1137

Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Άνοιξη – Ο αυτοκράτορας Ιωάννης Β’ (Κομνηνός) οδηγεί ένα βυζαντινό εκστρατευτικό σώμα στην Κιλικία (ο βυζαντινός στόλος φυλάει την πλευρά του). Νικά τους Αρμένιους υπό τον Πρίγκιπα Λέοντα Α' ("Κύριος των Βουνών") και καταλαμβάνει τις πόλεις Μερσίνα, Ταρσός, Άδανα και Μαμίστρα. Ο Λέων υποχωρεί στις μεγάλες οχυρώσεις του Anazarbus - όπου η φρουρά του αντιστέκεται για 37 ημέρες. Οι βυζαντινές πολιορκητικές μηχανές γκρεμίζουν τα τείχη της και η πόλη αναγκάζεται να παραδοθεί. Ο Λέων διαφεύγει στα βουνά του Ταύρου, ενώ οι βυζαντινές δυνάμεις βαδίζουν νότια στην πεδιάδα της Αντιόχειας.[1]
29 Αυγούστου – Ο Ιωάννης Β΄ εμφανίζεται μπροστά στα τείχη της Αντιόχειας και στρατοπεδεύει με τον βυζαντινό στρατό στη βόρεια όχθη του ποταμού Ορόντη. Για αρκετές μέρες νικά την πόλη, ο Ραϊμόνδος του Πουατιέ (πρίγκιπας της Αντιόχειας) αναγκάζεται να παραδοθεί. Αναγνωρίζει τον Ιωάννη ως επικυρίαρχό του και γίνεται με τον Joscelin II (κόμης της Έδεσσας) υποτελής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.[2]

Εγγύς Ανατολή

25 Μαρτίου - Ο Bazwāj, ένας μαμελούκος (σκλάβος) διοικητής της Δαμασκού, ξεκινά μια στρατιωτική εκστρατεία κατά της Τρίπολης, φτάνοντας στο Όρος των Προσκυνητών. Νικά έναν στρατό σταυροφόρων υπό τον κόμη Πονς (προστάτη της Τρίπολης). Ο Πονς αναγκάζεται να φύγει στα βουνά όπου οι ιθαγενείς χριστιανοί τον αιχμαλωτίζουν. Αργότερα, παραδίδεται και θανατώνεται αμέσως από τον Bazwāj.[3]
Καλοκαίρι – Μάχη του Μπαρίν: Μια σταυροφορική δύναμη με επικεφαλής τον βασιλιά Φουλκ της Ιερουσαλήμ διασκορπίζεται και ηττάται από τον Ιμάντ αλ-Ντιν Ζενγκί, Σελτζούκο κυβερνήτη (ατάμπεγ) της Μοσούλης. Ο Φουλκ με έναν μικρό σωματοφύλακα δραπετεύει στο Κάστρο Μονφεράν, το οποίο περιβάλλεται και ηττάται από τον Ζενγκί. Μετά από διαπραγματεύσεις, ο Φουλκ λαμβάνει την ελευθερία του σε αντάλλαγμα για το κάστρο.[4]

