Ο Γουλιέλμος Σαμπλίτης (Guillaume de Champlitte) όπως είναι γνωστότερος στα Ελληνικά, ο Καμπανέζης (από την Καμπανία), ή σύμφωνα με τον πλήρη τίτλο του Γουλιέλμος Α' της Αχαΐας (-1209) ήταν ένας από τους σημαντικούς Σταυροφόρους της Δ' Σταυροφορίας και ο πρώτος Πρίγκιπας της Αχαΐας.
Οικογένεια
Ήταν ο τρίτος γιός του Εύδη Α' του Σαμπλίτ ή Εδουάρδου ή Όντο Α' "από την Καμπανία" (Eudes I de Champlitte "le Champenois"), Κόμητα της άνω Βουργουνδίας και της Συβίλλας (Sibille de La Ferte-Sur-L'Aube) και εγγονός του Ούγου Α' της Καμπανίας (Hugues I de Champagne) Κόμητα της Καμπανίας. Πιθανή ημερομηνία γέννησής του αναφέρεται το 1160.
Παντρεύτηκε την Alais ή Alix (de Montréal) dame de Meursault, με την οποία έκανε μια κόρη, την Ισαμπέλα ντε Σαμπλίτ. Στο δεύτερο γάμο του πήρε το 1196 την Élisabeth de Mont Saint-Jean και στον τρίτο του γάμο, το 1200 ή το 1201 την Eustachie de Courtenay Dame de Placy-sur-Armancon, χήρα του Guillaume de Brienne, κόρη του Pierre de France Seigneur de Courtenay και της γυναίκας του Elisabeth Dame de Courtenay με την οποία έκανε άλλη μια κόρη την Ελισάβετ ντε Σαμπλίτ[1] και τον Γουλιέλμο (Γουλιέλμος Σαμπλίτης, vicomte de Dijon)[2].
Στη Δ' Σταυροφορία και το Μωριά
Έλαβε μέρος στη Δ' Σταυροφορία μαζί με τον αδελφό του Όντο Β', ο οποίος πέθανε στην Κωνσταντινούπολη. Κατά τη διάρκειά της Σταυροφορίας γνωρίστηκε με τον Βονιφάτιο τον Μονφερατικό και βοήθησε αυτόν και τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας (πρώτο Λατίνο αυτοκράτορα της Κωνσταντινουπόλεως) να συμβιβάσουν τις διαφορές τους.
Αφού οι Σταυροφόροι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη και μοίρασαν τη Βυζαντινή αυτοκρατορία, το φθινόπωρο του 1204 ακολούθησε τον Βονιφάτιο τον Μονφερατικό από τη Θεσσαλονίκη, στην εκστρατεία του για την κατάκτηση της Ελλάδας. Ο Γουλιέλμος κατάκτησε το Μωριά (την Πελοπόννησο) μαζί με τον Γοδεφρείδο Βιλλαρδουίνο, μετά την αποφασιστική μάχη του 1205 που έγινε στη Μεσσηνία, τη μάχη του ελαιώνα του Κούντουρα, την οποία έχασε ο Μιχαήλ Α' Δούκας, ο οποίος στη συνέχεια υποχώρησε στην Ήπειρο, ιδρύοντας εκεί το Δεσποτάτο της Ηπείρου.
Όταν ο Γουλιέλμος σταθεροποίησε την ισχύ του στον Μοριά, ο πάπας Ιννοκέντιος Γ' τον ονόμασε ηγεμόνα όλης της Αχαΐας (princeps totius Achaiae provincie). Λόγω του ονόματος του πατέρα του και του τόπου καταγωγής του ονομαζόταν από τους Έλληνες και Καμπανέζης, όπως φαίνεται στο Χρονικόν του Μορέως.
Το τέλος του Γουλιέλμου
Το 1209 ενώ ασχολείτο με την οργάνωση της Πελοποννήσου, έλαβε νέα ότι ο μεγαλύτερος αδελφός του Λουδοβίκος πέθανε άτεκνος και χρειάστηκε να επιστρέψει στη Γαλλία για να πάρει τα δικαιώματά του. Φεύγοντας άφησε στη θέση του ως βαΐλο την ανιψιό του Ούγο Σαμπλίτη, επειδή ο γιός του ήταν ανήλικος. Πέθανε στη διαδρομή προς τη Γαλλία, στην Απουλία της Ιταλίας. Λίγο αργότερα πέθανε και ο ανιψιός του Ούγος, οπότε το πριγκιπάτο έμεινε στα χέρια του Γοδεφρείδου Βιλλαρδουίνου ο οποίος πήρε τη θέση του Ούγου ως βαΐλος μέχρι να εμφανιστεί ο κληρονόμος του Γουλιέλμου, Ροβέρτος Σαμπλίτης. Με μηχανορραφία του Γοδεφρείδου, ο Ροβέρτος καθυστέρησε και οι άλλοι ευγενείς αναγνώρισαν αυτόν ως πρίγκιπα της Αχαΐας.
Αναφορές
1. ↑ http://fmg.ac/Projects/MedLands/BURGUNDIAN%20NOBILITY.htm Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2007
2. ↑ http://a.decarne.free.fr/gencar/dat32.htm#14 Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2007
Προηγούμενος
Ίδρυση του πριγκηπάτου της Αχαΐας |
Πρίγκηπας της Αχαΐας
1205–1209 |
Επόμενος
Γοδεφρείδος Α' |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License