Ο Κονσταντέν Μενιέ (Constantin Meunier, 12 Απριλίου 1831 – 4 Απριλίου 1905) ήταν Βέλγος ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης. Σπούδασε γλυπτική στην Ακαδημία των Βρυξελλών (1845-1854). Θερμός υποστηρικτής του κοινωνικού ρεαλισμού, έχει ως κυρίαρχο θέμα στα έργα του, γλυπτά ή ζωγραφικά, την εργατική τάξη. Ο Βαν Γκογκ εκθειάζει τη ρεαλιστική δύναμη στο έργο του.

Μετά μια σύντομη διαμονή του στη Σεβίλλη της Ισπανίας (1882 - 1883), όπου ήρθε σε καλλιτεχνικό διάλογο με την ισπανική τέχνη, επιστρέφει στο Βέλγιο και αφιερώνεται στη γλυπτική. Τα μπρούτζινα γλυπτά του «Το Καλοκαίρι ή Ο Θεριστής» και «Το Φθινόπωρο ή Ο Σπορέας» (περ. 1890) στο Βοτανικό Κήπο των Βρυξελλών απεικονίζουν δυναμικά το μόχθο του εργάτη.

Από το 1887 μέχρι το 1895 διδάσκει ζωγραφική στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Λουβαίν (γαλλ. Louvain). Γίνεται όμως ευρύτατα γνωστός το 1896 μετά από μια πετυχημένη αναδρομική έκθεση των έργων του στο Παρίσι.

Στο Ιξέλ (Ixelles), ένα από τα μεγαλύτερα προάστια των Βρυξελλών, βρίσκεται το σπίτι-μουσείο (Rue de l' Abbaye 59), που έζησε κι εργάστηκε ο Κονσταντέν Μενιέ και όπου εκτίθενται σήμερα γλυπτά και πίνακες του καλλιτέχνη.

Ένα ολόσωμο άγαλμα του ίδιου του Κονσταντέν Μενιέ, με τη χαρακτηριστική μακριά γενειάδα του, φτιαγμένο από πέτρα (1931), έργο του Βέλγου γλύπτη Εντμόντ ντε Βαλεριολά (1877 - 1956), στέκει στην Πλατεία Αcaclas των Βρυξελλών.

Πηγές

* Gwennaelle Gribaumont: "Bruxelles, 200 Sculptures se racontent" ("Βρυξέλλες, 200 Γλυπτά διηγούνται"), Editions Aparte, Bruxelles, 2008.