Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Βιέννη στις 25 Απριλίου 1900 και πέθανε στη Ζυρίχη στις 15 Δεκεμβρίου 1958. Υπήρξε μαθητής του Άρνολντ Σόμμερφελντ (Sommerfeld), του Νιλς Μπορ και του Μαξ Μπορν. Πολύ νέος ακόμα το 1921, έγραψε μια έκθεση της θεωρίας της σχετικότητας, η οποία έμεινε κλασσική. Στα επόμενα χρόνια μελέτησε την υπέρλεπτη δομή των ατομικών φασμάτων, (η οποία συνίσταται στο γεγονός ότι οι φασματικές γραμμές προκύπτουν να αποτελούνται από περισσότερες γραμμές πολύ κοντά η μία στην άλλη) και ερμήνευσε το 1924 το φαινόμενο ως αποτέλεσμα της ύπαρξη μιας στροφορμής συνδεδεμένης με τους ατομικούς πυρήνες.

Άρχισε τη σταδιοδρομία του ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου το 1923. Από το 1928 υπήρξε καθηγητής Φυσικής στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης και ακολούθως στο Πρίνστον των ΗΠΑ. Το 1945 τιμήθηκε με το Νόμπελ Φυσικής.

Ανακαλύψεις

Στον Πάουλι οφείλεται η πρώτη υπόθεση ως προς την ύπαρξη του νετρίνου το 1931. Διατύπωσε πρώτος τη θεωρία ύπαρξης των νετρίνων σε μία προσπάθεια να δικαιολογήσει την απώλεια της ενέργειας που παρατηρείται κατά τη διάσπαση ραδιενεργών υλικών. Η αλληλεπίδραση των σωματιδίων αυτών με την ύλη είναι τόσο περιορισμένη, που οι φυσικοί χρειάσθηκαν σχεδόν 30 χρόνια για να τη διαπιστώσουν πειραματικά.

Το όνομα του Πάουλι συνδέεται επίσης με την διατύπωση της αρχής της απόκλισης (απαγορευτική αρχή) και η πρώτη διατύπωση της κβαντικής μηχανικής, στην οποία έλαβε υπόψη του το σπιν.

Ο Πάουλι τέλος είναι μεταξύ εκείνων που έχουν συμβάλει περισσότερο στη μελέτη της ενοποίησης της θεωρίας της σχετικότητας με την κβαντική μηχανική, κεντρικό πρόβλημα της σύγχρονης Φυσικής.

Πηγές

Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Τόμος 19 Εκδ. Τεγόπουλου- Μανιατέα 1996
Εγκυκλοπαίδεια Δομή, Τόμος 18 Εκδ. Τεγόπουλου- Μανιατέα 1992

Εγκυκλοπαίδεια Φυσικής