The night watch. Rembrandt Harmensz. van Rijn
In 1642, oil on canvas, 363 × 437 cm
Amsterdam, Rijksmuseum
Militia Company of District II under the Command of Captain Frans Banninck Cocq,[1] also known as The Shooting Company of Frans Banning Cocq and Willem van Ruytenburch, but commonly referred to as The Night Watch (Dutch: De Nachtwacht), is a 1642 painting by Rembrandt van Rijn. It is in the collection of the Amsterdam Museum but is prominently displayed in the Rijksmuseum as the best-known painting in its collection. The Night Watch is one of the most famous Dutch Golden Age paintings.
The painting is famous for three things: its colossal size (363 cm × 437 cm (11.91 ft × 14.34 ft)), the dramatic use of light and shadow (tenebrism) and the perception of motion in what would have traditionally been a static military group portrait. The painting was completed in 1642, at the peak of the Dutch Golden Age. It depicts the eponymous company moving out, led by Captain Frans Banninck Cocq (dressed in black, with a red sash) and his lieutenant, Willem van Ruytenburch (dressed in yellow, with a white sash). With effective use of sunlight and shade, Rembrandt leads the eye to the three most important characters among the crowd: the two men in the center (from whom the painting gets its original title), and the woman in the centre-left background carrying a chicken. Behind them, the company's colors are carried by the ensign, Jan Visscher Cornelissen. The figures are almost life-size.
Rembrandt has displayed the traditional emblem of the arquebusiers in a natural way, with the woman in the background carrying the main symbols. She is a kind of mascot herself; the claws of a dead chicken on her belt represent the clauweniers (arquebusiers), the pistol behind the chicken represents clover and she is holding the militia's goblet. The man in front of her is wearing a helmet with an oak leaf, a traditional motif of the arquebusiers. The dead chicken is also meant to represent a defeated adversary. The colour yellow is often associated with victory.
History
Commission
The painting was commissioned around 1639 by Captain Banninck Cocq and seventeen members of his Kloveniers (civic militia guards).[2] Eighteen names appear on a shield, painted circa 1715, in the center-right background, as the hired drummer was added to the painting for free.[3] A total of 34 characters appear in the painting. Rembrandt was paid 1,600 guilders for the painting (each person paid one hundred), a large sum at the time. This was one of a series of seven similar paintings of the militiamen (Dutch: Schuttersstuk) commissioned during that time from various artists.
The painting was commissioned to hang in the banquet hall of the newly built Kloveniersdoelen (Musketeers' Meeting Hall) in Amsterdam. Some have suggested that the occasion for Rembrandt's commission and the series of other commissions given to other artists was the visit of the French queen, Marie de Medici, in 1638. Even though she was escaping from her exile from France ordered by her son Louis XIII, the queen's arrival was met with great pageantry.
There is some academic discussion as to where Rembrandt actually executed the painting. It is too large to have been completed in his studio in his house (modern address Jodenbreestraat 4, 1011 NK Amsterdam). Scholars are divided. In city records of the period, he applied to build a "summer kitchen" on the back of his house. The dimensions of this structure would have accommodated the painting over the three years it took him to paint it. Another candidate is in an adjacent church and a third possibility is actually on site.[4]
17th-century copy by Gerrit Lundens with lines added indicating the areas cut down from the original painting in 1715
Location and alterations
The Night Watch as it hung in the Trippenhuis in 1885, by August Jernberg
The Night Watch first hung in the Groote Zaal (Great Hall) or Amsterdam's Kloveniersdoelen. This structure currently houses the Doelen Hotel. In 1715, the painting was moved to the Amsterdam Town Hall, for which it was trimmed on all four sides. This was done, presumably, to fit the painting between two columns and was a common practice before the 19th century. This alteration resulted in the loss of two characters on the left side of the painting, the top of the arch, the balustrade, and the edge of the step. A 17th-century copy of the painting by Gerrit Lundens (1622–1683) at the National Gallery, London, shows the original composition.[5]
When Napoleon occupied the Netherlands, the Town Hall became the Palace on the Dam and the magistrates moved the painting to the Trippenhuis of the family Trip. Napoleon ordered it returned, but after the occupation ended in 1813, the painting again moved to the Trippenhuis, which now housed the Dutch Academy of Sciences. It remained there until it moved to the new Rijksmuseum when its building was finished in 1885.
The painting was removed from the Rijksmuseum in September 1939, at the onset of World War II. The canvas was detached from its frame and rolled around a cylinder. The rolled painting was stored for four years in a special safe that was built to protect many works of art in the caves of Maastricht, Netherlands.[6] After the end of the war, the canvas was re-mounted, restored, and returned to the Rijksmuseum.
On 11 December 2003, The Night Watch was moved to a temporary location, due to a major refurbishment of the Rijksmuseum. The painting was detached from its frame, wrapped in stain-free paper, put into a wooden frame which was put into two sleeves, driven on a cart to its new destination, hoisted, and brought into its new home through a special slit.
While the refurbishment took place, The Night Watch could be viewed in its temporary location in the Philipsvleugel of the Rijksmuseum. When the refurbishment was finished in April 2013, the painting was returned to its original place in the Nachtwachtzaal (Room of the Night Watch).
