Ο Χάρολντ Α΄ της Αγγλίας ή Χάρολντ ο Λαγοπόδαρος (Harold Harefoot, περί το 1016 - 17 Μαρτίου 1040) βασιλιάς της Αγγλίας (1035 - 1040) ήταν δεύτερος γιος και διάδοχος του Κνούτου του Μέγα και της Έλφγκιφου του Νορθάμπτον, ονομάστηκε "Λαγοπόδαρος" επειδή ήταν γρήγορος στο τρέξιμο.[1] Αρχικά βασίλευσε στην Αγγλία στην θέση του ετεροθαλούς αδελφού του Αρθακανούτου ο οποίος βρισκόταν στην Δανία και ήταν απασχολημένος σε εξέγερση που είχε ξεσπάσει στην Νορβηγία μετά την ανατροπή του μεγαλύτερου αδελφού του Σβεν της Νορβηγίας. Ο Χάρολντ ήθελε να στεφτεί αμέσως βασιλιάς αλλά ο Έθελνοτ, Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι αρνήθηκε να το κάνει, πραγματοποιήθηκε τελικά το 1037 με την επέμβαση του κόμη Λέοφρικ. Την ίδια εποχή οι δυο ετεροθαλείς αδελφοί του Χάρολντ Εδουάρδος ο Εξομολογητής και Άλφρεντ Έθελινγκ επέστρεψαν στην Αγγλία με μια ισχυρή στρατιωτική δύναμη. Ο Άλφρεντ συνελήφθη από τον κόμη Γκόντγουιν, παραδόθηκε στον Χάρολντ τον Λαγοπόδαρο, στην συνέχεια τυφλώθηκε και πέθανε από τα τραύματα του. Ο Χάρολντ πέθανε πρόωρα μετά από βασιλεία μόλις 5 ετών (1040), ο ετεροθαλής αδελφός του Αρθακανούτος επέστρεψε στην Αγγλία και ανέλαβε την βασιλεία ειρηνικά, τάφηκε αρχικά στο Αββαείο του Ουέστμινστερ. Ο εκδικητικός Αρθακανούτος ξέθαψε το πτώμα του, το αποκεφάλισε και το έριξε στον Τάμεση, αργότερα συνέλεξε το πτώμα του ένας ψαράς και τάφηκε με τιμές στο Λονδίνο.
Οικογένεια
Ο Κνούτος ο Μέγας και οι γιοι του Χάρολντ και Αρθρακανούτος - χειρόγραφο 13ου αιώνα.
Ο Φλωρέντιος του Ουόρκεστερ σε αντίθεση με το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αναφέρει ότι ο Σβεν και ο Χάρολντ ο Λαγοπόδαρος δεν ήταν παιδιά του Κνούτου αλλά λόγω ανικανότητας της Έλφγκιφου του Νορθάμπτον να κάνει παιδιά έκλεψε δυο βρέφη και τα παρουσίασε στον Κνούτο σαν δικά του, αναλυτικότερα ο Σβεν ήταν γιος ενός λιθοποιού και ο Χάραλντ νόθος γιος ενός ιερέα. Ο Χάρριετ Ο' Μπρίεν θεωρεί απίθανη ωστόσο την πιθανότητα να εξαπατήθηκε ο Κνούτος, συμπέραινε ότι όλη η ιστορία βασίζεται σε μύθο ή είναι εφεύρεση της μητριάς του Έμμας της Νορμανδίας για να νομιμοποιηθεί ο δικός της γιος Αρθακανούτος.