Ο Λι Μπόουερι (Αγγλικά: Leigh Bowery, 26 Μαρτίου 1961 – 31 Δεκεμβρίου 1994) ήταν ένας Αυστραλός performance artist, club promoter, ηθοποιός, ποπ σταρ, μοντέλο και σχεδιαστής μόδας ο οποίος κατοικούσε στο Λονδίνο. Ο Λι Μπόουερι έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της δεκαετίας του '80 και του '90, στους χώρους της μόδας και της τέχνης στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο. Έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό πολλούς καλλιτέχνες όπως τους, Meadham Kirchhoff, Alexander McQueen, Lucian Freud, Vivienne Westwood, Boy George, Antony and the Johnsons, Lady Gaga, John Galliano, the Scissor Sisters, David LaChapelle, Lady Bunny όπως επίσης και πολλές Nu-Rave μουσικές μπάντες και clubs της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου με τις αβάντ-γκάρντ ιδέες του. Ένα από τα πιο αξιόλογα αποσπάσματα για τον Λι Μπόουερι ήταν:

″Ο Λι Μπόουερι, περιφερειακός με την έννοια της πρακτικής τέχνης συνδύασε τον Ντανταϊσμό και την τέχνη του σώματος ανακατασκευάζοντας την εικόνα του κατά την εκτέλεση του έργου του... [αυτός] χρησιμοποιεί την έκφραση του άλλου για να δημιουργήσει μια μορφή ενός πολιτισμικού lip-synching τρανσβεστισμού.″

Πρώτα Χρόνια

Ο Λι Μπόουερι γεννήθηκε το 1961 σε ένα προάστιο της Μελβούρνης, το Σανσάιν. Ήταν ένα ευαίσθητο και πολυτάλαντο παιδί, το οποίο δεν ταίριαζε με την φαλλοκρατική κοινωνία όπου έμενε. Σαν έφηβος ανακάλυψε έναν καινούριο κόσμο, διαβάζοντας για το Κίνημα του Νεορομαντισμού στο Λονδίνο από βρετανικά περιοδικά μόδας, όπως το i-D. Αυτό τον ενέπνευσε στο ανακαλύψει τον εαυτό του στο κέντρο του αβάντ-γκάρντ καλλιτεχνικού κόσμου του Λονδίνου. Ήταν το μεγαλύτερο από τα δύο παιδιά της οικογενείας του. Περιέγραφε τον πατέρα του σαν ένα καλό άνθρωπο, αλλά φαλλοκράτη και είχε μια ιδιαίτερα στενή σχέση με την μητέρα του, από την οποία κληρονόμησε και την αγάπη του για την ραπτική.
Η ζωή στο Λονδίνο

Μέτα την φοιτησή του στο Γυμνάσιο της Μελβούρνης, και ένα χρόνο σχέδιο μόδας στο RMIT, εγκατέλειψε την Αυστραλία και το 1980 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο για να ακολουθήσει καριέρα σχεδιαστή μόδας. Αν και αυτή η προσπάθεια αποδείχτηκε αποτυχημένη, κατάφερε να συγκεντρώσει ένα μικρό cult κοινό και την προσοχή από τα ΜΜΕ. Τελικά δημιούργησε ένα όνομα για τον εαυτό του μέσα από δραματικές εκτελέσεις χορού, μουσικής και ακραία επίδειξη, ενώ φορούσε παράξενα και πρωτότυπα ρούχα δικιάς του έμπνευσης.
Πρώιμη Καριέρα

Έγινε φίλος με τον ζωγράφο Trojan (Gary Barnes), και τον David Walls. Συγκατοίκησε με αυτούς τους δύο και ήταν οι πρώτοι οι οποίοι φόρεσαν τα δημιουργικά και παράξενα ρούχα του. Μετονόμασαν τους εαυτούς τους σε Τρεις Βασιλιάδες. Ήταν άνεργοι για πολλά χρόνια, ενώ τελικά μετακόμισαν σε ένα διαμέρισμα σε μια από τις πιο φτωχές και κακόφημες γειτονιές του Λονδίνου. Και οι τρεις πειραματίστηκαν με όλων των ειδών τα ναρκωτικά, αλλά μέσα στο χρόνο ο David έφυγε, αφήνοντας τους άλλους δύο μόνους τους. Ο Trojan και ο Λι έγιναν εραστές, αλλά για λίγο. Εκείνη την περίοδο η Μάργκαρετ Θάτσερ βρισκόταν στην εξουσία που τους έκανε την ζωή δύσκολη και η μόνη διέξοδος ήταν ο μυστικός υπόκοσμος των πολυσεξουαλικών και γκέι κλάμπ.

