Φίλιππος Α' του Τάραντα (1278 - 1331), μνηστήρας αυτοκράτορας της Κων/πολης ώς Φίλιππος Β', δεσπότης της Ηπείρου, βασιλιάς της Αλβανίας, πρίγκιπας της Αχαίας και του Τάραντα, άρχοντας του Δυρραχίου. Ήταν τέταρτος υιός του βασιλιά της Νάπολης Καρόλου 2ου του Χωλού και της Μαρίας της Ουγγαρίας.
Το 1294 ο πατέρας του τον ονόμασε "πρίγκιπα του Τάραντα" και "αρχιστράτηγο της Σικελίας". Αυτό δείχνει τα σχέδια του Καρόλου να βασιστεί πάνω στον γιό του Φίλιππο προκειμένου να δημιουργήσει μιά αυτοκρατορία δυτικά της Αδριατικής. Παντρεύτηκε ταυτόχρονα και την Θαμάρ, κόρη του δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου του 1ου Κομνηνού Δούκα. Απειλούμενος από τους Βυζαντινούς ο Νικηφόρος αποφάσισε να δεχτεί την Ανδεγαυική κυριαρχία και να συμφωνήσει στον επικείμενο γάμο (1294),. Με τον γάμο αυτόν ο Κάρολος ο Χωλός έδινε στον Φίλιππο το βασίλειο της Αλβανίας, την κυριότητα της Αχαΐας και όλα τα δίκαια του στον Λατινικό θρόνο της Κων/πολης. Με τον θάνατο του Νικηφόρου (1297) ο Φίλιππος πήρε τον τίτλο του "δεσπότη της Ρωμανίας" περιλαμβάνοντας και τις περιοχές της Ακαρνανίας και της Βλαχίας. Πήρε μέρος στην εκστρατεία ενάντια στην Σικελία που ακολούθησε τον Σικελικό εσπερινό, αλλά ηττήθηκε (1299) στην μάχη της Φαλκονάρα απο τον Φρειδερίκο τον 3ο της Σικελίας. Έμεινε αιχμάλωτος στη Αραγωνική αυλή μέχρι την Συνθήκη της Καλταμπελλότα (1302).
Το 1306 οι πρίγκηπες της Αχαίας Φίλιππος της Σαβοίας και Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνου επισκέφτηκαν την αυλή του Καρόλου Β' στην Νάπολη. Ο Φίλιππος κατηγορήθηκε για απιστία οτι δέν ήθελε να τον υποστηρίξει στην εκστρατεία του κατά της Αιγύπτου. Ο Κάρολος αποκήρυξε τους δύο πρίγκηπες δίνοντας τον τίτλο στον υιό του Φίλιππο, έκανε προσωπικά ο ίδιος επίσκεψη στην Αχαΐα όπου έγινε δεκτός από τους υποτελείς του, κάνοντας επιτυχώς μιά εκστρατεία κατά του δεσποτάτου της Ηπείρου. Άφησε τον δούκα της Αθήνα Γκύ τον 2ο σα βάιλο του στην Αχαία, και ανάγκασε τον Φίλιππο και την Ισαβέλλα να ανταλλάξουν τα δικαιώματα τους στην Αχαία με το δουκάτο του Άλμπα (1307) Το 1309 κατηγόρησε την Θαμάρ για μοιχεία πιθανώς εσκεμμένα. Τότε η Κατερίνα του Βαλουά τιτλούχος Λατίνος αυτοκράτωρ αρραβωνιάστηκε τον Ούγο τον 5ο δούκα της Βουργουνδίας τιτλούχο βασιλιά της Θεσσαλονίκης. Ο αρραβώνας διακόπηκε με παρέμβαση του Φιλίππου για να την παντρευτεί ο ίδιος στο Φοτενεμπλώ (1313) αφού πρώτα χώρισε με την Θαμάρ. Τα μητρικά εδάφη στο Κουρτεναί βρίσκονταν στην αδελφή του Ούγου Ιωάννα που παντρεύτηκε τον Φίλιππο των Βαλουά αδελφό της Κατερίνας. Ο Ούγος ο 5ος αρραβωνιάστηκε την Ιωάννα αργότερα κόμισσα της Βουργουνδίας και του Αρτουά. Ο Φίλιππος παραχώρησε το πριγκιπάτο της Αχαΐας στην Ματθίλδη του Αινώ που παντρεύτηκε τον αδελφό του Ούγου Λουδοβίκο της Βουργουνδίας (1313). Αυτή η δωρεά ήταν μάλλον περιορισμένη αφού άν το ζευγάρι πεθάνει χωρίς απογόνους το πριγκιπάτο θα έπρεπε να αποδοθεί στον οίκο της Βουργουνδίας ενώ η Ματθίλδα θα ήταν ισόβια επικυρίαρχος και θα μπορούσε να παντρευτεί ξανά. Για να ξεχωρίσει τα δυτικά απο τα ανατολικά δικαιώματα του ο Ούγος έδωσε τα δίκαια της Θεσσαλονίκης στον Λουδοβίκο που τα απαρνήθηκε στους γονείς του. Ο μεγαλύτερος γιός του Φιλίππου Κάρολος του Τάραντα αρραβωνιάστηκε την Μαργαρίτα Βαλουά, νεώτερη αδελφή της Κατερίνας Βαλουά και ο πατέρας του, του παραχώρησε τον τίτλο του δεσπότη της Ρωμανίας. Το 1315 ο Φίλιππος στάλθηκε από τον αδελφό του βασιλιά Ροβέρτο της Νάπολης να οδηγήσει στρατό προς υπεράσπιση των Φλωρεντίνων που απειλούνταν από τους Πιζάνους. Τελικά ο Φλωρεντινο - ναπολιτσιάνικος στρατός ηττήθηκε (1315) στην μάχη του Μοντεκατίνι, όπου ο γιός του Κάρολος του Τάραντα σκοτώθηκε στην μάχη.
