και διεθνώς.[25] Απομακρυσμένες παραλλαγές συναντούνται και στην κρεολική κουζίνα της Νέας Ορλεάνης, συχνότερα στο πρωινό γεύμα.[26]

Στην Πορτογαλία η ομελέτα, που ονομάζεται το ίδιο (πορτ. omeleta) ή και fritada, συνήθως περιέχει ψάρι ή κρέας (εκτός από την "απλή") , ενώ συχνά προστίθενται ντομάτες, διάφορα τυριά ή και ζαμπόν.[13][27]
Κεντρική Ευρώπη
Ομελέτα με βούτυρο και ντομάτες.
On ne fait pas d’omelette sans casser des œufs.
—
Δε φτιάχνεται ομελέτα, χωρίς να σπάσεις τα αβγά. Γαλλική παροιμία[28]

Στη Γαλλία χρησιμοποιούνται κυρίως βούτυρο, μανιτάρια, αλλά και σχοινόπρασο, εστραγκόν, μαϊντανός και άνηθος. Η γαλλική ομελέτα διαφέρει αρκετά από τις ομελέτες που παρασκευάζονται στις άλλες χώρες της Μεσογείου και στην Αμερική:

το χρώμα της ομελέτας είναι πιο λευκό
ψήνεται πιο γρήγορα, μόνο σε τηγάνι
διπλώνεται συνήθως σε 3 σημεία, σερβίρεται μόνο ζεστή κ.α.[2][6][29]

Ωστόσο, στις περιοχές νοτιότερα, με μεσογειακή κουζίνα ή με επιρροές από αυτή, οι ομελέτες έχουν συνήθως μεγαλύτερο πάχος. Στη γαλλική Βασκονία η τοπική πικάντικη ομελέτα pipérade γίνεται με κρεμμύδι, ντομάτες και πράσινες πιπεριές, σωταρισμένες με κόκκινες πιπεριές Espelette.[30][31] Στην Κορσική δημοφιλής είναι η "frittata al brocciu", στην οποία προστίθεται το φημισμένο τυρί brocciu (μπροτσιού).[32][33]
Δυτική Ευρώπη

Στην Αγγλία, η ομελέτα αποτελεί ένα από τα κύρια πρωινά πιάτα,[10] ιδίως τις υγρές και κρύες ημέρες του χειμώνα. Συνδυάζεται με ροφήματα όπως τσάι με γάλα (white tea), χυμούς ή με κόκκινο κρασί. Λέγεται πως, όταν ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών, κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, Σερ Στάφορντ Κριπς, δείπνησε με τη βασιλική οικογένεια, στο ανάκτορο Μπαλμόραλ, τού προσφέρθηκε μόνο μια ομελέτα, καθώς η βασίλισσα Ελισάβετ, η οποία είχε προηγουμένως αρνηθεί την ασφαλή μεταφορά της στον Καναδά, κατανοούσε τη σοβαρότητα της κατάστασης και ζούσε και η ίδια, όσο πιο λιτά γινόταν τις δύσκολες ώρες του πολέμου.[10]

Στην Ιρλανδία το έντονο και διαρκές χτύπημα των αυγών έχει σαν αποτέλεσμα μια πλατιά ομελέτα, στην οποία προστίθενται πατάτες και κρεμμυδάκια, ενώ περιέχει μικρή ποσότητα χυμού λεμονιού.[34]
Βόρεια Ευρώπη
Ομελέτα σε γερμανικό πρωινό.

Στη Γερμανία γνωστό παραδοσιακό πρωινό είναι το Bauernfrühstück, ομελέτα η οποία γίνεται με μπέικον και πατάτες. Ομελέτες ψήνονται στο φούρνο με λουκάνικα, μπέικον, ένταμερ, κρεμμύδια, πιπεριές, μαϊντανό και κρέμα γάλακτος και συνοδεύονται με μπύρα.[10]

Στη Δανία σερβίρεται με ζαμπόν, κρεμμύδια, μαϊντανό, σέλινο και άνηθο.[35]

Στη Σουηδία η παραδοσιακή συνταγή περιλαμβάνει μπέικον, κρεμμύδια, πατάτες και μοσχοκάρυδο και συνοδεύεται, συνήθως, με σουηδικές φρυγανιές.[εκκρεμεί παραπομπή]
Αμερική
Ομελέτα "φου γιανγκ" της αμερικανοκινεζικής κουζίνας

Στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι επίσης λεπτή, αν και χωρίς να απαιτείται ιδιαίτερη δεξιοτεχνία όπως στη γαλλική ομελέτα. Το χρώμα της ενδέχεται να είναι πιο σκούρο, καθώς ψήνεται πιο αργά, ενώ συνήθως διπλώνεται στη μέση.[29]

Σε πολλά εστιατόρια της πάλαι ποτέ Άγριας Δύσης παρασκευάζεται η ομελέτα Western (ουέστερν), η οποία προήλθε από την ομελέτα "φου γιανγκ" της αμερικανοκινεζικής κουζίνας, με επιρροές από την βασκική pipérade.[36]. Η παραδοσιακή συνταγή περιέχει κρεμμύδια ψιλοκομμένα σε κύβους, πράσινες πιπεριές και ζαμπόν.[29][37][38] Η ομελέτα "φου γιάνγκ" (αγγλ. egg foo young, egg fooyung, egg foo yong, egg fu yung, or egg furong, κιν. 芙蓉蛋) είναι πιάτο της κινεζο-ινδονησιακής και της βρετανο- και αμερικανοκινεζικής κουζίνας.[39]
Ασία
Ινδική ομελέτα.
Ομελέτα με όστρακα

Στην Ιαπωνία η ομελέτα ονομάζεται tamagoyaki (ταμαγκογιάκι) και σερβίρεται με ζάχαρη και σόγια.