Vandalism and restoration
File:Beschadigde 'Nachtwacht' na restauratie geheel hersteld Weeknummer, 76-23 - Open Beelden - 43032.ogvPlay media
Newsreel of the restoration in 1975
The painting during restoration measures (Operation Night Watch), October 2019
For much of its existence, the painting was coated with a dark varnish, which gave the incorrect impression that it depicted a night scene, leading to the name by which it is now commonly known.[7] On 13 January 1911, a jobless shoemaker and former Navy chef attempted to slash the painting with a shoemaker's knife protesting his inability to find work.[8][9] However, the thick coating of varnish protected the painting from any damage at that time.[7] The varnish was removed only in the 1940s.[citation needed]
On 14 September 1975, the work was attacked with a bread knife by an unemployed school teacher, Wilhelmus de Rijk, resulting in several large zig-zagged slashes up to 30 cm long. De Rijk, who suffered from mental illness, claimed he "did it for the Lord" and that he "was ordered to do it."[10] The painting was successfully restored after four years, but some evidence of the damage is still visible up close. De Rijk was never charged, as he committed suicide in April 1976.
On 6 April 1990, an escaped psychiatric patient sprayed acid onto the painting with a concealed pump bottle.[11] Security guards intervened, stopping the man and quickly spraying water onto the canvas. Ultimately, the acid only penetrated the varnish layer of the painting, and it was fully restored.[12]
In July 2019, a long and complex restoration effort began. The restoration is taking place in public, in a specially-made glass enclosure built and placed in the Rijksmuseum, and is being livestreamed. The plan was to move the 337kg painting into the enclosure starting when the museum closed for the day on 9 July, then to map the painting "layer by layer and pigment by pigment", and plan conservation work according to what was found. Taco Dibbits, the Rijksmuseum's general director, said that despite working there for 17 years, he had never seen the top of the painting; "We know so little on how [Rembrandt] worked on making The Night Watch."[13]
New LED illumination
On 26 October 2011, the Rijksmuseum unveiled new, sustainable LED lighting for The Night Watch. With new technology, it is the first time LED lighting has been able to render the fine nuances of the painting's complex color palette.
The new illumination uses LED lights with a color temperature of 3,200 kelvin, similar to warm-white light sources like tungsten halogen. It has a color rendering index of over 90, which makes it suitable for the illumination of artifacts such as The Night Watch. Using the new LED lighting, the museum saves 80% on energy and offers the painting a safer environment because of the absence of UV radiation and heat.[citation needed]
Gigapixel photograph
On 13 May 2020, the Rijksmuseum published a 44.8 gigapixel image of The Night Watch, made from 528 different still photographs. "The 24 rows of 22 pictures were stitched together digitally with the aid of neural networks,"[14] the museum said. It was primarily created for scientists to view the painting remotely, and to track how aging affects the painting.
Cultural legacy
Maurice Merleau-Ponty refers to this work in his essay "Eye and Mind". He writes that "[t]he spatiality of the captain lies at the meeting of two lines of sight that are incompossible with one another. Everyone with eyes has at some time or other witnessed this play of shadows, or something like it, and has been made by it to see a space and the things included therein."
The work has inspired musical works in both the classical and rock traditions, including the second movement of Gustav Mahler's 7th Symphony and Ayreon's "The Shooting Company of Captain Frans B. Cocq" from Universal Migrator Part 1: The Dream Sequencer. In King Crimson's song "The Night Watch", from the band's 1974 album Starless and Bible Black, lyricist Richard Palmer-James muses on the painting to capture a key period in Dutch history, when, after a long period of "Spanish Wars", the merchants and other members of the bourgeoisie can turn their lives inward and focus on the tangible results of their lives’ efforts. The song adopts a number of perspectives, including the primary subjects, the artist himself, and a modern viewer of the painting, and paints a mini-portrait of the emergence of the modern upper-middle class and the consumerist culture. However, the song presents this portrait with a deft touch, and while not fully approving, is sympathetic in tone.
Alexander Korda's 1936 biographical film Rembrandt depicts the painting, shown in error in its truncated form, as a failure at its completion, perceived as lampooning its outraged subjects.
In Jean-Luc Godard's 1982 film, Passion, The Night Watch is reenacted with live actors in an opening shot. Godard explicitly compares his film to Rembrandt's painting, describing them both as "full of holes and badly-filled spaces". He instructs the viewer not to focus on the overall composition, but to approach his film as one would a Rembrandt and "focus on the faces".
The Night Watch is a major plot device in the eponymous 1995 film, Night Watch, which focuses on the painting's theft.
The Night Watch is parodied on the British cover of Terry Pratchett's 2002 book by the same name. The cover illustrator, Paul Kidby, pays tribute to his predecessor Josh Kirby[15][16][17] by placing him in the picture, in the position where Rembrandt is said to have painted himself. A copy of the original painting appears on the back cover of the book.
The Night Watch is the subject of a 2007 film by director Peter Greenaway called Nightwatching, in which the film posits a conspiracy within the musketeer regiment of Frans Banning Cocq and Willem van Ruytenburch, and suggests that Rembrandt may have immortalized a conspiracy theory using subtle allegory in his group portrait of the regiment, subverting what was to have been a highly prestigious commission for both painter and subject. His 2008 film Rembrandt's J'Accuse is a sequel or follow-on, and covers the same idea, using extremely detailed analysis of the compositional elements in the painting; in this Greenaway describes The Night Watch as (currently) the fourth most famous painting in the Western world, after the Mona Lisa, the Last Supper and the ceiling of the Sistine Chapel.
