Ο Ριβάλντο Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα (πορτογαλικά: Rivaldo Vítor Borba Ferreira, γεννήθηκε 19 Απριλίου 1972), περισσότερο γνωστός ως Ριβάλντο, είναι Βραζιλιάνος πρώην ποδοσφαιριστής. Χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καλύτερους επιτελικούς μέσους όλων των εποχών.[1] Έχει πρωταγωνιστήσει σε ορισμένα από τα σημαντικότερα πρωταθλήματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, ενώ έχει βραβευθεί σε ατομικό επίπεδο, απολαμβάνοντας πολυάριθμες διακρίσεις, με σημαντικότερες τη Χρυσή Μπάλα το 1999, ενώ την ίδια χρονιά ψηφίστηκε και από τη ΦΙΦΑ ως ο καλύτερος παίκτης του κόσμου.[2] Το 2004 επιλέχθηκε στη λίστα FIFA 100.[3]
| Προσωπικές πληροφορίες | |||
|---|---|---|---|
| Πλήρες όνομα | Ριβάλντο Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα | ||
| Ημερ. γέννησης | 19 Απριλίου 1972 (50 ετών) | ||
| Τόπος γέννησης | Ρεσίφε, Βραζιλία | ||
| Ύψος | 1,86 μ. | ||
| Θέση | Μέσος | ||
| Επαγγελματική καριέρα* | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1991–1992 | Σάντα Κρουζ | 9 | (1) |
| 1992–1994 | Μοζί Μιρίμ | 0 | (0) |
| 1993–1994 | →Κορίνθιανς Παουλίστα | 62 | (22) |
| 1994–1996 | Παλμέιρας | 45 | (21) |
| 1996–1997 | Ντεπορτίβο Λα Κορούνια | 30 | (14) |
| 1997–2002 | Μπαρτσελόνα | 157 | (86) |
| 2002–2004 | ΑΚ Μίλαν | 22 | (5) |
| 2004 | →Κρουζέιρο | 8 | (2) |
| 2004–2007 | Ολυμπιακός Πειραιώς | 70 | (36) |
| 2007–2008 | ΑΕΚ | 35 | (12) |
| 2008–2010 | Μπουνιοντκόρ ΠΦΚ | 53 | (33) |
| 2011 | →Σάο Πάολο | 30 | (5) |
| 2012 | Καμπουσκόρπ ΣΚΠ | 21 | (11) |
| 2013 | Σάο Καετάνο | 7 | (0) |
| 2014–2015 | Μοζί Μιρίμ | 8 | (1) |
| Σύνολο | 553 | (249) | |
| Εθνική ομάδα | |||
| Περίοδος | Ομάδα | Συμμ.† | (Γκ.)† |
| 1992–1993 | Βραζιλία Κ-20 | 13 | (2) |
| 1996 | Βραζιλία Κ-23 | 8 | (1) |
| 1993–2003 | Βραζιλία | 74 | (35) |
| * Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα. † Συμμετοχές (Γκολ). |
|||
Καριέρα σε συλλόγους
Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία στην ηλικία των 16 ετών, όταν υπέγραψε με την Παουλιστάνο το 1989, παρότι ήταν σωματικά πολύ αδύναμος για να πετύχει. Προερχόμενος από ιδιαίτερα φτωχή οικογένεια τα σημάδια του υποσιτισμού ήταν εμφανή (όπως στα δόντια).[4][5] Ο πατέρας του σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα την ίδια χρονιά και ο ίδιος εργαζόταν σε δουλειές του δρόμου για να επιβιώσει.[6]
Στη συνέχεια πήγε για να παίξει για τη Σάντα Κρουζ το 1991. Το 1992, μετακόμισε νότια στην πολιτεία του Σάο Πάολο όπου έπαιξε για την Μοζί Μιρίμ στη δεύτερη κατηγορία του πρωταθλήματος της Βραζιλίας. Το 1993, μετακόμισε στην πρωτεύουσα του κράτους για να παίξει για τη Κορίνθιανς στην πρώτη κατηγορία. Εκεί δεν κατάφερε να γνωρίσει ιδιαίτερη επιτυχία και την επόμενη χρονιά μετακόμισε στην Παλμέιρας, στην οποία τον πρώτο χρόνο σημείωσε 14 τέρματα σε 30 αγώνες βοηθώντας το σύλλογο να υπερασπιστεί το πρωτάθλημα του 1994.[7][2] Τόσο το 1993 όσο και το 1994 τιμήθηκε από την επίσημο περιοδικό Placar με τη Bola de Ouro για τον καλύτερο παίκτη στη θέση του. Ιδιαίτερα επιδέξιος, ως επιτελικός μέσος συνδύαζε τη δημιουργικότητα με την εκτελεστική ικανότητα, στοιχεία ασυνήθιστα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.[8][9] Εγκατέλειψε την πατρίδα του έχοντας κατακτήσει δύο εθνικά πρωταθλήματα με την ομάδα της Παλμέιρας και εντάχθηκε στο δυναμικό της ισπανικής Ντεπορτίβο Λα Κορούνια.[10]