Μέχρι το 1986 ο Λι περιέγραφε τον εαυτό του σαν σχεδιαστή μόδας και club promoter. Αν και σύντομη η καριέρα του στη μόδα αγνοήθηκε, είχε καλλιτεχνική επιτυχία και συμπεριελάμβανε πολλές κολεξιόν για την Εβδομάδα Μόδας του Λονδίνου, σόου για το ICA, The Camden Palace, New York City και Tokyo. Τον Ιανουάριο του 1985 ίδρυσε το πανσεξουαλικό κλάμπ Taboo. Γρήγορα το Taboo έγινε το Studio 54 του Λονδίνου μόνο που ήταν πολύ πιο άγριο και πιο μοδάτο, χωρίς τις μάζες διασήμων να περιμένουν, αν και αυτό συναίβει αργότερα. Το να περιμένεις στην ουρά για να μπεις μέσα στο κλαμπ ήταν αξέχαστη εμπειρία.

Αντίθετα με την κοινή άποψη ο Λι δεν ήταν μέρος του Νεορομαντικού κινήματος που ήταν διάσημο στη Βρετανία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80. Αποτελούσε πρότυπο για πολλούς μοδάτους Λονδρέζους. Από τότε που ήταν ένα παχουλό, φιλομαθή και συχνά θύμα εκφοβισμού παιδί, ο Λι ένιωθε άβολα με τον εαυτό του, γιά αυτό συχνά χρησιμοποιούσε τα παράξενα κοστούμια του σαν πανοπλία απέναντι στις ανασφαλειές του. Ο Λι άρχισε να νιώθει άνετα με το να αποκαλεί τον εαυτό του ομοφυλόφιλο, ενώ δημιούργησε πολλές παθιασμένες φιλίες με γυναίκες, σαδομαχιστικού χαρακτήρα. Επίσης ήταν άτομο που λάτρευε το διάβασμα, πολύ ευφυής και παθιασμένος με οποιαδήποτε μορφή καλλιτεχνικής εκφραστικότητας.

Το Taboo έγινε το πιο διάσημο κλαμπ του Λονδίνου και ο Λι το επίκεντρο της εναλλακτικής μόδας. Αλλά το AIDS, τα σκληρά ναρκωτικά και το σεξ χωρίς προφύλαξη επηρέασαν την σκηνή του Λονδίνου. Όταν πέθανε ο αγαπημένος του φίλος Trojan, ο Λι έπαθε κατάθλιψη και ξεκίνησε να πειραματίζεται με μη ασφαλές σεξ σε δημόσιους χώρους, με άγνωστους συντρόφους. Εκείνη την περίοδο ο Λι πρέπει να προσβλήθηκε από τον ιό του HIV, μολονότι το κράτησε μυστικό από τους περισσότερους φίλους του, μέχρι τις τελευταίες μέρες πριν το θανάτό του. Το να είσαι οροθετικός εκείνη την εποχή ήταν στίγμα και αποτελούσε φόβο για την πλειοψηφία των ανθρώπων, ο Μπόουερι δεν ήθελε να θεωρείται σαν ένας καλλιτέχνης με AIDS, διότι πίστευε ότι αυτό θα επισκίαζε τις καλλιτεχνικές δημιουργίες του.

Συνεργάστηκε με τον διάσημο χορευτή των 80s Michael Clark, πρώτα σαν σχεδιαστής κοστουμιών και αργότερα σαν χορευτής στην ομάδα του. Συμμετείχε επίσης στο I Am Kurious Oranj και στο έργο Hey, Luciani μαζί με τον Mark E. Smith και την μπάντα The Fall και στις 15 Ιουλίου πέταξε στο Παρίσι μαζί με την cult Βρετανική μπάντα You You You σαν οικοδεσπότης στην συναυλία τους.

To 1988 είχε ένα εβδομαδιαίο σόου στην γκαλερί του Λονδίνου Anthony d'Offay, στην οποία καθόταν σε ένα ανάκλινδρο, πίσω από έναν διπλό καθρέπτη φορώντας πολλά εκκεντρικά ρούχα. Οι επισκέπτες μπορούσαν να τον δουν ενώ αυτός όχι. Αυτός ο παράξενος ναρκισσισμός συγκέντρωσε τα βλέμματα του κοινού, κριτικών και άλλων καλλιτεχνών. Καθ' όλη τη διάρκεια του σόου ακουγόταν παράξενοι ήχοι από κόρνες αυτοκινήτων και άλλων οχημάτων.