Στην Ινδία, συνοδεύεται με ζεστή πίττα από ψωμί, το λεγόμενο τσαπάτι,[10] κρεμμύδια, ντομάτες, τσίλι και κορίανδρο.

Στο Ιράν λέγεται κουκού (kuku) και είναι παρόμοια με την ισπανική ομελέτα[40] Το σάμπζι κουκού (sabzi kuku) γίνεται με σκληρά χόρτα / σπανάκι, τηγανίζεται και από τις δύο πλευρές και σερβίρεται με ψωμί και γιαούρτι. Στο παραδοσιακό τραπέζι της ιρανικής Πρωτοχρονιάς (Νορούζ) τα χόρτα στο σάμπζι κουκού συμβολίζουν την αναγέννηση και τα αυγά τη γονιμότητα και την ευτυχία για την επόμενη χρονιά.[41][42] Στην Αρμενία ονομάζεται παρόμοια sebze kuku.[43] Στη Γεωργία η ομελέτα φτιάχεται με κρεμμύδια, πιπεριές και ντομάτες.[εκκρεμεί παραπομπή] Άλλη γνωστή παραλλαγή της ομελέτας στο Ιράν είναι η κουκού μπαντεντζάν (kuku bandenjan), η οποία γίνεται με μελιτζάνα.[40][44][45]

Στην Κίνα, υπάρχει το πιάτο tamago (ταμάγκο), μια γλυκιά και πολύ λεπτή ομελέτα.[10] Μια άλλη παραλλαγή περιλαμβάνει σόγια, μανιτάρια, φασόλια, γαρίδες και κρεμμύδια.
Αφρική

Στον αραβικό κόσμο, η ομελέτα φτιάχνεται με κρεμμύδια, δυόσμο και τυρί.
Αναφορές

"Πολύς καβγάς για μια ομελέτα. Πόσο απαίσιο να κυνηγάς έναν άνθρωπο για ένα ασήμαντο θέμα σαν αυτό! Μπορεί να διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να τό λες." – Η αντίδραση του Βολταίρου, μετά το κάψιμο του βιβλίου Περί του Πνεύματος (De l’esprit), του Γάλλου φιλοσόφου Κλωντ Αντριάν Ελβετίς, το οποίο εκδόθηκε το 1758.[46]

Δείτε επίσης

αυγό
στραπατσάδα
pipérade

Σημειώσεις

λατ. lamina: πολύ λεπτό έλασμα
"En pareille alliance, l'un appeloit une sienne, mon homelaicte. Elle le nommoit mon oeuf, et estoient alliés comme une homelaicte d'oeufs", (Πανταγκρυέλ, IV, 9)[12]

Δεν πρέπει να δημιουργείται σύγχυση με την μεξικάνικη τορτίγια (μεξικάνικα ισπαν. tortilla, καστιλιάνικα ισπαν. tortilla de maíz), είδος ψωμιού.