Οι εμφανίσεις του προκάλεσαν το ενδιαφέρον της Μπαρτσελόνα, στην οποία τελικά μεταγράφηκε τον επόμενο χρόνο και αγωνίστηκε μέχρι το 2002.[11] Με την ομάδα της Καταλονίας έζησε την καλύτερη περίοδο της καριέρας του και κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1998 και το 1999.[10] Το 1999 ήταν δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος με 24 γκολ. Την σεζόν 2000–01, στο τελευταίο παιχνίδι απέναντι στη Βαλένθια, σημείωσε ένα χατ-τρικ για να κερδίσει το παιχνίδι 3–2. Συχνά κατατάσσεται ως το εντυπωσιακότερο χατ-τρικ όλων των εποχών:[12] το πρώτο του γκολ ήταν ένα φάουλ στην κάτω δεξιά γωνία, και το τρίτο που κέρδισε τον αγώνα ο Ριβάλντο έλεγξε την μπάλα με το στήθος έξω από την περιοχή και εκτέλεσε εναέρια ανάποδο ψαλίδι στο 89ο λεπτό, το οποίο θεωρεί ως το καλύτερο τέρμα της καριέρας του. Ένας εκσταστιασμένος Ριβάλντο έβγαλε τη φανέλα του και άρχισε να την κουνάει πάνω από το κεφάλι του κατά τη διάρκεια των εορτασμών του.[13][14][15] Με τη νίκη αυτή η ομάδα της Βαρκελώνης εξασφάλισε τη συμμετοχή της στο Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης χρονιάς.[16] Αυτή ήταν η πιο παραγωγική χρονιά της καριέρας του έχοντας σημειώσει 35 τέρματα σε όλες τις διοργανώσεις.[17]
Επόμενος σταθμός του ήταν η Μίλαν με την οποία κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και το Κύπελλο Ιταλίας το 2003. Ο μικρός αριθμός συμμετοχών του στην ομάδα του Μιλάνου και η χαμηλή παραγωγικότητά του (8 γκολ σε 38 αγώνες) τον ανάγκασαν να επιστρέψει για ένα διάστημα στη Βραζιλία, αγωνιζόμενος με την Κρουζέιρο.[4][6]
Το 2004 μετεγράφηκε στον Ολυμπιακό και συγκεκριμένα στις 21 Ιουλίου 2004, προκαλώντας ενθουσιασμό στον "ερυθρόλευκο" κόσμο,[18] Παρέμεινε για τρία χρόνια, κατακτώντας ισάριθμα πρωταθλήματα και δύο νταμπλ.[2] Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2004–05 σημείωσε μερικά σημαντικά γκολ, ένα από τα οποία έρχεται στο πρώτο του ντέρμπι απέναντι στον Παναθηναϊκό που αναμφισβήτητα αποδείχθηκε το πιο διάσημο με τη φανέλα του Ολυμπιακού: ένα ελεύθερο λάκτισμα για να στείλει τον Ολυμπιακό στη νίκη απέναντι στους αιώνιους αντιπάλους τους. Ένα άλλο αξιοσημείωτο γκολ ήρθε την επόμενη εβδομάδα στο αγώνα του Ολυμπιακού στο γκρουπ της ΟΥΕΦΑ στην Αγγλία εναντίον των μελλοντικών πρωταθλητών της Λίβερπουλ, όπου σημείωσε ένα ελεύθερο λάκτισμα και έβαλε την ελληνική ομάδα μπροστά. Ωστόσο, ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε μετά από τέρμα του αρχηγού της Λίβερπουλ, Στίβεν Τζέραρντ. Στο τελευταίο παιχνίδι της πρώτης σεζόν στον Ολυμπιακό, ο σύλλογος χρειαζόταν μια νίκη για να κερδίσει το πρωτάθλημα, με τον Παναθηναϊκό να απέχει μόνο ένα βαθμό πίσω. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τον Ηρακλή 0–1 σε εκτός έδρας αγώνα στη Θεσσαλονίκη, χάρη στο τέρμα του Ριβάλντο και εξασφάλισε το πρωτάθλημα.[19]
Τον Μάιο του 2007 πήρε μεταγραφή στην ΑΕΚ, υπογράφοντας διετές συμβόλαιο συνεργασίας. Είχε πετυχημένη παρουσία με αποκορύφωμα τον αγώνα εναντίον της προηγούμενης ομάδας του που έληξε με 4–0.[20] Το καλοκαίρι του 2008 μετά από περιπλοκή στην βαθμολογία του πρωταθλήματος δήλωσε ότι αν το πρωτάθλημα δινόταν τελικώς στον Ολυμπιακό και όχι στην ΑΕΚ θα έφευγε από την Ελλάδα, λέγοντας ότι "αν μια ομάδα δεν ήταν τόσο καλή ώστε να κερδίσει στο γήπεδο, δεν αξίζει το τρόπαιο".[21]
