Γκάο Σιντζιάν

Ο Γκάο Σιντζιάν (高行健, Gāo Xíngjiàn, γενν. 4 Ιανουαρίου 1940) είναι Κινέζος[2] θεατρικός συγγραφέας, μυθιστοριογράφος κα κριτικός της λογοτεχνίας που ζει στη Γαλλία και τιμήθηκε το έτος 2000 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας «για ένα συνολικό έργο παγκόσμιας αξίας, τις πικρές του διεισδυτικές ματιές και τη γλωσσική εφευρετικότητά του».[3] Επιπλέον, είναι και αξιόλογος μεταφραστής (ιδίως του Μπέκετ και του Ιονέσκο), σεναριογράφος]], θεατρικός σκηνοθέτης και γνωστός ζωγράφος. Το 1998 του δόθηκε η γαλλική υπηκοότητα.

Το θέατρο του Γκάο θεωρείται θεμελιωδώς παράλογο ως προς τη φύση του και αβάν-γκαρντ στην Κίνα. Τα πεζά του τείνουν να είναι λιγότερο αποδεκτά στην Κίνα, αλλά θεωρούνται πολύ καλά στην Ευρώπη και στη Δύση γενικότερα.

Βιογραφικά στοιχεία

Η πόλη καταγωγής του Γκάο είναι το Ταϊτζού της Επαρχίας Τσιανγκσού, αλλά γεννήθηκε στο Καντζού της Επαρχίας Τσιανγκσί, στην Κίνα, το 1940. Ο πατέρας του ήταν ταμίας στην Τράπεζα της Κίνας και η μητέρα του ήταν μέλος της ΧΕΝ και είχε παίξει ρόλους στο θέατρο. Υπό την επιρροή της μητέρας του ο Γκάο συμπάθησε τη ζωγραφική, τη συγγραφή και το θέατρο από μικρός. Στο γυμνάσιο διάβασε πολλή μεταφρασμένη δυτική λογοτεχνία και σπούδασε σχέδιο, ελαιογραφία και γλυπτική σε πηλό με δάσκαλο τον ζωγράφο Γιουν Τσονγίν (郓宗嬴).

Το 1950 η οικογένειά του μετεγκαταστάθηκε στο Ναντσίνγκ και το 1952 ο Γκάο έγινε δεκτός στο 10ο Λύκειο, που ήταν προσαρτημένο ως πειραματικό στο Πανεπιστήμιο Ναντσίνγκ.
Στο Πεκίνο και στο Ανούι

Το 1957 ο Γκάο πήρε απολυτήριο Λυκείου και, ακολουθώντας συμβουλή της μητέρας του, διάλεξε να φοιτήσει στο Πανεπιστήμιο Ξένων Σπουδών του Πεκίνου (BFSU) αντί της Κεντρικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών, παρά το ότι θεωρείτο ότι είχε ταλέντο στην τέχνη.

Το 1962 ο Γκάο απεφοίτησε από το Τμήμα Γαλλικής Φιλολογίας του BFSU και στη συνέχεια εργάσθηκε για λογαριασμό του Κινεζικού Διεθνού Βιβλιοπωλείου (中國國際書店). Κατά τη δεκαετία του 1970, εξαιτίας του «Κινήματος επιστροφής στην ύπαιθρο» στα πλαίσια της Πολιτιστικής Επανάστασης, πήγε και έμεινε στην επαρχία, ασχολούμενος με αγροτικές εργασίες στην επαρχία Ανχουέι. Δίδαξε επίσης για λίγο ως δάσκαλος της κινεζικής σε γυμνάσιο του Γκανκού, στην ίδια επαρχία. Το 1975 του επιτράπηκε να επιστρέψει στο Πεκίνο, όπου διορίσθηκε επικεφαλής της ομάδας γαλλικών μεταφράσεων για το περιοδικό 中國建設 (Η Κίνα αναδομείται).

Το 1977 ο Γκάο εργάσθηκε για την επιτροπή διεθνών σχέσεων της Κινεζικής Ενώσεως Συγγραφέων. Τον Μάιο του 1979 επισκέφθηκε το Παρίσι με ομάδα Κινέζων συγγραφέων, μεταξύ των οποίων και ο Πα Τσιν. Το 1980 ο Γκάο έγινε συγγραφέας για λογαριασμό του Λαϊκού Καλλιτεχνικού Θεάτρου του Πεκίνου.

Ο Γκάο είναι γνωστός ως πρωτοπόρος του θεάτρου του παραλόγου στην Κίνα, όπου τα έργα Σήμα συναγερμού (《絕對信號》, 1982) και Στάση λεωφορείου (《車站》, 1983) παράχθηκαν στα πλαίσια της συνεργασίας του με το παραπάνω θέατρο του Πεκίνου, που διάρκεσε ως το 1987. Επηρεασμένα από τα ευρωπαϊκά θεατρικά πρότυπα, τού έδωσαν τη φήμη ενός αβάν-γκαρντ συγγραφέα. Τα υπόλοιπα έργα του, Ο Πρωτόγονος (1985) και Η άλλη όχθη (《彼岸》, 1986), επέκριναν αμφότερα τις εσωτερικές πολιτικές της κυβέρνησης.

