Αφρική
24 Οκτωβρίου - Ο Saif ad-Din Qutuz, Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου, δολοφονείται από τον Baibars, ο οποίος καταλαμβάνει την εξουσία για τον εαυτό του.[1][2]
Ο δημόσιος υπάλληλος και βάρδος που λαχταρά τη χαμένη αλ-Άνδαλου, Ibn al-Abbar, καίγεται στην πυρά από τον ηγεμόνα των Μαρινιδών.[3]
Το τζαμί Arba'a Rukun ολοκληρώθηκε στο Μογκαντίσου. Το τζαμί Arba'a Rukun (αραβικά: أربع روكون), επίσης γνωστό ως Arba Rucun, είναι ένα τζαμί στη μεσαιωνική συνοικία Shangani, Mogadishu, Σομαλία.[4]
Ασία
Ο Εμφύλιος των Τολουιδών ξεκινά μεταξύ του Κουμπλάι Χαν και του Αρίκ Μπόκε, για τον τίτλο του Μεγάλου Χαν.[5]
5 Μαΐου - Ο Κουμπλάι Χαν γίνεται διεκδικητής της Μογγολικής Αυτοκρατορίας, μετά το θάνατο του Μόνγκε Χαν.[5]
21 Μαΐου - Ο Κουμπλάι στέλνει τον απεσταλμένο του Χάο Τζινγκ για να διαπραγματευτεί με τον Καγκελάριο της δυναστείας Σονγκ Τζία Σιντάο, αφού η μικρή δύναμη που άφησε ο Κουμπλάι νότια του ποταμού Γιανγκτσέ καταστρέφεται από έναν κινεζικό στρατό της δυναστείας των νότιων Σονγκ. Ο καγκελάριος Jia Sidao φυλακίζει ολόκληρη την πρεσβεία του Kublai. Αυτό το ελαφρύ δεν θα ξεχαστεί από τον Kublai, αλλά δεν είναι σε θέση να επιτεθεί στο Song, λόγω του εμφυλίου πολέμου με τον αντίπαλο αδερφό του Ariq Böke.[απαιτείται παραπομπή]
3 Σεπτεμβρίου – Μάχη του Ain Jalut στη Γαλιλαία: Οι Μαμελούκοι νικούν τους Μογγόλους, σημειώνοντας την πρώτη τους αποφασιστική ήττα και το σημείο μέγιστης επέκτασης της Μογγολικής Αυτοκρατορίας. Ο Isa ibn Muhanna διορίζεται αμίρ αλ-άραβ υπό τους Μαμελούκους.[6][7]
Η κινεζική εποχή Jingding αρχίζει και τελειώνει στη Νότια Δυναστεία Song της Κίνας.[8]
Η ιαπωνική εποχή Shōgen τελειώνει και η εποχή Bun'ō αρχίζει.[9][10]
Ευρώπη
12 Ιουλίου - Μάχη του Kressenbrunn: Ο βασιλιάς Ottokar II της Βοημίας καταλαμβάνει τη Στυρία από τον βασιλιά Béla IV της Ουγγαρίας.[11]
13 Ιουλίου - Λιβονική Σταυροφορία: Οι Βαλτικοί Σαμογίτες και Κουρωνιανοί του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας νικούν αποφασιστικά το Λιβονικό Τάγμα στη Μάχη του Ντάρμπε. Αυτό οδηγεί τους Εσθονούς του νησιού Saaremaa να επαναστατήσουν ξανά ενάντια στο Λιβονικό Τάγμα.[12]
4 Σεπτεμβρίου – Μάχη του Μονταπέρτι: Οι Σιενέζοι Γιβελίν, υποστηριζόμενοι από τις δυνάμεις του βασιλιά Μάνφρεντ της Σικελίας, νικούν τους Φλωρεντινούς Γκουέλφους.[13][14]
20 Σεπτεμβρίου - Ξεκινά η δεύτερη από τις δύο μεγάλες πρωσικές εξεγέρσεις από την παλαιά πρωσική φυλή των Βαλτών κατά του Τευτονικού Τάγματος.