Η συνέχεια της καριέρας του τον βρήκε σε ομάδες του Ουζμπεκιστάν, της Βραζιλίας και της Αγκόλας για να καταλήξει το 2013 πάλι στην πατρίδα του.[22] Το Σάββατο 15 Μαρτίου 2014, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, αλλά συνέχισε να αγωνίζεται περιοδικά μέχρι τις 14 Αυγούστου 2015, όταν σταμάτησε οριστικά σε ηλικία 43 ετών.[23][24] Από το 2008 έγινε πρόεδρος της βραζιλιάνικης Μοζί Μιρίμ.
Διεθνής καριέρα
Ο Ριβάλντο έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική Βραζιλίας το 1993 και αγωνίστηκε 74 φορές.[25] Ήταν μέλος της Ολυμπιακής ομάδας της χώρας του το 1996 όταν κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998 ο Ριβάλντο μαζί με το Ρονάλντο και το Ντενίλσον έφτασαν την ομάδα της εθνικής Βραζιλίας μέχρι τον τελικό και έχασαν τον τίτλο στον τελευταίο αγώνα με τη Γαλλία. Ο ίδιος σκόραρε απέναντι του Μαρόκου και της Δανίας, πετυχαίνοντας συνολικά τρία τέρματα, ενώ είχε πολύ καλή απόδοση και την ασίστ στο δραματικό ημιτελικό με την Ολλανδία.[26]
Το 2014 με το Παγκόσμιο Κύπελλο
Ήταν πρωταγωνιστής στο Κόπα Αμέρικα του 1999 όπου και αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 5 τέρματα και καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης σημειώνοντας δύο γκολ στον τελικό με την Ουρουγουάη (3–0).[27][28] Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, υπήρξε συμπαίκτης με τον Ροναλντίνιο και μαζί με το Ρονάλντο δημιούργησαν το τρίο "Ρ", ένα κορυφαίο επιθετικό σχήμα σε εμφανίσεις και αποτελέσματα.[29][30][31] Οι εμφανίσεις του ήταν εξαιρετικές και μεταξύ των σημαντικότερων στιγμών του ήταν η επιτυχία του τέρματος της ισοφάρισης στον κρίσιμο προημιτελικό με την Αγγλία. Πραγματοποίησε πολύ καλή εμφάνιση και στον τελικό με τη Γερμανία, βοηθώντας τον Ρονάλντο να σκοράρει στην εστία του Όλιβερ Καν,[32] που είχε δεχθεί μόνο ένα γκολ σε πέντε αγώνες πριν τον τελικό. Συνολικά πέτυχε 5 τέρματα και ήταν τρίτος σκόρερ με πρώτο τον Ρονάλντο (8 τέρματα), έχοντας σημαντική συμβολή στην κατάκτηση του κορυφαίου τίτλου.[33][34]
Η τελευταία εμφάνισή του ήταν στα τέλη του 2003 σε αγώνα εναντίον της Ουρουγουάης (3–3).[25]
Τίτλοι
Με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας:
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κορέας - Ιαπωνίας
Παγκόσμιος Πρωταθλητής 2002 (Ιαπωνία)
4ος Καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης
2ος σκόρερ διοργάνωσης : 5 Γκολ
Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γαλλίας
2η θέση παγκόσμιο πρωτάθλημα 1998 (Γαλλία)
5ος Καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης
3 Γκολ στη διοργάνωση
Κόπα Αμέρικα Παραγουάης
Πρώτη θέση Κόπα Αμέρικα 1999 (Παραγουάη)
Καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης
Πρώτος σκόρερ διοργάνωσης : 5 Γκολ
Χάλκινο Ολυμπιακό Μετάλλιο 1996 (Ατλάντα)
Σε συλλογικό επίπεδο:
Δύο φορές πρωταθλητής Ισπανίας με τη Μπαρτσελόνα
Μία φορά κυπελλούχος Σούπερ κύπελλο Ευρώπης με τη Μπαρτσελόνα
Μία φορά πρωταθλητής Ευρώπη Τσάμπιονς Λινγκ με τη Μίλαν
Μία φορά κυπελλούχος Ιταλίας με τη Μίλαν
Μία φορά πρωταθλητής Βραζιλίας με την Παλμέιρας
Δύο φορές πρωταθλητής του Καμπεονάτο Παουλίστα με την Παλμέιρας
Πρωτάθλημα Καμπεονάτο Μινέιρο με τη Κρουζέιρο (2004)
Δύο φορές κυπελλούχος Ελλάδας με τον Ολυμπιακό (2005, 2006)
