404

Γεγονότα

1 Ιανουαρίου: έκτη υπατεία του Ονωρίου, η οποία εορτάστηκε στην Ρώμη ταυτόχρονα με τον θρίαμβό του επί του βασιλέα των Βησιγότθων, Αλάριχου[1]. Τελευταία γνωστή διεξαγωγή μονομαχιών. Οι δημόσιοι αγώνες μεταξύ μονομάχων απαγορεύονται στην Ρώμη (παραδοσιακή ημερομηνία του θανάτου του Αγίου Τηλεμάχου στον Κολοσσαίο)[2].
20 Ιουνίου: εκ νέου εξορία του Πατριάρχη Ιωάννη του Χρυσόστομου, εκδιωχθέντα από την Κωνσταντινούπολη υπό την επιρροή της αυτοκράτειρας Ευδοξίας, συζύγου του Αρκαδίου. Οι υποστηρικτές του έβαλαν φωτιά στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Σοφίας. Ο Πατριάρχης ανακλήθηκε, προτού εξοριστεί εκ νέου[3].
26 Ιουνίου: η Σύνοδος της Καρχηδόνας καταδικάζει τους Δονατιστές, οι οποίοι αρνήθηκαν πρόσκληση σε διάσκεψη κατά την διάρκεια του προηγούμενου έτους[4].
Καλοκαίρι: οι Ισαυριανοί λεηλατούν την λεηλατούν την ευρύτερη περιοχή του Όρους Ταύρου[5].
1 Οκτωβρίου: χαλαζόπτωση στην Κωνσταντινούπολη[3].
6 Οκτωβρίου - Η Βυζαντινή αυτοκράτειρα Ευδοξία πεθαίνει από μόλυνση εξαιτίας αιμορραγίας από αποβολή κατά την τελευταία της εγκυμοσύνη.

Γεννήσεις

Παγκόσμιος κατάλογος γεννήσεων το 404

Θάνατοι

Παγκόσμιος κατάλογος θανάτων το 404 )

1 Ιανουαρίου - Άγιος Τηλέμαχος
Φεβρουάριος - Φλαβιανός Α', Πατριάρχης Αντιοχείας
6 Οκτωβρίου - Ευδοξία, Βυζαντινή αυτοκράτειρα
Κλαύδιος Κλαυδιανός, Ρωμαίος ποιητής

Παραπομπές

Émilienne Demougeot (1988). [404, σ. 275, στα Google Books L'Empire romain et les Barbares d'Occident, IV-VIIe siècle : scripta varia]. Publications de la Sorbonne.
Edmond Lafond (1864). [404, σ. 186, στα Google Books Rome : lettres d'un pèlerin]. 1. Ambroise Bray.
Edward von Muralt (1855). [404, σ. 10, στα Google Books Essai de chronographie byzantine pour servir à l'examen des annales du Bas-Empire et particulièrement des chronographes slavons de 395 à 1057]. Saint-Pétersbourg: Eggers.
Adolphe-Charles Peltier (1847). [404, σ. 505, στα Google Books Dictionnaire universel et complet des conciles]. 13. Migne.
Louis-Sébastien Le Nain de Tillemont (1720). [404, σ. 842, στα Google Books Histoire des empereurs et des autres princes qui ont régné durant les six premiers siècles de l’Église]. 5. Paris: Charles Robustel.