Αργότερα ενθουσίασε τον κόσμο της μόδας όταν στο SMact, έκανε ένα σόου μαζί με την ομοφυλόφιλη φίλη του Barbara φορώντας κοστούμια εμπνευσμένα από την ναζιστική Γερμανία.
Minty και Freud

Το 1993 ο Μποουερί δημιούργησε την μπάντα Minty με τον φίλο του Richard Torry, την σύζυγό του Nicola Bateman και τον Mathew Glammore. Οι σοκαριστικές συναυλίες τους -μάλιστα σε μία από αυτές ο Λι έκανε την ανάγκη του πάνω στη σκηνή- τους χάρισαν τον τίτλο τις πιο αρρωστημένης μπάντας στον κόσμο κάτι για το οποίο ο Λι ήταν πολύ υπερήφανος. Το τραγούδι τους Useless Man έγινε μεγάλη επιτυχία στην Ολλανδία.

Ο Μπόουερι μαζί με την Nicola Bateman παρουσίασαν ένα από τα πιο γνωστά καλλιτεχνικά επιτεύγματα τους, το Birth Show μια ωδή στο Female Trouble του John Water, στο οποίο ο Λι γέννησε την Batteman, η οποία ήταν κρυμμένη κάτω από το κοστούμι του και έβγαινε έξω όταν ο Μπόουερι άρχισε να παριστάνει μια γκροτέσκ ετοιμόγεννη γυναίκα να ουρλιάζει.

Ο Λι αποτέλεσε το κύριο θέμα για μια σειρά από γυμνούς πίνακες του διάσημου ζωγράφου Lucian Freud. Ο Freud όταν γνωρίστηκε με τον Μπόουερι, εντυπωσιάστηκε και τον βρήκε εξαιρετικά όμορφο. Όμως δεν μπορούσε να ζωγραφίσει μεικ-απ, φτερά και ευφάνταστα κοστούμια γιά αυτό το λόγο θέλησε να τον αποτυπώσει σε περίεργες πόζες που έδίναν την αίσθηση ενός πρωτόγονου ζώου.
Προσωπική Ζωή

Στις 13 Μαΐου 1994 παντρεύτηκε την Nicola Bateman, ενώ επτά μήνες αργότερα, την Πρωτοχρονιά του 1994, πέθανε από AIDS στο Middlesex Hospital, στο Γουέστμινστερ του Λονδίνου, μετά από μάχη πέντε εβδομάδων που έδωσε με την ασθένεια, για την οποία ενημερώθηκαν μόνο λίγοι φίλοι του. Η τελευταία του φράση ήταν, "Πες τους ότι πήγα για εκτροφή γουρουνιών στην Βολιβία", σημάδι του μαύρου χιούμορ και της ειρωνείας που διαφαίνεται μέσα από την τέχνη του Λι Μπόουερι.
Διάσημες Αναφορές

Ο χαρακτήρας Vulva από την βρετανική κωμική σειρά Spaced είναι εμπνευσμένος από αυτόν. Ο Μπόι Τζορτζ τον χαρακτήρισε μοντέρνα Τέχνη με πόδια, ενώ δημιούργησε ένα μιούζικαλ με το όνομα Ταμπού, προς τιμήν του. Ο Μπόουερι αποτελεί την κύρια έμπνευση για το κίνημα των Ντραγκ Κουήν Tranimal.
Επιδείξεις Μόδας

"Hobo": New York Fashion Week. 1982.
"Pakis from Outer Space": Camden Palace για το Fashion Week του Λονδίνου. 1982/83.
"Mincing Queens": Institute of Contemporary Arts 'Performing Clothes'για το Fashion Week του Λονδίνου και The Hacienda Club, Manchester. 1984.
"Disease / Spastic": Riverside Studios and Earls Court για το Fashion Week του Λονδίνου 1986.

Βιντεογραφία

Hail the New Puritan (1985–6)
Generations of Love (1990)
Teach (1992)
A Smashing Night Out (1994)
Death in Vegas (1994)
Performance at Fort Asperen (1994)
Flour (1995)
U2: Popmart - Live from Mexico City (1997)
Read Only Memory (estratto) (1998)

Αυστραλοί