[2][3] Με τον θάνατο του πατέρα του στις 12 Νοεμβρίου 1035 ο ετεροθαλής αδελφός του Αρθακανούτος ήταν ο διάδοχος του πατέρα τους στην Αγγλία και την Δανία. Ο Αρθακανούτος δεν μπορούσε ωστόσο να ταξιδεύσει στην Αγγλία για να στεφθεί βασιλιάς επειδή το βασίλειο του βρισκόταν σε μεγάλο κίνδυνο από τον Μάγκνους τον Καλό και τον Άνουντ Ιάκωβο, βασιλιά της Σουηδίας. Οι Άγγλοι ευγενείς βρήκαν άριστη την ιδέα να ορίσουν αντιβασιλιά τους τον Χάραλντ κατά την διάρκεια της απουσίας του Αρθακανούτου, στην συνέχεια παρά τις αντίθετες συμβουλές του Γκόντγουιν, κόμη του Ουέσσεξ στέφτηκε βασιλιάς. Υπάρχουν διαφωνίες στους ιστορικούς σχετικά με τον αρχικό ρόλο του Χάραλντ, άλλοι αναφέρουν ότι ήταν αντιβασιλιάς, οι υπόλοιποι συμβασιλέας. [4][5]
Ο συγγραφέας Ίαν Χάουαρντ (γεν. το 1939) αναφέρει ότι ο Κνούτος είχε τρεις γιους : Σβεν, Χάρολντ και Αρθακανούτο, αρχικά αναφέρονται σαν γιοι του Κνούτου ο Εδουάρδος ο Εξομολογητής και ο Άλφρεντ Έθελινγκ αλλά μετέπειτα έρευνες απέδειξαν ότι ήταν θετοί γιοι του. Ο Χάραλντ μπορούσε να διεκδικήσει την αντιβασιλεία της Αγγλίας επειδή ήταν ο μοναδικός από τους γιους του Κνούτου ο οποίος ζούσε εκείνη την εποχή στην χώρα (1035). Ο Αρθακανούτος βασίλευσε στην Δανία, δέχτηκε τον ετεροθαλή αδελφό του Σβεν όταν ανατράπηκε από τους Νορβηγούς ενώ ο Εδουάρδος και ο Αλφρέδος βρίσκονταν στην Νορμανδία. Ο Χάρολντ πιθανότατα βασίλευε στο όνομα του ετεροθαλούς αδελφού του ενώ η μητριά του Έμμα της Νορμανδίας ήταν αντίπαλος για την αντιβασιλεία.[6] Το Αγγλοσαξωνικό χρονικό αγνοεί την ύπαρξη του Σβεν και τις απαιτήσεις του στον θρόνο, αυτό βρίσκει σαν πρόφαση ο Χάουαρντ για να δηλώσει ότι είναι αναξιόπιστο. Ο Σνόρρι Στούρλουσον από την άλλη πλευρά ισχυριζόμενος παλαιότερες πηγές αναφέρει ότι ο Σβεν και ο Αρθακανούτος είχαν συμφωνήσει μαζί να μοιράσουν το βασίλειο του πατέρα τους. [7]
Συγκρούσεις για την διαδοχή
Ο Χάραλντ αναζήτησε την στέψη του από τις αρχές του 1035, ο Έθελνοθ αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι αρνήθηκε ωστόσο να την πραγματοποιήσει, τοποθέτησε το σκήπτρο και το στέμμα στο ιερό του καθεδρικού ναού του Καντέρμπερι αρνήθηκε σε οποιονδήποτε να τα πλησιάσει, επιπλέον απαγόρευσε σε όλους τους επισκόπους της χώρας να τον στέψουν βασιλιά. [8][9] Οι δωροδοκίες και οι απειλές του Χάραλντ παρέμειναν αναποτελεσματικές, ο ίδιος διαμαρτυρόμενος απαρνήθηκε σαν αντίδραση τον χριστιανισμό, παρέμεινε με μοναδική ασχολία το κυνήγι και τα ασήμαντα πράγματα. [10] Στην συνέχεια έγινε αποδεκτός σαν βασιλιάς στην Οξφόρδη με την στήριξη του Λέοφρικ, κόμητος της Μερκίας ο οποίος είχε σαν βασικό αντίπαλο τον Γκόντγουιν, κόμη του Ουέσσεξ. [11] Η Έλφγκιφου του Νορθάμπτον όπως αναφέρεται δωροδόκησε τους ευγενείς προκειμένου να δεχτούν τον γιο της βασιλιά.