In 2006. The Night Watch inspired the literary work A Ronda da Noite by the famous Portuguese writer Agustina Bessa Luís.
On The Amazing Race 21, a task in Amsterdam had teams re-create The Night Watch using live actors.[18]
The painting appears in episode 3 of season 2 of Netflix's Sense8.[19]
The painting appeared in episode 5 of the acclaimed 2016 South Korean television series Goblin as an art collection of the character Goblin / Kim Shin (Gong Yoo).
Other representations
The sculptures of The Night Watch in 3D at the Rembrandtplein in Amsterdam in 2006–2009
Russian artist Alexander Taratynov created a bronze-cast representation of the famous painting that was displayed in Amsterdam's Rembrandtplein from 2006 through 2009. After displays in other locations, the sculptures returned in 2012 and are now permanently installed in front of Louis Royer's 1852 cast iron statue of Rembrandt.[20]
The only full-sized replica in the Western world is displayed by the Canajoharie Library & Art Gallery, in Canajoharie, New York, donated to the library in the early 20th century by the library's founder, Bartlett Arkell.
The Rijksmuseum's flashmob 'Our Heroes are Back' recreated The Night Watch in an unsuspecting shopping mall in Breda, Netherlands – published on 1 April 2013 on YouTube[21]
The Night Watch is also replicated in Delft blue at Royal Delft in the Netherlands. This version consists of 480 tiles. Two painters of the manufacture worked simultaneously from the left and right end of the frame, and they met at the center to complete the grand piece. After finishing, both painters recognized that they had a more difficult job as they only used black, to paint The Night Watch. They used the traditional cobalt oxide color adding water to make the lighter shades. Once it was fired at 1200 degrees Celsius, the black material turns into blue. It seems that this version of The Night Watch, was bought by an unknown buyer and then given to the museum on loan to display to the public.
References
Militia Company of District II under the Command of Captain Frans Banninck Cocq Archived 2014-11-29 at the Wayback Machine at rijksmuseum.nl. The original Dutch: Schutters van wijk II onder leiding van kapitein Frans Banninck Cocq
D.C. Meijer Jr “De Amsterdamsche Schutters-stukken in en buiten het nieuwe Rijksmuseum,” In: Oud Holland 2, no. 4 (1886): 198–21 Translated in English by Tom van der Molen [1]
"Rembrandt's Night Watch Unravelled: Identity of All the Militiamen Are Finally Revealed". ArtDaily. 14 March 2009. Retrieved 2013-02-19.
Discussion with docent staff at the Rembrandt Huis Museum October 7th, 2018
"The Company of Captain Banning Cocq ('The Nightwatch')". Nationalgallery.org.uk. Retrieved 2013-02-19.
"De Kluis - national World War II treasure room". Maastricht Underground. Retrieved 2018-10-18.
Wallace, Robert (1968). The World of Rembrandt: 1606-1669. New York: Time-Life Books. pp. 108–9.
"Rembrant's 'The Night Watch' slashed" The New York Times, 15 September 1975 p.41 https://www.nytimes.com/1975/09/15/archives/rembrandts-the-night-watch-slashed-a-rembrandt-cut-by-knifewielder.html
"Art attack: Famous Works vandalised" BBC News, 08 October 2012. www.bbc.com/news/entertainment-arts-19869154
"Rembrandt's 'The Night Watch' slashed" The New York Times, 15 September 1975 p.41 https://www.nytimes.com/1975/09/15/archives/rembrandts-the-night-watch-slashed-a-rembrandt-cut-by-knifewielder.html
"Art attack: Famous Works vandalised" BBC News, 08 October 2012. www.bbc.com/news/entertainment-arts-19869154
"Rembrandt's 'Night Watch' Painting Vandalized". Los Angeles Times. LATimes.com. Associated Press. 6 April 1990. Retrieved 2013-02-19.
Daniel Boffey (5 July 2019). "'Like a military operation': restoration of Rembrandt's Night Watch begins". The Guardian.
"Most detailed ever photograph of The Night Watch goes online". 13 May 2020.
Night Watch (Terry Pratchett) Easter Egg – Night Watch Cover
BBC – h2g2 – Paul Kidby – Discworld Illustrator
Book: Night Watch – Discworld & Terry Pratchett Wiki
Kwiatkowski, Elizabeth (26 November 2012). "'The Amazing Race' eliminates Racers Abbie Ginsberg and Ryan Danz". Reality TV World. Retrieved 3 December 2020.
McHenry, Jackson. "The Sense8 Season-Two Trailer Is an Action-Packed Lecture on Rembrandt". Vulture. Retrieved 2017-05-06.
"About NW3D". Niveau. nightwatch3d.com. Spring 2004. Retrieved 2013-02-19.
"Onze helden zijn terug!". Rijksmuseum. youtube.com. 1 Apr 2013. Retrieved 2013-04-07.
Further reading
Bikker, Jonathan (2013). The Night Watch. Amsterdam: Rijksmuseum. ISBN 978-90-71450-86-0.