Το Δουκάτο της Σαξονίας χωρίζεται σε Saxony-Lauenberg και Saxony-Wittenberg, σηματοδοτώντας το τέλος του πρώτου σαξονικού κράτους.[15]
Ο πόλεμος ξεσπά στο Valais (στη σύγχρονη Ελβετία), καθώς η Επισκοπή της Σιών αμύνεται ενάντια σε μια εισβολή από την Κομητεία της Σαβοΐας.[απαιτείται παραπομπή]
Η Κροατία χωρίζεται σε δύο υποπεριοχές που κυβερνώνται με απαγόρευση: την κροατική περιοχή στα νότια και τη σλαβονική περιοχή στα βόρεια, από τον βασιλιά Béla IV της Ουγγαρίας.[16][17]
Ανά θέμα
τεχνών και πολιτισμού
24 Οκτωβρίου – Ο καθεδρικός ναός της Σαρτρ είναι αφιερωμένος παρουσία του βασιλιά Λουδοβίκου Θ΄ της Γαλλίας (ο καθεδρικός ναός είναι πλέον Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO).[18]
Ο Jacobus de Voragine συγκεντρώνει το έργο του, ο Χρυσός Θρύλος, ένα μπεστ σέλερ του ύστερου Μεσαίωνα.[19][20]
Το μωσαϊκό του Χριστού μεταξύ της Παναγίας και του Αγίου Μηνιά είναι κατασκευασμένο στην πρόσοψη της Βασιλικής του San Miniato al Monte της Φλωρεντίας.[21]
Ο Γερμανός μουσικοθεωρητικός Φράνκο της Κολωνίας δημοσιεύει το Ars Cantus Mensurabilis, στο οποίο προωθεί μια νέα θεωρία της μουσικής σημειογραφίας, στην οποία το μήκος μιας μουσικής νότας υποδηλώνεται από το σχήμα αυτής της νότας, ένα σύστημα που χρησιμοποιείται ακόμα σήμερα.[22][23] ]
Η κατασκευή ξεκινά στον καθεδρικό ναό Dunkeld στο Perthshire της Σκωτίας.[24]
Αρχίζει η κατασκευή των καθεδρικών ναών στο Meißen και στο Schwerin.[25]
Ο Nicola Pisano σμιλεύει τον άμβωνα του Βαπτιστηρίου της Πίζας.[26]
Θρησκεία
Το νεοσύστατο Βασίλειο των Σουκοτάι της Ταϊλάνδης υιοθετεί τον Βουδισμό Theravada.[27]
Η έλευση της Εποχής του Αγίου Πνεύματος που είχε προβλεφθεί από τον Ιωακείμ του Φιόρε, σύμφωνα με την ερμηνεία του Βιβλίου της Αποκάλυψης, κεφάλαιο 6.[28]
Γεννήσεις
15 Μαΐου ή 25 Ιουλίου - Ιωάννης της Καστίλλης, Άρχοντας της Βαλένθια ντε Κάμπος (π. 1319)[απαιτείται παραπομπή]
2 Αυγούστου - Kyawswa του Pagan, τελευταίος ηγεμόνας του Παγανικού Βασιλείου (π. 1299)[29]
κατά προσέγγιση ημερομηνία
Ενγκεράν ντε Μαρινύ, υπουργός του βασιλιά Φίλιππου Δ' της Γαλλίας[30]
Fatima bint al-Ahmar, πριγκίπισσα Nasrid στο Εμιράτο της Γρανάδας (π. 1349)
Henry de Cobham, 1st Baron Cobham (π. 1339)[31]
Matthew III Csák, Ούγγρος ολιγάρχης[32]
Μάιστερ Έκχαρτ, Γερμανός θεολόγος, φιλόσοφος και μύστης (π. 1328)[33][34]
Guillaume de Nogaret, φύλακας της σφραγίδας του βασιλιά Φίλιππου Δ' της Γαλλίας (π. 1313)[35]
Μάξιμος Πλανούδης, Βυζαντινός γραμματικός και θεολόγος (κατά προσέγγιση ημερομηνία, π. 1330)[36][37]
Khutulun, Μογγόλη πριγκίπισσα και πολεμίστρια (π. 1306)[38]
Θάνατοι
28 Απριλίου – Luchesius Modestini, ιδρυτικό μέλος του Τρίτου Τάγματος του Αγίου Φραγκίσκου[39]
Μάιος – Μαρία της Βραβάντης, Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκράτειρα, σύζυγος του Όθωνα Δ΄, Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (εναλλακτική ημερομηνία είναι ο Ιούνιος)[40]
9 Αυγούστου - Walter of Kirkham, Επίσκοπος Durham[41][42]
24 Οκτωβρίου - Saif ad-Din Qutuz, Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου[1]
4 Δεκεμβρίου – Aymer de Valence, Επίσκοπος του Winchester (γεν. 1222)[43]
άγνωστη ημερομηνία
Kitbuqa, Μογγολικός στρατιωτικός ηγέτης (εκτελέστηκε)[44]
Sicko Sjaerdema, κυβερνήτης της Friesland[απαιτείται παραπομπή]
Ibn al-Abbar, Ανδαλουσιανός διπλωμάτης και λόγιος (γεν. 1199)[3]
πιθανό – Franciscus Accursius, Ιταλός νομικός[45]
|
◄ | 12ος αιώνας | 13ος αιώνας | 14ος αιώνας | ► ◄◄ | ◄ | 1256 | 1257 | 1258 | 1259 | 1260 | 1261 | 1262 | 1263 | 1264 | ► | ►► |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