Το 1986 ο Γκάο διαγνώσθηκε κατά λάθος ότι έπασχε από καρκίνο των πνευμόνων και άρχισε ένα ταξίδι 10 μηνών κατά μήκος του Γιανγκτσέ, που γέννησε το μυθιστόρημά του Το βουνό της ψυχής (靈山). Αυτό το μυθιστόρημα-απομνημονεύματα, που πρωτοεκδόθηκε στην Ταϊπέι το 1990 και στην αγγλική το 2000 στην Αυστραλία, συνδυάζει διαφορετικά λογοτεχνικά είδη και χρησιμοποιεί αφήγηση από διαφορετικές «φωνές». Αναφέρθηκε ειδικότερα από τη σουηδική επιτροπή των Βραβείων Νόμπελ ως «μία από αυτές τις ξεχωριστές και ιδιόμορφες λογοτεχνικές δημιουργίες που φαίνεται ακατόρθωτο το να συγκριθούν με οτιδήποτε άλλο εκτός από τον εαυτό τους». Το έργο περιγράφει τα ταξίδια του από την επαρχία Sichuan μέχρι τη θάλασσα, καθώς και τη ζωή με τις Κινεζικές μειονότητες όπως τους Κιανγκ, τους Μιάο και τους Γι, στο περιθώριο του κινεζικού πολιτισμού των Χαν.
Στην Ευρώπη

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Γκάο εγκαταστάθηκε στο ανατολικό προάστιο Μπανιολέ των Παρισίων. Το πολιτικό έργο του Φυγάδες (1989), που αναφέρεται στη φοιτητική εξέγερση στην πλατεία Τιέν Αν Μεν το 1989, είχε ως αποτέλεσμα το ανέβασμα όλων των θεατρικών έργων του να απαγορευθεί στην Κίνα. Το έτος 2000 βραβεύθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας
Επιλεγμένα έργα
Θεατρικά έργα
Ο Γκάο το 2008

絕對信號 (Σήμα συναγερμού, 1982)
車站 (Στάση λεωφορείου, 1983)
野人 (Άγριοι ή Ο πρωτόγονος, 1985)
彼岸 (Η άλλη όχθη, 1986)
躲雨 (Καταφύγιο για τη βροχή, 1981)
冥城 (Σκοτεινή πόλη, α΄ παράσταση στο Χονγκ-Κονγκ το 1988)
聲聲慢變奏 (Η μετάβαση του Sheng-Sheng-Man)
逃亡 (Απόδραση, 1990)
生死界 (Τομέας Θανάτου ή Ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο)
山海經傳 (Μια ιστορία του Σαν Χάι Τσινγκ)
對話與反詰 (Διάλογος και ρητορική)
夜游神 (Το γεράκι της νύχτας ή Νυχτερινός περιπλανώμενος-->)
八月雪 (Χιόνι τον Αύγουστο)
高行健戲劇集 (συλλογή)
高行健喜劇六種 (συλλογή, 1995, εκδόθηκε στην Ταϊβάν)
喀巴拉山 (Το βουνό Κεμπάλα)

Πεζογραφήματα

寒夜的星辰 («Αστερισμός σε κρύα νύχτα», 1979)
有隻鴿子叫紅唇兒 (Περιστέρι ή κόκκινα χείλη, 1984) – συλλογή από νουβέλες
給我老爺買魚竿 (Αγοράζοντας ένα καλάμι ψαρέματος για τον παππού μου, 1986–1990) – συλλογή διηγημάτων
靈山 (Το βουνό της ψυχής, 1989)
《一個人的聖經》 (Βίβλος του ενός ανθρώπου, 1999)

Δείτε επίσης

Κινεζική λογοτεχνία
Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας

Παραπομπές

Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
«The Nobel Prize for Literature 2000». Nobelprize.org.

«The Nobel Prize in Literature 2000». Nobelprize. 7 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2010.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Γκάο Σιντζιάν

The Voice of One in the Wilderness Αρχειοθετήθηκε 2014-09-04 στο Wayback Machine. critical essay on the works of Gao Xingjian by Olivier Burckhardt, PN Review #137, 27:3 (Jan–Feb 2001) 28–32, shorter version also published in Quadrant. 44:4 (2000) 54–57, and anthologized in Contemporary Literary Criticism Vol. 167, ed. Jeff Hunter, Gale Publishing, (2003) 200–204
Gao Xingjian[νεκρός σύνδεσμος]: Bio, excerpts, interviews and articles in the archives of the Prague Writers' Festival
"The Challenge to the 'Official Discourse' in Gao Xingjian's Early Fiction" Αρχειοθετήθηκε 2016-09-23 στο Wayback Machine. by Deborah Sauviat. First-class Honours thesis. University of Sydney, 1996.
Gao Xingjian and "Soul Mountain: Ambivalent Storytelling, Robert Nagle, Houston, Texas, 2002.

Βραβευμένοι με Νόμπελ Λογοτεχνίας 1976–2000

Σαούλ Μπέλοου (1976) Βιθέντε Αλεϊσάντρε (1977) Ισαάκ Μπάσεβις Σίνγκερ (1978) Οδυσσέας Ελύτης (1979) Τσέσλαφ Μίλος (1980) Ελίας Κανέττι (1981) Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες (1982) Ουίλιαμ Γκόλντινγκ (1983) Γιάροσλαβ Σάιφερτ (1984) Κλωντ Σιμόν (1985) Ουόλε Σογίνκα (1986) Γιόζεφ Μπρόντσκι (1987) Ναγκίμπ Μαχφούζ (1988) Καμίλο Χοσέ Θέλα (1989) Οκτάβιο Πας (1990) Ναντίν Γκόρντιμερ (1991) Ντέρεκ Γουόλκοτ (1992) Τόνι Μόρρισον (1993) Κενζαμπούρο Όε (1994) Σέιμους Χίνι (1995) Βισουάβα Σιμπόρσκα (1996) Ντάριο Φο (1997) Ζοζέ Σαραμάγκου (1998) Γκύντερ Γκρας (1999) Γκάο Σιντζιάν (2000)

Υπόλοιπες περίοδοι: (1901-1925) (1926-1950) (1951–1975) (2001–2025)