-----
Die Nachtwache. Rembrandt Harmensz. van Rijn
1642, Öl auf Leinwand, 363 × 437 cm
Amsterdam, Rijksmuseum
----
Νυχτερινή περίπολος. Ρέμπραντ Χάρμενσζον φαν Ράιν
Η Νυχτερινή περίπολος ολλανδικά: De Nachtwacht (αναλυτικός πλήρης τίτλος Ο λόχος της πολιτοφυλακής υπό τη διοίκηση του λοχαγού Φρανς Μπάννινκ Κοκ (στα ολλανδικά: Schutters van wijk II onder leiding van kapitein Frans Banninck Cocq),[1] είναι πίνακας ζωγραφικής του 1642 του Ολλανδού ζωγράφου Ρέμπραντ φαν Ράιν. Σήμερα αποτελεί τμήμα της συλλογής του Μουσείου του Άμστερνταμ αλλά εκτίθεται στο Ρέικσμουζεουμ του Άμστερνταμ υπό μορφή διαρκούς δανείου. Πρόκειται για έναν από τους πλέον γνωστούς πίνακες της χρυσής ολλανδικής εποχής στη ζωγραφική και είναι το "παράθυρο 16" στον "Κανόνα του Άμστερνταμ".[2][3]
Βασικά στοιχεία
Ο πίνακας είναι διάσημος χάρη σε τρία βασικά του χαρακτηριστικά: Το πολύ μεγάλο του μέγεθος (363 εκ. × 437 εκ.), την υποβλητική χρήση φωτός και σκιάσεων (τενεμπρισμός) και τη σύλληψη της κίνησης σε ένα θέμα που παραδοσιακά θα ήταν ένα στατικό πορτρέτο στρατιωτικών.
Ο πίνακας ολοκληρώθηκε το 1642, στο απόγειο της Ζωγραφικής της ολλανδικής Χρυσής Εποχής. Απεικονίζει τον επώνυμο λόχο που μετακινείται, υπό τη διοίκηση του λοχαγού Φρανς Μπάννινκ Κοκ, ο οποίος είναι ντυμένος στα μαύρα και φέρει κόκκινο σειρήτι, και τον υπολοχαγό του Βίλλεμ φαν Ρόιτενμπουρχ (Willem van Ruytenburch), ο οποίος είναι ντυμένος στα κίτρινα και φέρει λευκό σειρήτι. Με την αποτελεσματική χρήση του ηλιακού φωτός και των σκιάσεων, ο Ρέμπραντ οδηγεί το μάτι του θεατή στους τρεις πιο σημαντικούς χαρακτήρες που απεικονίζονται στη σκηνή ανάμεσα στο πλήθος των άλλων μορφών: Οι δύο άνδρες στο κέντρο (από τους οποίους ο πίνακας έλαβε τον πρωτότυπο τίτλο του) και το νεαρό κορίτσι στο κέντρο και αριστερά του περιθωρίου. Πίσω από αυτούς, τα χρώματα του λόχου φέρονται από τον σημαιοφόρο Γιαν Φίσχερ Κορνέλισσεν (Jan Visscher Cornelissen).
Ο Ρέμπραντ έχει αναπαραστήσει το παραδοσιακό έμβλημα των τυφεκιοφόρων της εποχής με φυσικό τρόπο, με το κορίτσι στο περιθώριο να φέρει τα κύρια σύμβολα. Το ίδιο το κορίτσι είναι ένα είδος μασκότ: Τα άκρα των ποδιών του νεκρού κοτόπουλου (claws) στη ζώνη του αντιπροσωπεύουν τους clauweniers (τυφεκιοφόρους - άνδρες που εκείνη την εποχή έφεραν αρκεβούζια), το πιστόλι πίσω από το κοτόπουλο αντιπροσωπεύει το τριφύλλι και η ίδια κρατά τον κύλικα της πολιτοφυλακής. Ο άνδρας μπροστά από το κορίτσι φορά κράνος με ένα φύλλο βαλανιδιάς, παραδοσιακό μοτίβο των τυφεκιοφόρων. Το νεκρό κοτόπουλο αναπαριστά, επίσης, τον νικημένο αντίπαλο. Το κίτρινο χρώμα συχνά σχετίζεται με τη νίκη.
Μια διαφορετική ερμηνεία προτείνει ότι ο Ρέμπραντ ζωγράφισε αυτόν τον πίνακα, ενσωματώνοντας πολλά διαφορετικά εννοιολογικά επίπεδα, όπως συνηθίζεται στους πλέον ταλαντούχους καλλιτέχνες. Έτσι, η νυχτερινή περίπολος έχει συμμετρικά υποδιαιρεθεί, πρώτον για να τονίσει την ενότητα μεταξύ των Ολλανδών προτεσταντών και καθολικών και δεύτερον για να τονίσει την πολεμική προσπάθειά τους εναντίον των Ισπανών των Κάτω Χωρών. Σύμφωνα με την πολυεπίπεδη σχεδίαση του Ρέμπραντ, ο ψηλότερος λοχαγός (με τα μαύρα) συμβολίζει την προτεσταντική ηγεμονία, η οποία υποστηρίζεται πιστά από τους Ολλανδούς καθολικούς, τους οποίους αντιπροσωπεύει ο (κοντύτερος) υπολοχαγός, ντυμένος στα κίτρινα. Επιπλέον, όλοι οι χαρακτήρες του πίνακα είναι έτσι σχεδιασμένοι ώστε να τους αποδίδονται διπλές αναγνώσεις.[4]
Ένα από τα σημαντικότερα χαρακτηριστικά του πίνακα είναι ότι οι μορφές έχουν πραγματικές ανθρώπινες διαστάσεις. Ο Ρέμπραντ καταφέρνει να προσδώσει την ψευδαίσθηση ότι οι μορφές είναι έτοιμες να πηδήσουν από τον καμβά στον πραγματικό χώρο.