Ευρώπη

9 Απριλίου - Ο Γουλιέλμος Χ (ο Άγιος), δούκας της Ακουιτανίας, πεθαίνει ενώ βρισκόταν σε προσκύνημα στο Σαντιάγο ντε Κομποστέλα (σημερινή Ισπανία). Στο νεκροκρέβατό του, εκφράζει την επιθυμία του να δει τον βασιλιά Λουδοβίκο ΣΤ' (τον Χοντρό) της Γαλλίας ως προστάτη της 15χρονης κόρης του Ελεονώρας και να της βρει έναν κατάλληλο σύζυγο.
25 Ιουλίου - Ο Λουδοβίκος ΣΤ' στέλνει τον 16χρονο γιο του Λουί Καπέτ με μια συνοδεία 500 ιπποτών στο Μπορντό, μαζί με τον ηγούμενο Σούγκερ υπεύθυνο για τη διοργάνωση του γάμου. Ο Louis και η Eleanor παντρεύονται στον καθεδρικό ναό του Saint-André. Η Γαλλία ενώνει την Ακουιτανία και τα εδάφη της με τα Πυρηναία.
1 Αυγούστου - Ο Λουδοβίκος ΣΤ' πεθαίνει από δυσεντερία στο Παρίσι μετά από 29 χρόνια βασιλείας. Τον διαδέχεται ο Λουδοβίκος Καπέτ (γνωστός ως Λουδοβίκος Ζ') ως βασιλιάς της Γαλλίας. Κατά τη διάρκεια της ένταξής του, επαναστατούν οι αστοί της Ορλεάνης και του Πουατιέ - που επιθυμούν να οργανώσουν κοινότητες (δημιουργώντας ανεξάρτητες πόλεις-κράτη).
11 Αυγούστου - Ο Ramon Berenguer IV, κόμης της Βαρκελώνης, είναι παντρεμένος με την πριγκίπισσα Petronilla της Αραγονίας (μόνο 1 έτους) - ο πατέρας της οποίας, ο βασιλιάς Ramiro II της Αραγονίας, ζητά βοήθεια από τη Βαρκελώνη εναντίον του βασιλιά Alfonso VII της Καστίλλης, παραιτείται ο θρόνος υπέρ του Ραμόν στις 13 Νοεμβρίου.
30 Οκτωβρίου - Μάχη του Ρινιάνο: Ο Σέργιος Ζ', δούκας (magister militum) της Νάπολης, ηττάται από τις δυνάμεις της Σικελίας υπό τον βασιλιά Ρότζερ Β' της Σικελίας. Ο Σέργιος σκοτώνεται και ο Ρότζερ εγκαθιστά τον άμεσο έλεγχο της Νάπολης - προτείνοντας τον 17χρονο γιο του Αλφόνσο της Κάπουα ως νέο δούκα.
4 Δεκεμβρίου - Ο αυτοκράτορας Lothair III πεθαίνει στο Breitenwang στο Τιρόλο, ενώ υποχωρούσε από την Ιταλία μετά από μια ανταρσία μεταξύ των στρατευμάτων του. Ο γαμπρός του Ερρίκος Χ (ο περήφανος), δούκας της Βαυαρίας, κληρονομεί το Δουκάτο της Σαξονίας.
Ένας στόλος των Αλμοραβιδών με 37 πλοία επιτίθεται στις ακτές της νότιας Ιταλίας, υπό την κυριαρχία των Νορμανδών.[5]

Αγγλία

Άνοιξη - Ο Βασιλιάς Στέφανος πλέει στη Νορμανδία για να αντιμετωπίσει τον Γοδεφρείδο Ε' (το Ωραίο) και τους Αντζεβίνους, που επιτίθενται στις νότιες περιοχές της Νορμανδίας. Αν και ο Στέφανος έχει κάποια επιτυχία, δεν είναι σε θέση να ανακαταλάβει τη Νορμανδία από τη Ματίλντα, κόρη και κληρονόμο του αείμνηστου βασιλιά Ερρίκου Α'.[6]
Ο βασιλιάς Gruffudd ap Cynan του Gwynedd πεθαίνει μετά από 56 χρόνια βασιλείας, έχοντας ξαναχτίσει την ουαλική εξουσία που είχε ανατραπεί νωρίτερα από τον Henry I. Τον διαδέχεται ο γιος του Owain Gwynedd, ο οποίος μαζί με τους άλλους αδελφούς του, Cadwaladr και Cadwallon, εργάζονται για να αναβιώσουν τη δύναμη του Gwynedd στην Ουαλία.
3 Ιουνίου - Μια πυρκαγιά βλάπτει σοβαρά τον καθεδρικό ναό του Ρότσεστερ, αλλά σύντομα ξαναχτίστηκε.[7][8]
4 Ιουνίου - Μια πυρκαγιά καταστρέφει μεγάλο μέρος της πόλης του York, συμπεριλαμβανομένων 39 εκκλησιών και του York Minster.[7][8]
27 Ιουνίου – Μια πυρκαγιά βλάπτει σοβαρά την πόλη Μπαθ.[7]

Αφρική

Στην πρώτη εμπορική συνθήκη μεταξύ του Χαλιφάτου Αλμοχάντ και μιας χριστιανικής δύναμης, η Δημοκρατία της Γένοβας αποκτά εμπορικά δικαιώματα στο λιμάνι της Βόρειας Αφρικής.[5]
Η Αιθιοπική Αυτοκρατορία ιδρύεται από τον αυτοκράτορα Mara Takla Haymanot της δυναστείας Zagwe.