Παραπομπές

λήμμα: ομελέτα, στο Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, 1998).
Amy Christine Brown, "Understanding Food: Principles and Preparation4" (Wadsworth Cencage Learning, 2010), σελ. 259 και 260
Margaret Fulton (2009). Encyclopedia of Food and Cookery: The Complete Kitchen Companion from A to Z. Hardie Grant Publishing. σελίδες 380. ISBN 9781740667371.
Μελίσσα Στοΐλη, Ειρήνη Τσολακέλλη, "Καγιανάς ή Στραπατσάδα;", περιοδικό ΒΗΜΑgourmet
Sarah Hobbs "Classic omelette", περιοδικό Good Taste, τεύχος Φεβρουαρίου 2004, σελ. 62.
John Ayto, "The Glutton's Glossary: A Dictionary of Food and Drink Terms" (Routledge, 1990), λήμμα omelette
Patrick Faas, "Around the Roman Table" (Palgrave Macmillan, 2003), σελ. 78
Michael Gagarin, Elaine Fantham, "The Oxford Encyclopedia of Ancient Greece and Rome" (Oxford University Press, 2009), σελ. 299
Harlan Walker, "Food and the Memory" στα Proceedings of the Oxford Symposium on Food and Cookery, 2000, σελ. 126
«Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2012.
Alan Davidson, Oxford Companion to Food (Oxford University Press) 1999 (σελ. 550 και 553)
Maguelonne Toussaint-Samat, "A History of Food" (John Wiley & Sons, 2009), σελ. 326
Sérgio de Paula Santo, Memórias de adega e cozinha, Senac, 2007, σελ. 248 και 249
Pascal Poirier, "Le glossaire accadien Αρχειοθετήθηκε 2011-07-19 στο Wayback Machine."10, (Moncton, New Brunswick : Les Ed. d 'Acadie. Moncton, New Brunswick : Centre d'etudes acadiennes de l'Univ. de Moncton), 1995.
"Η μεγαλύτερη ομελέτα στον κόσμο μαγειρεύτηκε στην Τουρκία[νεκρός σύνδεσμος]", Πελοποννησιακό Πρακτορείο Ειδήσεων, 20 Οκτωβρίου 2010
«Η ομελέτα της αυτοκράτειρας». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2012.
Fred White, "The Daily Reader", Writer's Digest Books, 2009
Newsweek, τόμος 131, 1998
Catalog, Beer. «Πρώτη επιλογή η μπίρα, δεύτερη το φαγητό!». Ανακτήθηκε στις 2017-02-01.
Ντίνα Νικολάου, "Αγκινάρες σε φριτάτα με καρότα και πατάτες Αρχειοθετήθηκε 2012-01-30 στο Wayback Machine.", εφημερίδα Η Καθημερινή, 4 Mαϊου 2009
Βέφα Αλεξιάδου, Φριτάτα με σπανάκι και μοτσαρέλα Αρχειοθετήθηκε 2011-12-18 στο Wayback Machine. στο βιβλίο "Οι 20 Καλύτερες Συνταγές για Ιταλική Κουζίνα"
Το αλκοόλ και η λογοτεχνία, εφημερίδα Το Βήμα, 08/04/2001
Gillian Riley, "The Oxford Companion to Italian Food" (Oxford University Press, 2007), σελ. 195
Alan Davidson και Tom Jaine, "The Oxford Companion to Food" (Oxford University Press, 2006), σελ. 784
Edward F. Stanton, "Culture and Customs of Spain" (Greenwood Publishing Group, 2002), σελ. 81
James Villas, "The Glory of Southern Cooking" (John Wiley and Sons, 2007), σελ. 89
Antenor Nascentes, Dicionário de sinônimos2, Livros de Portugal, 1969
Λιλίτ Βαρτανιάν, Τζεγκίζ Ακτάρ: Η κοινωνία θα δώσει τη λύση, περιοδικό «Αρ­με­νι­κά», τεύχος Ιουλίου-Σεπτεμβρίου, 2011
Wayne Gisslen, "Professional Cooking, College Version" (John Wiley and Sons, 2006), σελ. 796
Armando Montanari, "Food and environment", Societá Geografica Italiana, 2002, σελ. 16
Jean-Robert Pitte, Jody Gladding, "French Gastronomy: The History and Geography of a Passion" (Columbia University Press, 2002), σελ. 28
"Corsica", MICHELIN, 2008, σελ. 84
Walter Pedrotti, Ricettario del mondo, Giunti Editore, 2001, σελ. 222
Gentlemen's quarterly, τόμος 32, 1962, σελ. 125
http://www.homefood.gr/recipes/recipe.asp?cat=16&id=78
Andrew F. Smith, "The Oxford Companion to American Food and Drink" (Oxford University Press, 2007), σελ. 338
Andrew F. Smith, "Eating History" (Columbia University Press, 2011), σελ. 28
Valerie Petrillo, "A Kid's Guide to Asian American History", Chicago Review Press, 2007, σελ. 58
The Daily Telegraph - Comment - Personal View - Spare ribs, egg foo-yung, chop-suey and plenty of fried rice: how to murder a Chinese, 8 January 2006
Nicholas Awde; Camilla Shahribaf (2006). Farsi-English/English-Farsi Dictionary & Phrasebook]. Hippocrene Books. σελ. 131.
Najmieh Batmanglij, Fresh Herb Kuku, Epicurious, 2004
Helen Loveday; Bruce Wannell; Christoph Baumer; Bijan Omrani (2005). Iran Persia: Ancient & Modern. Odyssey Books & Guides. σελ. 119. ISBN 978-962-217-812-0.
Stephen Mennell, Council of Europe. Directorate General IV--Education, Culture and Heritage, Youth and Sport, Culinary Cultures of Europe, Council of Europe, 2005, σελ. 66
«Kuku Sabzi (Leek and Herb Frittata)». Saveur Magazine. Μάρτιος 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2012.
Sally Butcher (27 Φεβρουαρίου 2012). «Kookoo sabzi or herb omelette recipe». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2012.

Τίτος Χριστοδούλου, «Πολύς καυγάς για μια ομελέττα», Τετάρτη, 14 /12/2011, 13:23

Εξωτερικοί σύδεσμοι

Συνταγές

Φρουτάλια Άνδρου
Ομελέτα σουφλέ
Ομελέτα με δυόσμο (Αραβική Συνταγή)[νεκρός σύνδεσμος]
Ομελέτα φούρνου
Ισπανική ομελέτα[νεκρός σύνδεσμος]