Παραλλαγές του πρωτοτύπου
Αντίγραφο του 17ου αιώνα με ένδειξη των περιοχών που αποκόπηκαν το 1715
Επί μεγάλο χρονικό διάστημα κατά την ύπαρξή του, το έργο ήταν καλυμμένο με σκούρο βερνίκι, το οποίο του έδινε την εσφαλμένη εντύπωση ότι απεικόνιζε νυχτερινή σκηνή, γεγονός το οποίο οδήγησε στην απόδοση του ονόματος με το οποίο είναι κοινά γνωστό σήμερα. Το βερνίκι αυτό αφαιρέθηκε μόνο κατά τη δεκαετία του 1940.
Το 1715, κατά τη μετακίνησή του από το Kloveniersdoelen (το κτίριο συγκεντρώσεων των πολιτοφυλάκων) προς το Δημαρχείο του Άμστερνταμ, το έργο περικόπηκε και στις τέσσερις πλευρές του. Αυτό, πιθανόν, έγινε ώστε να χωρέσει ανάμεσα σε δύο κολώνες, κάτι που ήταν συνήθης πρακτική πριν τον 19ο αιώνα. Η περικοπή αυτή είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια δύο μορφών στην αριστερή πλευρά του πίνακα, του άνω τμήματος της αψίδας, του κιγκλιδώματος και της άκρης του σκαλιού. Το κιγκλίδωμα και το σκαλί ήταν ζωτικά οπτικά "εργαλεία", που χρησιμοποιήθηκαν από τον Ρέμπραντ προκειμένου να προσδώσει στο έργο την ψευδαίσθηση της κίνησης προς τα εμπρός. Αντίγραφο του 17ου αιώνα, δημιουργημένο από τον Χέρριτ Λούντενς στην Εθνική Πινακοθήκη Λονδίνου, δείχνει την αρχική σύνθεση.[5]
Η παραγγελία του πίνακα
Ο πίνακας παραγγέλθηκε (περί το 1639) από τον λοχαγό Μπάννινκ Κοκ και δεκαεπτά μέλη των Kloveniers (πολιτοφυλάκων).[6] Δεκαοκτώ ονόματα αναφέρονται σε μια ασπίδα, που ζωγραφίστηκε περί το 1715, στο κέντρο και δεξιά του περιθωρίου, όταν ο μισθωμένος τυμπανιστής προστέθηκε δωρεάν στο έργο.[7] Συνολικά στο έργο απεικονίζονται 34 μορφές. Ο Ρέμπραντ έλαβε ως αμοιβή 1.600 γκίλντερς (χρυσά νομίσματα) για τον πίνακα (καθένας από τους απεικονιζομένους πλήρωσε 100 γκίλντερς), μεγάλο ποσό για την εποχή. Ο πίνακας ήταν ο πρώτος μιας σειράς επτά παρόμοιων πινάκων με άνδρες της πολιτοφυλακής (Schuttersstuk) που δόθηκαν ως παραγγελίες σε διάφορους καλλιτέχνες.
Ο πίνακας παραγγέλθηκε για να αναρτηθεί στην αίθουσα δεξιώσεων του νεοκτισμένου Kloveniersdoelen (κτίσμα συναντήσεων των τυφεκιοφόρων) στο Άμστερνταμ. Κάποιοι έχουν διατυπώσει την άποψη ότι η ευκαιρία για τις παραγγελίες αυτές, τόσο στον Ρέμπραντ όσο και στους άλλους καλλιτέχνες, ήταν η επίσκεψη της βασίλισσας της Γαλλίας Μαρίας των Μεδίκων το 1638. Αν και δραπέτευε από τη χώρα της, έχοντας εξοριστεί κατ' εντολή του γιου της Λουδοβίκου ΙΓ΄, η άφιξη της βασίλισσας συνοδεύτηκε από λαμπρή τελετή.
Τοποθέτηση
Η νυχτερινή περίπολος όπως είχε αναρτηθεί στο Trippenhuis το 1885, έργο του Άουγκουστ Γέρνμπερχ (August Jernberg)
Ο πίνακας αρχικά αναρτήθηκε στη "Μεγάλη Σάλα" (Groote Zaal) στο Kloveniersdoelen του Άμστερνταμ. Σήμερα στο κτίριο αυτό στεγάζεται το ξενοδοχείο Ντούλεν (Doelen Hotel). Το 1715 το έργο μεταφέρθηκε στο Δημαρχείο του Άμστερνταμ και υπέστη τροποποιήσεις. Όταν ο Μέγας Ναπολέων κατέκτησε την Ολλανδία, το Δημαρχείο έγινε το "Ανάκτορο του Νταμ" και οι άρχοντες το μετέφεραν στο Trippenhuis, κτίριο της οικογένειας Τριπ. Ο Ναπολέων διέταξε την επιστροφή του, αλλά όταν, το 1813, η κατοχή της χώρας τερματίστηκε, το έργο μεταφέρθηκε ξανά στο Trippenhuis, στο οποίο σήμερα στεγάζεται η Βασιλική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών της Ολλανδίας. Παρέμεινε εκεί μέχρι τη μεταφορά του στο Ρέικσμουζεουμ, όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του κτιρίου του το 1885.