Κατοχύρωση του πριγκιπάτου της Αχαΐας
Ο θάνατος του Λουδοβίκου της Βουργουνδίας χωρίς απογόνους (1316) ξύπνησε τα Ανδεγαυικά σχέδια στην Αχαία. Η Ματθίλδα κλήθηκε να παντρευτεί τον Ιωάννη της Γκραβίνα, μικρό αδελφό του Φιλίππου. Αυτή αρνήθηκε και απήχθη βίαια στην Νάπολη, όπου μετά πολλές πιέσεις και απειλές αναγκάστηκε να δεχτεί και στάλθηκε σαν νέος βάιλος στην Αχαία ο Φρειδερίκος Τρογκίσιο. Το 1320 ο Εύδης ο 4ος δούξ της Βουργουνδίας πούλησε τα δίκαια του σε Αχαία και Θεσσαλονίκη στον Λουδοβίκο κόμη του Κλαιρμόντ για 40.000 λίβρες, ενώ ο Φίλιππος χρηματοδοτήθηκε από τον βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο τον 4ο που αγόρασε τα δικαιώματα στην Αχαία με το ίδιο ποσό. Η ανυπάκουη Ματθίλδη στο μεταξύ ζήτησε τα δίκαια της από τον πάπα στην Αβινιόν όπου αποκάλυψε ότι είχε παντρευτεί μυστικά ντον Βουργούνδιο ευγενή Ούγο ντε λα Παλίς. Ο γάμος της με τον Ιωάννη ακυρώθηκε υπό το πρόσχημα της μη εκπλήρωσης του, αλλά η αποκάλυψη του μυστικού της γάμου χρησιμοποιήθηκε απο τους Ανδεγαυούς σαν πρόσχημα, και απονεμήθηκε στον Ιωάννη της Γκραβίνα με το ποσό των 40.000 λιβρών. Η Ματθίλδη πέρασε την υπόλοιπη ζωή της ως αιχμάλωτη στην Ναπολιτάνικη αυλή. Το 1330 πέθανε ο δεύτερος υιός του Φίλιππος από τον πρώτο του γάμο και του επεστράφη ο τίτλος του δεσπότη της Ρωμανίας.
Κληρονόμοι
Με τον πρώτο του γάμο με την Θαμάρ (1296) παιδιά του είναι :
- * Κάρολος (1296 - 1315) που σκοτώθηκε στην μάχη του Μοντεκατίνι πρίγκηψ της Αχαίας
- * Φίλιππος (1297 - 1330) δεσπότης της Ρωμανίας
- * Ιωάννα (1297 - 1317) παντρεύτηκε τον Οσίν τον 1ο της Αρμενίας
- * Μαργαρίτα (1298 - 1340) παντρεύτηκε τον Βάλτερ 6ο της Βρυένης
- * Λευκή (1309 - 1337) παντρεύτηκε τον Ραμόν - Βερεγκάριο της Αραγωνίας
Με τον δεύτερο του γάμο με την Κατερίνα 2η Βαλουά (1313) παιδιά του είναι :
- * Ροβέρτος (1319 - 1364) πρίγκηψ του Τάραντα, τιτλούχος αυτοκράτωρ Κων/πολης
- * Λουδοβίκος (1320 - 1362) πρίγκηψ του Τάραντα, και βασιλιάς της Νάπολης στα δίκαια της συζύγου του
- * Μαργαρίτα (1325 - 1380) παντρεύτηκε τον βασιλιά της Σκωτίας Εδουάρδο Μπαγιόιλ
- * Φίλιππος ο 2ος (1329 - 1374) πρίγκηψ του Τάραντα, τιτλούχος αυτοκράτωρ Κων/πολης
Πηγές
Ελεύθερη μετάφραση απο την Αγγλική Wikipedia
Setton, Kenneth M. (general editor) A History of the Crusades: Volume III — The Fourteenth and Fifteenth Centuries. Harry W. Hazard, editor. University of Wisconsin Press: Madison, 1975.
Προηγούμενος
Ισαβέλλα Βιλλεαρδουίνη |
Πρίγκηπας της Αχαΐας
1307–1313 Ανταπαιτητής: Μαργαρίτα Βιλλεαρδουίνη(1307–1313) |
Επόμενος
Ματθίλδη του Αινώ |
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License