.
Ο Ιωάννης Γαβαλάς (;- περίπου 1250) ήταν ένας βυζαντινός τοπάρχης.
Διαδέχθηκε τον αδερφό του, Λέοντα Γαβαλά, ως άρχων της Ρόδου μετά το θάνατό του, περίπου το 1240. Από την αρχή της ηγεμονίας του σταμάτησε να παρουσιάζει τις ίδιες τάσεις ανεξαρτησίας που παρουσίαζε ο Λέων και σχεδόν αμέσως ήλθε σε συνεννόηση με την Αυτοκρατορία της Νίκαιας, αποδεχόμενος την επικυριαρχία του Ιωάννη Γ' Βατάτζη. Το 1249-1250 ενισχύθηκε από δύο στόλους της Νίκαιας, υπό τον δούκα Θρακησίων Ιωάννη Καντακουζηνό και υπό τον πρωτοσεβαστό Θεόδωρο Κοντοστέφανο και κατάφερε να εκδιώξει τους Γενουάτες, που είχαν γίνει κύριοι του μεγαλύτερου μέρους της Ρόδου (1248-1249), ενισχυόμενοι μάλιστα και από τον πρίγκιπα της Αχαΐας Γουλιέλμο Β' Βιλλεαρδουίνο.
Ο Ιωάννης στα νομίσματα που έκοψε αποκαλείτο απλά αυθέντης Ρόδου και όχι καίσαρ όπως ο Λέων.
Παρ'όλο που δεν είχε τα προτερήματα του αδελφού του, η ευημερία της ηγεμονίας συνεχίστηκε. Με το θάνατό του τερματίστηκε η πορεία της ηγεμονίας των Γαβαλάδων στα Δωδεκάνησα που πέρασαν κάτω από τον άμεσο έλεγχο της Νίκαιας. Απόγονοι των Γαβαλάδων εγκαταστάθηκαν έκτοτε στην Κρήτη.
Πηγές
Για τη συγγραφή αυτού του άρθρου χρησιμοποιήθηκαν:
το λήμμα Ιωάννης Γαβαλάς του Παγκόσμιου Βιογραφικού Λεξικού της εγκυκλοπαίδειας της Εκδοτικής Αθηνών ISBN 960-213-114-4.
πληροφορίες από τον τόμο Ελληνική Ιστορία της εγκυκλοπαίδειας της Εκδοτικής Αθηνών ISBN 960-213-260-4.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
