Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Αφού πέρασε σχεδόν μια δεκαετία με τους Χαζάρους (μια τουρκική φυλή που ελέγχει μια αυτοκρατορία της Στέπας), ο έκπτωτος αυτοκράτορας Ιουστινιανός Β΄ φεύγει από την εξορία του στη Χερσώνα (Κριμαία). Ξεφεύγει με τη βοήθεια του Μπουσίρ, ηγεμόνα (χαγκάν) των Χαζάρων, ο οποίος τον παντρεύει με την αδελφή του Θεοδώρα.[2]
Φθινόπωρο - Ο αυτοκράτορας Τιβέριος Γ' προσπαθεί να δωροδοκήσει τον Μπουσίρ και στέλνει δύο Χαζάρους αξιωματούχους, τον Παπατζή και τον Μπαλγκίτζιν, για να σκοτώσουν τον Ιουστινιανό. Προειδοποιημένος από τη σύζυγό του, καταφεύγει στο Βουλγαρικό Χανάτο, εξασφαλίζοντας τη βοήθεια του Βούλγαρου ηγεμόνα Tervel, σε αντάλλαγμα για οικονομικούς λόγους.[3][4]
Αραβο-Βυζαντινός Πόλεμος: Ένα βυζαντινό εκστρατευτικό σώμα υπό τον Ηράκλειο (αδελφό του Τιβέριου Γ') ηττάται και καταστρέφεται από έναν στρατό των Ομαγιάδων (10.000 άνδρες) στο Σίσιο (σημερινή Τουρκία), σκοτώνοντας τους περισσότερους και οδηγώντας τους υπόλοιπους αλυσοδεμένους στη Δαμασκό.[3. ][5]
Βρετανία
Ο βασιλιάς Æthelred I παραιτείται από το θρόνο μετά από 30 χρόνια βασιλείας και γίνεται ηγούμενος στο Bardney (Lincolnshire). Τον διαδέχεται ο ανιψιός του Cenred (Coenred), γιος του αείμνηστου βασιλιά Wulfhere, ο οποίος γίνεται ηγεμόνας της Mercia.
14 Δεκεμβρίου - Ο βασιλιάς Aldfrith της Northumbria πεθαίνει μετά από 20 χρόνια βασιλείας. Το θρόνο του καταλαμβάνεται από τον Eadwulf I, άγνωστης καταγωγής. Ο Wilfrid ταξιδεύει στο Driffield για να υποστηρίξει τον Eadwulf, αλλά οι προκαταβολές του απορρίπτονται (κατά προσέγγιση ημερομηνία).
Αραβική Αυτοκρατορία
Αραβική κατάκτηση της Αρμενίας: Οι Μουσουλμάνοι Άραβες υπό τον Abdallah ibn Abd al-Malik (γιος του χαλίφη Abd al-Malik ibn Marwan) εισβάλλουν στην Αρμενία και υποτάσσουν την αντιαραβική εξέγερση μαζί με τον θείο του Muhammad ibn Marwan.[3][5]
Χειμώνας – Ο Abdallah ibn Abd al-Malik ανακαλείται από την Αρμενία για να υπηρετήσει ως κυβερνήτης της Αιγύπτου. Απαιτεί οι κυβερνητικές εργασίες να γίνονται στα αραβικά αντί στα κοπτικά. Η θητεία του αμαυρώνεται από πείνα και διαφθορά.
Ασία
Ο αυτοκράτορας Tridu Songtsen πεθαίνει στη μάχη και τον διαδέχεται η μητέρα του Khri ma lod που γίνεται de facto κυρίαρχος της Θιβετιανής Αυτοκρατορίας. Ξεκινά μια τεράστια επέκταση στη λεκάνη Tarim και στη Βόρεια Κίνα.
Γεννήσεις
Cui Hao, Κινέζος ποιητής (π. 754)
Fujiwara no Toyonari, Ιάπωνας πολιτικός (π. 765)
Gao Shi, Κινέζος ποιητής (κατά προσέγγιση ημερομηνία)
Hyecho, Κορεάτης βουδιστής μοναχός (π. 787)
Ibn Ishaq, Άραβας ιστορικός και αγιογράφος
Λι Φουγκού, Κινέζος αξιωματούχος (π. 762)
Me Agtsom, αυτοκράτορας του Θιβέτ (π. 755)
Θάνατοι
14 Δεκεμβρίου - Aldfrith, βασιλιάς της Northumbria (ή 705)
Abd al-Rahman ibn Muhammad ibn al-Ash'ath, ηγέτης των Άραβων ανταρτών
Adomnán, Ιρλανδός ηγούμενος και αγιογράφος (γ. περ. 624)[6]
Tridu Songtsen, αυτοκράτορας του Θιβέτ (γεν. 670)
|
◄ | 7ος αιώνας | 8ος αιώνας | 9ος αιώνας | ► ◄◄ | ◄ | 700 | 701 | 702 | 703 | 704 | 705 | 706 | 707 | 708 | ► | ►► |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