Τρεις φορές πρωταθλητής Ελλάδας με τον Ολυμπιακό (2005, 2006, 2007)
Τρεις φορές πρωταθλητής Ουζμπεκιστάν με την Μπουνιοντκόρ (2008, 2009, 2010)
Δύο φορές Κυπελλούχος Ουζμπεκιστάν με την Μπουνιοντκόρ (2008, 2009)
Ατομικές διακρίσεις
1994 Ασημένια Μπάλα (Βραζιλία)
1996 Καλύτερος παίκτης (Βραζιλία)
1999 Χρυσή μπάλα - Κόσμος (ΦΙΦΑ)
1999 Χρυσή μπάλα - Ευρώπη (ΟΥΕΦΑ)
2000 τρίτος (3ος) καλύτερος στον κόσμο - (ΦΙΦΑ)
2001 τρίτος (3ος) καλύτερος στον κόσμο - (ΦΙΦΑ)
2002 τρίτος (3ος) καλύτερος στον κόσμο - (ΦΙΦΑ)
Άλλες διακρίσεις
Δύο φορές δεύτερος σκόρερ στην Ισπανία με τη Μπαρτσελόνα
Μία φορά τρίτος σκόρερ στην Ισπανία με τη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια
Συνολικά έχει πετύχει 35 γκολ με τη Βραζιλία, ενώ σε συλλογικό επίπεδο πέτυχε 391 τέρματα σε 883 επίσημους αγώνες σε όλες τις διοργανώσεις.
Παραπομπές
«On second thoughts : Rivaldo».
«Rivaldo - Personal hits & awards». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020.
«FIFA 100». Ανακτήθηκε στις 28 Μαρτίου 2020.
«BRITANNICA : Rivaldo». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020.
«Δεν είναι μόνο ο Αντετοκούνμπο: 9 αθλητές - θρύλοι που πείνασαν στα παιδικά τους χρόνια». Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2022.
«Vitor Borba Ferreira "Rivaldo"». Ανακτήθηκε στις 3 Απριλίου 2021.
«RIVALDO (BRAZIL/FC BARCELONA) 2000». Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2021.
«The 10 Best Brazilian soccer players of all time». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2020.
«The 25 greatest football players of the last 25 years». Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2020.
«Barcelona, AC Milan and Brazil legend Rivaldo retires aged 41». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020.
«FC BARCELONA : Golden left foot». Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020.
«Rivaldo hat-trick wins all the plaudits». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2001. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2020.CS1 maint: Unfit url (link)
«Top 10 Most Popular Football Goals Of All Time». Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2020.
«Rivaldo : great goals retold».
«The 20 Greatest Football Goals of All Time». Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2020.
«Το «ψαλίδι του θεού» το έβαλε ο Ριβάλντο». Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2021.
«50 Greatest South American Footballers of All Time». Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2020.
«21/7/2004: Ο Ριβάλντο στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό». Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2021.
«Κυρίαρχος και πρωταθλητής ο Ολυμπιακός με «μάγο» τον Ριβάλντο». Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2021.
«ΑΕΚ - Ολυμπιακός: Ο Ριβάλντο και η μεγαλύτερη «κιτρινόμαυρη» νίκη!». Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2020.
Road clear for Olympiakos to be named champions
«Footballdatabase : Rivaldo».
«Ο Ριβάλντο επιστρέφει στα 43 του στο ποδόσφαιρο». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020.
«Τέλος εποχής για Ριβάλντο, 15.03.2014». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2014.CS1 maint: Unfit url (link)
«Rivaldo Vitor Borba Ferreira - Goals in International Matches». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020.