Ασία

Στην Κίνα επί δυναστείας Σονγκ, πυρκαγιά ξεσπά στη νέα πρωτεύουσα Χανγκζού. Η κυβέρνηση αναστέλλει την απαίτηση για πληρωμές ενοικίων, ελεημοσύνη 108.840 κιλών (120 τόνοι) ρυζιού διανέμονται στους φτωχούς και είδη όπως μπαμπού, σανίδες και ψάθες εξαιρούνται από την κρατική φορολογία.

γεννήσεις

Άγκνες της Πολωνίας, Μεγάλη Πριγκίπισσα του Κιέβου (π. 1182)
Μπρέτισλαβ Γ', επίσκοπος Πράγας (κατά προσέγγιση ημερομηνία)
Φερδινάνδος Β', βασιλιάς του Λεόν και της Γαλικίας (π. 1188)
Ερρίκος ΣΤ', βασιλιάς της Γερμανίας (κατά προσέγγιση ημερομηνία)
Ibn Qalaqis, Φατιμίδης ποιητής και συγγραφέας (π. 1172)
Ludwig II, κόμης της Βυρτεμβέργης (κατά προσέγγιση ημερομηνία)
Saladin (το λιοντάρι), σουλτάνος ​​της Αιγύπτου και της Συρίας (π. 1193)[9]
Walter Map, Ουαλός ιστορικός και συγγραφέας (π. 1209)[10]
Wenceslaus II, δούκας της Βοημίας (κατά προσέγγιση ημερομηνία)
Γουλιέλμος Α' του Μπλουά, κόμης της Βουλώνης (π. 1159)

θάνατοι

21 Ιανουαρίου - Γκουαρίν, Νορμανδός Καγκελάριος
27 Ιανουαρίου – Ιωάννης της Κρέμας, Ιταλός καρδινάλιος
6 Μαρτίου – Ολεγάριος, αρχιεπίσκοπος Ταραγόνα (γεν. 1060)
8 Μαρτίου - Αδέλα της Νορμανδίας, κόμισσα του Μπλουά
25 Μαρτίου – Πονς, κόμης Τρίπολης (γεν. 1098)
9 Απριλίου - Γουλιέλμος Χ (ο Άγιος), δούκας της Ακουιτανίας (γεν. 1099)
5 Μαΐου - Asser Thorkilsson, αρχιεπίσκοπος του Lund
11 Μαΐου – Herlewin, Άγγλος συγγραφέας αισθητικής
20 Ιουνίου - Ιωάννης Α', επίσκοπος του Ρότσεστερ
23 Ιουνίου - Adalbert I, αρχιεπίσκοπος Mainz
10 Ιουλίου - Πέιν Φιτζ Τζον, Νορμανδός ευγενής
1 Αυγούστου - Λουδοβίκος ΣΤ' (ο χοντρός), βασιλιάς της Γαλλίας (γεν. 1081)
18 Σεπτεμβρίου - Eric II, βασιλιάς της Δανίας (γεν. 1090)
30 Οκτωβρίου — Σέργιος Ζ', δούκας της Νάπολης
4 Δεκεμβρίου – Lothair III, Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (γεν. 1075)[11]
Amaury III de Montfort, Γάλλος ευγενής
Bruno II του Berg, αρχιεπίσκοπος της Κολωνίας
Eustorge de Scorailles, επίσκοπος της Λιμόζ
Gottfried II του Raabs, Γερμανός ευγενής
Gruffudd ap Cynan, βασιλιάς του Gwynedd
Gruffydd ap Rhys, βασιλιάς του Deheubarth
John XI bar Mawdyono, πατριάρχης Αντιοχείας
Lucienne de Rochefort, Γαλλίδα πριγκίπισσα (γεν. 1088)
Νικηφόρος Βρυέννιος, Βυζαντινός πολιτικός (γεν. 1062)
Ramanuja, Ινδός φιλόσοφος Σρι Βαϊσναβισμού (γεν. 1017)

◄ | 11ος αιώνας | 12ος αιώνας | 13ος αιώνας | ► ◄◄ | ◄ | 1133 | 1134 | 1135 | 1136 | 1137 | 1138 | 1139 | 1140 | 1141 | ► | ►►