Ο πίνακας αφαιρέθηκε από το μουσείο τον Σεπτέμβριο του 1939, με την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο καμβάς αποσπάστηκε από το πλαίσιο και τυλίχθηκε γύρω από έναν κύλινδρο, ο οποίος τοποθετήθηκε σε κιβώτιο συσκευασιών. Φυλάχθηκε στο Κάστρο Ραντμπάουντ (Kasteel Radboud) στο Μεντέμπλικ, βόρεια του Άμστερνταμ.[8] Με τη λήξη του Πολέμου, τοποθετήθηκε εκ νέου στην κορνίζα του, συντηρήηκε και επέστρεψε στη θέση του στο Ρέικσμουζεουμ.
Λόγω των μεγάλων ανακαινίσεων στο μουσείο, στις 11 Δεκεμβρίου 2003 ο πίνακας μεταφέρθηκε σε προσωρινή θέση αφού αποσπάστηκε από την κορνίζα του, τυλίχτηκε σε αντιοξειδωτικό χαρτί, τοποθετήθηκε σε ξύλινο πλαίσιο και σε δύο ειδικά περιτυλίγματα, μεταφέρθηκε στο νέο του προορισμό και επανήλθε στο μουσείο όταν ολοκληρώθηκαν οι εργασίες ανακαίνισής του, τον Απρίλιο του 2013, οπότε και τοποθετήθηκε στην αίθουσα που έλαβε το όνομά του: Nachtwachtzaal (αίθουσα της νυχτερινής περιπόλου).
Λαϊκές αντιλήψεις
Υπάρχει μια επίμονη παρανόηση σχετικά με το γεγονός ότι η δημοτικότητα του Ρέμπραντ εξασθένισε ως αποτέλεσμα της αρνητικής υποδοχής του κοινού στον πίνακα. Ο μύθος αυτός επεκτάθηκε και στη σύγχρονη διαφήμιση: Το 1967, η αεροπορική εταιρεία KLM προέβαλε σε διαφήμιση τον πίνακα, συνοδευόμενο από κείμενο που ανέφερε: "Δείτε τη νυχτερινή περίπολο, τη φαντασμαγορική "αποτυχία" του Ρέμπραντ, (που προκάλεσε) την αποδοκιμασία του, σε σημείο να χρεωκοπήσει". Ο μύθος δεν έχει καμία λογική προέλευση και δεν υπάρχουν καταγραφές κριτικής του έργου κατά τη διάρκεια της ζωής του Ρέμπραντ, ενώ ο λοχαγός Κοκ παράγγειλε στον καλλιτέχνη ένα αντίγραφο του πίνακα με υδροχρώματα για την προσωπική του συλλογή.
Είναι πολύ πιθανότερο η εξασθένιση της δημοτικότητας του καλλιτέχνη δεν ήταν αποτέλεσμα αντίδρασης απέναντι σε κάποιο έργο του, αλλά οφείλεται σε ευρύτερη μεταβολή των προσωπικών προτιμήσεων του κοινού. Κατά τη δεκαετία του 1640, οι εύποροι πάτρονες άρχισαν να προτιμούν τα λαμπερά χρώματα και τον χαριτωμένο τρόπο που είχαν εγκαινιάσει ζωγράφοι όπως ο Φλαμανδός προσωπογράφος Άντονι βαν Ντάικ.
Σύμφωνα με τον Βρετανό εικαστικό και σκηνοθέτη Πίτερ Γκρίναγουεϊ, η νυχτερινή περίπολος αποτελεί κλειδί μιας συνωμοσίας και ενός φόνου, αυτού του Πίερς Χάσελμπεργκ, διοικητή του 13ου λόχου πολιτοφυλακής του Αμστερνταμ, υπόθεση που τότε είχε συνταράξει την πόλη του Άμστερνταμ. Το έργο αποτελεί ένα είδος «κατηγορώ» του καλλιτέχνη, το οποίο τελικά οδήγησε στην εξασθένιση της δημοτικότητάς του. Ο Γκρίναγουεϊ γύρισε την ταινία "Rembrandt's J' accuse" για να στηρίξει τα λεγόμενά του.[9].
Πράξεις βανδαλισμού στον πίνακα
Στις 13 Ιανουαρίου 1911 ένας άνδρας έσκισε τον καμβά του πίνακα χρησιμοποιώντας μαχαίρι υποδηματοποιού.
Στις 14 Σεπτεμβρίου 1975, ένας άνεργος καθηγητής "επιτέθηκε" στον πίνακα με μαχαίρι ψωμιού και κατάφερε να κάνει μερικά μεγάλα, σε σχήμα ζιγκ-ζαγκ κοψίματα. Ο πίνακας αποκαταστάθηκε με επιτυχία μετά από τέσσερα χρόνια, αλλά από κοντά είναι ορατά ορισμένα σημεία που εμφαίνουν την καταστροφή. Ο δράστης δεν διώχθηκε επίσημα και αυτοκτόνησε σε ίδρυμα νοητικής αποκατάστασης τον Απρίλιο του 1976.