[12] Η Γκουνχίλτα της Δανίας αδελφή του Αρθακανούτου και ετεροθαλής αδελφή του Χάραλντ παντρεύτηκε τον Ερρίκο Γ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Την ίδια εποχή ο Ίμμο ένας ιερέας στην αυλή της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έγραψε ένα γράμμα στον Αζέσο επίσκοπο του Βόρμς στο οποίο αναφέρει ότι η Έλφγκιφου δωροδόκησε τους Άγγλους αριστοκράτες και τους επέβαλλε όρκους προκειμένου να στηρίξουν τον γιο της. [13][14] Το βασίλειο της Αγγλίας αρχικά διαιρέθηκε ανάμεσα στα ετεροθαλή αδέλφια, ο Χάρολντ κυβέρνησε στα βόρεια του Τάμεση με την υποστήριξη της τοπικής αριστοκρατίας, το νότιο τμήμα κυβερνήθηκε από τον Γκόντγουιν και την Έμμα της Νορμανδίας στο όνομα του απόντος Αρθακανούτου. Το Αγγλοσαξωνικό Χρονικό αναφέρει ότι ο Γκόντγουιν του Ουέσσεξ προσπάθησε να αντισταθεί στον Χάραλντ όσο περισσότερο μπορούσε. [15] Η Έμμα εγκαταστάθηκε στο Ουίντσεστερ ενώ ο Χάραλντ κατόρθωσε να αρπάξει τους καλύτερους θησαυρούς του Κνούτου του Μέγα. [16] Η κατάσταση αυτή δεν μπόρεσε να διατηρηθεί για πολύ, ο Γουλιέλμος του Μαλμέσμπουρι αναφέρει ότι σύντομα ο Γκόντγουιν άλλαξε την υποστήριξη του και τάχθηκε στο πλευρό του Χάραλντ. [17] Η Έμμα της Νορμανδίας δραπέτευσε στην Μπρυζ και ο Χάρολντ ανακηρύχτηκε βασιλιάς αλλά οι λεπτομέρειες είναι ασαφείς. [18] Ο Ίαν Χάουαρντ αναφέρει ότι ο πρόωρος θάνατος του αδελφού του Σβεν Κνούτσον ενίσχυσε σημαντικά την θέση του Χάραλντ αφού ήταν ο δεύτερος επιζήσας γιος του Κνούτου και με τον Αρθακανούτο απών είχε αποκτήσει όλα τα δικαιώματα στον θρόνο. [19]
Βασιλιάς της Αγγλίας λόγω στρατιωτικής υπεροχής
Νόμισμα του Χάρολντ του Λαγοπόδαρου
Η κατάσταση σχετικά με τον Χάρολντ είναι ανακριβής, ο ιστορικός Φρανκ Στέντον (1880 - 1967) αναφέρει ότι η μητέρα του Έλφγκιφου ήταν η πραγματική κυβερνήτης της Αγγλίας για ολόκληρο το βασίλειο. [20] Ο Κέλλι Ντεβρί τονίζει ότι στην βόρεια Ευρώπη η διαδοχή στον θρόνο γινόταν με βάση την στρατιωτική δύναμη, ο μεγαλύτερος αδελφός μπορούσε να χάσει τα κληρονομικά του δικαιώματα στον θρόνο αν ο μικρότερος ήταν στρατιωτικά περισσότερο ισχυρός, ο Χάραλντ βασίστηκε στην μεγαλύτερη στρατιωτική του δύναμη σε σχέση με τον Αρθακανούτο. Τον 11ο αιώνα υπήρχαν πολλά παρόμοια παραδείγματα, ο Μάγκνους ο Καλός βασίλευσε περισσότερο από μια δεκαετία αλλά στην συνέχεια ο θείος του Χάραλντ Γ΄ της