Ο Μούνδος ήταν Βυζαντινός στρατηγός στα χρόνια του Ιουστινιανού Α΄. Ήταν γιός του Γιέσμου, βασιλειά των Γέπιδων και ανηψιός του επίσης Γέπιδου βασιλειά Τραπστίλα[1]. Η ακριβής ημερομηνία γέννησής του είναι άγνωστη. Ο πατέρας του σκοτώθηκε σε μάχη κατά των Οστρογότθων του Θευδέριχου το 488, οπότε δέχτηκε πρόταση από τον τελευταίο να συμμαχίσουν, κάτι που έκανε. Παρέμεινε στην Ιταλία ως το θάνατο του Θευδέριχου το 526 και κατόπιν επέστρεψε στην πατρίδα του.
Στο Βυζαντινό στρατό
Το 529 ο Μούνδος έστειλε πρεσβευτές στον Ιουστινιανό διαβεβαιώνοντάς τον για την πίστη του σε αυτόν. Ο αυτοκράτορας τον δέχθηκε και τον διόρισε στρατηγό της Ιλλυρίας και της στρατιάς του Δούναβη[1][2]. Στα επόμενα δύο χρόνια ο Μούνδος απέτρεψε πολλαπλές επιχειρήσεις των Σλάβων και των Βουλγάρων στέλνοντας στην Κωνσταντινούπολη πολλά λάφυρα[3]. Το 531 ο Μούνδος αντικατέστησε προσωρινά το Βελισάριο στην ανατολή μετά την αποτυχία του τελευταίου στη Μάχη της Καλλίνικου, αλλά μάλλον δεν ταξιδέψε ποτέ προς τα κει. Τον Ιανουάριο του 532 επέστρεψε στη θέση του στην Ιλλυρία, αλλά τον ίδιο μήνα βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη με σώμα Έρουλων μισθοφόρων, όταν ξέσπασε η Στάση του Νίκα. Ο Μούνδος που ήταν πάντα πιστός στον Ιουστινιανό και ο Βελισάριος ήταν υπεύθυνοι για τη σφαγή των υποστηρικτών του Υπάτιου στον Ιππόδρομο της Πόλης[4] .
Ο Μούνδος παρέμεινε στην Ιλλυρία και, όταν ο Ιουστινιανός προσπάθησε να ανακαταλάβει την Ιταλία από τους Γότθους το 535, έστειλε το στρατό του στη Δαλματία, ενώσω ο Βελισάριος επιτίθεντο στη Σικελία από θάλασσας[5]. Ο Μούνδος νίκησε τους Γότθους και πήρε τη Σαλώνα[6], αλλά οι Γότθοι επανείλθαν στις αρχές του επόμενου έτους. Σε μια μάχη κοντά στη Σαλώνα, ο γιός του Μούνδου ο Μαυρίκιος περικυκλώθηκε από μεγαλύτερη δύναμη των Γότθων και σκοτώθηκε. Εξαγριωμένος για το θάνατο του γιού του, ο Μούνδος οδήγησε το στρατό του σε νέα νίκη έναντι των εχθρών, αν και τραυματίστηκε θανάσιμα κυνηγώντας τους[7].
Παραπομπές
1. ↑ 1,0 1,1 Theophanes, 6032
2. ↑ John Malalas, 450-451
3. ↑ Marcellinus Comes, AD 530
4. ↑ Procopius, De Bello Persico, I.XXIV.42-52
5. ↑ Procopius, De Bello Gothico, I.V.12-4
6. ↑ Procopius, De Bello Gothico, I.V.11
7. ↑ Procopius, De Bello Gothico, I.VII
Πηγές
* Προκόπιος, De Bello Persico, Volume I., De Bello Gothico, Volume I. (Project Gutenberg) (αγγλικά)
* Ιωάννης Μαλάλας, Chronographia (αγγλικά)
* Θεοφάνης Ομολογητής, Chronicle (αγγλικά)
* Κόμης Μαρκελλίνος, Chronicon (λατινικά)
Εγκυκλοπαίδεια Βυζαντινής Αυτοκρατορίας
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