Στις 6 Απριλίου 1990 ένας άνδρας ψέκασε με οξύ τον πίνακα έχοντας κρύψει το σπρέι ώστε να τον προσεγγίσει. Παρενέβησαν οι φρουροί ασφαλείας και σύντομο διάστημα ο πίνακας ψεκάστηκε με νερό. Ευτυχώς το οξύ είχε προλάβει να διαπεράσει μόνο το λούστρο του πίνακα και αποκαταστάθηκε πλήρως.[10]
Πολιτιστική κληρονομιά
Ο Μωρίς Μερλώ-Ποντύ αναφέρει το έργο στο δοκίμιό του Οφθαλμός και Νους. Γράφει ότι "η χωρικότητα του λοχαγού οφείλεται στη συνάντηση δύο γραμμών θέασης, ασύμβατων μεταξύ τους. Καθένας που έχει μάτια έχει, σε κάποια χρονική στιγμή, διαπιστώσει αυτό το παιχνίδι με τις σκιές ή κάτι που του μοιάζει, και έχει γίνει για να είναι ορατός ο χώρος και τα πράγματα που περιέχονται σε αυτόν."
Ο πίνακας έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης τόσο στην κλασική όσο και στη ροκ παράδοση, περιλαμβανομένων του δεύτερου μέρους της Συμφωνίας αριθ. 7 του Γκούσταβ Μάλερ και το "The Shooting Company of Captain Frans B. Cocq" του Ayreon από το έργο "Universal Migrator Part 1: The Dream Sequencer".
Η βιογραφική ταινία του Αλεξάντερ Κόρντα Rembrandt του 1936 αναφέρεται στον πίνακα, ο οποίος λανθασμένα παρουσιάζεται στην αποκομμένη του μορφή, ως αποτυχία της ολοκλήρωσής του, και θεωρείται ως διακωμώδηση των εξαγριωμένων υποκειμένων του.
Στο τραγούδι The Night Watch των Κινγκ Κρίμσον από το άλμπουμ του 1974 Starless and Bible Black, ο στιχουργός Ρίτσαρντ Πάλμερ-Τζέιμς στοχάζεται με βάση τον πίνακα για να συλλάβει μια κρίσιμη στιγμή της ολλανδικής ιστορίας όταν, μετά τη μακρά περίοδο των "ισπανικών πολέμων", οι έμποροι και άλλα μέλη της αστικής τάξης έχουν την ευκαιρία της ενδοσκόπησης ώστε να επικεντρωθούν στα απτά αποτελέσματα των προσπαθειών στη ζωή τους. Το τραγούδι υιοθετεί ορισμένες προοπτικές , που περιλαμβάνουν τα πρωταρχικά υποκείμενα, τον ίδιο τον καλλιτέχνη και έναν σύγχρονο θεατή του πίνακα και "ζωγραφίζει" ένα μίνι πορτρέτο της εμφάνισης της σύγχρονης ανώτερης αστικής τάξης και της κουλτούρας του καταναλωτισμού. Εν τούτοις, το τραγούδι παρουσιάζει το πορτρέτο αυτό εξετάζοντάς το με επιδεξιότητα και, ενώ δεν το εγκρίνει απολύτως, επιδεικνύει ένα τόνο συμπάθειας.
Στην ταινία Passion του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ (1982) η νυχτερινή περίπολος αναπαρίσταται με πραγματικούς ηθοποιούς στο αρχικό της πλάνο. Ο Γκοντάρ ρητά συγκρίνει την ταινία του με τον πίνακα του Ρέμπραντ, περιγράφοντας και τα δύο ως "γεμάτα οπές και κακογεμισμένους χώρους". Καθοδηγεί τον θεατή να μην εστιάσει στην σύνθεση ως σύνολο, αλλά να προσεγγίσει την ταινία του όπως θα έκανε και ο Ρέμπραντ, "εστιάζοντας στα πρόσωπα".
Ο πίνακας είναι κεντρικό σημείο στην πλοκή της ομώνυμης ταινίας του 1995, η οποία εστιάζει στην κλοπή του πίνακα.
Το έργο παρωδείται στο εξώφυλλο της βρετανικής έκδοσης του βιβλίου του Τέρι Πράτσετ (Terry Pratchett) Night Watch του 2002 της σειράς "Discworld". Ο εικονογράφος του εξωφύλλου, Πωλ Κίντμπυ αποτίει φόρο τιμής στον προκάτοχό του Τζος Κίρμπυ[11][12][13] τοποθετώντας τον στην εικόνα, στη θέση που ο Ρέμπραντ λέγεται ότι ζωγράφισε τον εαυτό του. Στο οπισθόφυλλο εμφανίζεται αντίγραφο του πραγματικού πίνακα.
Η ταινία του Πίτερ Γκρίναγουεϊ αναφέρεται πιο πάνω.
Ο πίνακας αποτελεί την πηγή έμπνευσης του λογοτεχνικού έργου A Ronda da Noite της διάσημης Πορτογαλίδας συγγραφέως Αγκουστίνα Μπέσσα Λουίς.
Νέος φωτισμός με λυχνίες LED
Στις 26 Οκτωβρίου 2011, το Ρέικσμουζέουμ εγκατέστησε νέο φωτισμό του έργου με λυχνίες LED με τεχνολογία που δεν προκαλεί ζημιές στον πίνακα. Με την τεχνολογία αυτή είναι η πρώτη φορά που ο πίνακας, φωτισμένος με φως από LED, αποκαλύπτει τις λεπτές αποχρώσεις της πολύπλοκης χρωματικής παλέτας που χρησιμοποίησε ο Ρέμπραντ.