«Grandes duplas: Rivaldo – Ronaldo». Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2021.
«Best soccer player from the year you were born (1950-2017)». Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2020.
«América: história, seleções e personagens». Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2020.
«Ranked! The 25 best World Cup players EVER». Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2020.
«7 GREATEST ATTACKING TRIOS OF ALL TIME». Ανακτήθηκε στις 5 Αυγούστου 2020.
«Οι θρυλικές "Αγίες Τριάδες" του ποδοσφαίρου». Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2022.
«TOP-5: Γκολ σε τελικούς Μουντιάλ». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2020.
«World Cup 2002 Japan/South Korea » Top Scorer». Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2020.
«World Football: The 100 Greatest World Cup Players of All Time». Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2021.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πύλη Ποδόσφαιρο
Commons logo
Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Ριβάλντο
Πληροφορίες από το uefa.com Αρχειοθετήθηκε 2006-05-10 στο Wayback Machine.
Η επίσημη ιστοσελίδα του Ριβάλντο (στα ελληνικά)
FIFA 100
UEFA
Ανρί Β. βαν ντερ Κέρκοφ Ρ. βαν ντερ Κέρκοφ βαν Μπάστεν Βαν Ντερ Ελστ βαν Νίστελροϊ Βιεϊρά Βιέρι Γκούλιτ Εμρέ Εουσέμπιο Ζέελερ Ζέεντορφ Ζιντάν Καν Καντονά Κέλεμανς Κίγκαν Κιν Κλάιφερτ Κλίνσμαν Κοπά Κρόιφ Μ. Λάουντρουπ Μπ. Λάουντρουπ Λίνεκερ Λουίς Ενρίκε Μάγιερ Μάζοπουστ Μαλντίνι Μπάλακ Μπανκς Μπαρέζι Μπάτζιο Μπεκενμπάουερ Μπέκαμ Μπέκραμπ Μπέργκομι Μπεστ Μπόνιεκ Μπονιπέρτι Μπράιτνερ Μπουτραγκένιο Μπουφόν Ματέους Μύλερ Νέντβεντ Νέσκενς Νέστα Ντάβιντς Νταλγκλίς Ντασαέφ Ντελ Πιέρο Ντεσαϊγί Ντεσάν Όουεν Παπέν Πιρές Πλατινί Πούσκας Πφαφ Ραούλ Ρένσενμπρινκ Ράικαρτ Ριβέρα Σμάιχελ Ρόσι Ρούι Κόστα Ρουμενίγκε Ρουστού Σεβτσένκο Σίρερ Σούκερ Στόιτσκοφ Τζοφ Τόττι Τουράμ Τρεζόρ Τρεζεγκέ Τσάρλτον Φακέτι Φίγκο Φονταίν Χάτζι
CONMEBOL
Βαλντεράμα Βερόν Ζαμοράνο Ζανέττι Ζίκο Κάρλος Αλμπέρτο Τόρες Καφού Κέμπες Κουμπίγιας Κρέσπο Μαραντόνα Μπατιστούτα Νίλτον Σάντος Ντι Στέφανο Πασαρέλα Πελέ Ριβάλντο Ριβελίνο Ρομπέρτο Κάρλος Ρομάριο Ρομερίτο Ροναλντίνιο Ρονάλντο Σαβιόλα Τζαλμά Σάντος Σιβόρι Σόκρατες Τζούνιορ Φαλκάο Φιγκερόα Φραντσεσκόλι
CAF
Αντέμπι Πελέ Γουεά Ντιούφ Μιλά Οκότσα
CONCACAF
Έικερς Σάντσες Χαμ
AFC
Νακάτα Χονγκ
Εθνική Βραζιλίας – Πρωταθλητές Μουντιάλ 2002 (5η φορά)
Flag of Brazil.svg
1 Μάρκος 2 Καφού 3 Λούσιο 4 Ρόκε Ζούνιορ 5 Εντμίλσον 6 Ρομπέρτο Κάρλος 7 Ρικαρντίνιο 8 Ζιλμπέρτο Σίλβα 9 Ρονάλντο 10 Ριβάλντο 11 Ροναλντίνιο 12 Ντίντα 13 Μπελέτι 14 Άντερσον Πόλγκα 15 Κλέμπερσον 16 Ζούνιορ 17 Ντενίλσον 18 Βαμπέτα 19 Ζουνίνιο Παουλίστα 20 Εντίλσον 21 Λουιζάο 22 Ροζέριο Σένι 23 Κακά
Προπονητής: Σκολάρι
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