Ο φωτισμός αυτός χρησιμοποιεί λυχνίες LED με χρωματική θερμοκρασία 3.200° Κ, που παρέχουν φωτισμό παρόμοιο με το θερμό λευκό των λαμπτήρων βολφραμίου - αλογόνου. Έχει δείκτη χρωματικής απεικόνισης άνω του 90, κάτι που τον καθιστά κατάλληλο για φωτισμό έργων τέχνης, όπως η νυχτερινή περίπολος. Με τον νέο φωτισμό LED το μουσείο εξοικονομεί το 80% της ενέργειας, ενώ παράλληλα παρέχει στο έργο ασφαλέστερο περιβάλλον, λόγω της απουσίας υπεριωδών ακτίνων, ακτινοβολίας και θερμότητας.
Άλλες αναπαραστάσεις
Τρισδιάστατα γλυπτά από τη νυχτερινή περίπολο στην πλατεία Rembrandtplein του Άμστερνταμ το 2006–2009
Ο Ρώσος καλλιτέχνης Αλεξάντερ Ταράτυνοβ (Alexander Taratynov) φιλοτέχνησε μια αναπαράσταση των μορφών του πίνακα από μπρούντζο, η οποία είχε τοποθετηθεί στην Rembrandtplein (πλατεία Ρέμπραντ) του Άμστερνταμ κατά την περίοδο 2006 - 2009. Μετά από παρουσιάσεις των γλυπτών σε άλλες πόλεις, τα γλυπτά επέστρεψαν στο Άμστερνταμ το 2012 και είναι σήμερα μόνιμα εγκατεστημένα μπροστά από το άγαλμα του Ρέμπραντ από χυτοσίδηρο, που φιλοτέχνησε ο Φλαμανδός γλύπτης Λοντεβάικ Ρόγιερ (Lodewyk Royer) το 1852.[14]
Το μοναδικό αντίγραφο στο μέγεθος του ίδιου του πίνακα στον δυτικό κόσμο εκτίθεται στη βιβλιοθήκη και πινακοθήκη του Κανατζόχαρι (Canajoharie) στη Νέα Υόρκη, το οποίο δωρήθηκε στη βιβλιοθήκη στις αρχές του 20ού αιώνα από τον ιδρυτή της, Μπάρτλετ Άρκελ (Bartlett Arkell).
Η ομάδα εκδηλώσεων του Ρέικσμουζεουν "Οι ήρωές μας επέστρεψαν" αναπαρέστησε τη νυχτερινή περίπολο σε εμπορικό κέντρο της Μπρέντα στην Ολλανδία, χωρίς να το έχει προαναγγείλει. Η αναπαράσταση ανέβηκε στον ιστοχώρο YouTube την 1η Απριλίου 2013.[15]
Παραπομπές
Militia Company of District II under the Command of Captain Frans Banninck Cocq Αρχειοθετήθηκε 2014-11-29 στο Wayback Machine. at rijksmuseum.nl.
Ο "Κανόνας του Άμστερνταμ" είναι ένας κατάλογος πενήντα αντικειμένων, που αποκαλούνται "παράθυρα", η οποία περιέχει σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις στη ιστορία της πόλης.
«Ιστοσελίδα του "Κανόνα του Άμστερνταμ"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2016.
Oliveira, Paulo Martins The Dutch Company (online paper: academia.edu). 2013. Retrieved 2014-10-02.
«The Company of Captain Banning Cocq ('The Nightwatch')». Nationalgallery.org.uk. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2013.
D.C. Meijer Jr “De Amsterdamsche Schutters-stukken in en buiten het nieuwe Rijksmuseum,” In: Oud Holland 2, no. 4 (1886): 198–21 Translated in English by Tom van der Molen [1]
«Rembrandt's Night Watch Unravelled: Identity of All the Militiamen Are Finally Revealed». ArtDaily. 14 March 2009. Ανακτήθηκε στις 2013-02-19.
Nicholas, Lynn H. (Μαΐου 1995) [1994]. The Rape of Europa: The Fate of Europe's Treasures in the Third Reich and the Second World War. New York City: Vintage Books. ISBN 978-0-679-40069-1. OCLC 32531154.
Άρθρο της Μαριας Κατσουνακη στην εφημερίδα "Καθημερινή", ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 20.09.2009
«Rembrandt's 'Night Watch' Painting Vandalized». Los Angeles Times. Associated Press (LATimes.com). 6 April 1990. Ανακτήθηκε στις 2013-02-19.
Night Watch (Terry Pratchett) Easter Egg – Night Watch Cover
BBC – h2g2 – Paul Kidby – Discworld Illustrator
Book: Night Watch – Discworld & Terry Pratchett Wiki
«About NW3D». Niveau. nightwatch3d.com. Spring 2004. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2013.
«Onze helden zijn terug!». Rijksmuseum. youtube.com. 1 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2013.
----
Fine Art Prints | Greeting Cards | Phone Cases | Lifestyle | Face Masks | Men's , Women' Apparel | Home Decor | jigsaw puzzles | Notebooks | Tapestries | ...
----