Νορβηγίας κατόρθωσε να τον ανατρέψει επειδή ήταν ικανός στρατιωτικός αρχηγός. Ο Βαλδουίνος ΣΤ΄ της Φλάνδρας είχε σαν διάδοχο τον αδελφό του Ροβέρτο της Φριζίας ο οποίος κατάφερε να ανατρέψει τον ανιψιό του Αρνούλφο Γ΄ της Φλάνδρας επειδή ήταν στρατιωτικά ισχυρότερος. Ο Ροβέρτος Β΄ της Νορμανδίας έχασε τον θρόνο της Αγγλίας από τους νεώτερους αδελφούς του Γουλιέλμο Ρούφο και Ερρίκο Α΄ της Αγγλίας.[21] Με το βασίλειο της Αγγλίας να ανήκει στον Χάραλντ ο Αρθακανούτος δεν τολμούσε να διεκδικήσει το βασίλειο του χωρίς επαρκή στρατιωτική υποστήριξη, γι'αυτό παρέμεινε στην Δανία περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία ώστε να είναι ικανός στρατιωτικά να ανατρέψει τον ετεροθαλή αδελφό του.[22] Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία σχετικά με την περίοδο της βασιλείας του παρά μονάχα θρησκευτικά θέματα όπως οι θάνατοι και οι διορισμοί των επισκόπων και των αρχιεπισκόπων. Αναφέρεται μια σύγκρουση ανάμεσα στους Αγγλοσάξονες και τους Ουαλούς (1039) με θύματα όπως ο Λέοφρικ, κόμης της Μερκίας αλλά δεν υπάρχουν λεπτομερείς καταγραφές γύρω από το συγκεκριμένο γεγονός. [23][24] Το 1036 ο Άλφρεντ Έθελινγκ γιος της Έμμας της Νορμανδίας επέστρεψε από την εξορία του στην Νορμανδία μαζί με τον αδελφό του Εδουάρδο τον Εξομολογητή. Ο Γουλιέλμος του Πουατιέ (1020 - 1090) αναφέρει ως λόγο της επιστροφής του την διεκδίκηση του θρόνου της Αγγλίας, ο Φρανκ Μπάρλοου (1911 - 2009) αναφέρει αντίστοιχα ότι προσκλήθηκαν από την μητέρα τους Έμμα για να αντιμετωπίσει τον Χάρολντ. [25][26] Η συγκεκριμένη κίνηση της μητέρας τους πιθανότατα έγινε επειδή η ίδια είχε αναγνωρίσει ότι ο γιος της Αρθακανούτος ήταν ανίκανος να τον αντιμετωπίσει από μόνος του αφού είχε χάσει και την υποστήριξη του Γκόντγουιν.[27]
Τεταμένες οικογενειακές σχέσεις
Ασημένιο νόμισμα του Χάρολντ του Λαγοπόδαρου
Τα Σάγκας της βασίλισσα Έμμας αναφέρουν ότι ο Χάρολντ δημιούργησε ένα πλαστό γράμμα το οποίο υποτίθεται ότι στάλθηκε από την Έμμα στους γιους της στο οποίο περιγράφει με μελανά λόγια την συμπεριφορά του Χάρολντ απέναντι της προσκαλώντας τους γιους της να την προστατέψουν. Ο Μπάρλοου και άλλοι σύγχρονοι ιστορικοί υποπτεύονται ότι η πράξη αυτή είναι πραγματική. [28] Ο Ίαν Χάουαρντ αποκλείει το γεγονός να έχει εμπλακεί η Έμμα σε μια παρόμοια πολιτική κίνηση επειδή ήταν αντίθετη στον χαρακτήρα της.[29] Ο Γουλιέλμος του Γιουμιέγκ αναφέρει ότι στις αρχές του 1036 ο Εδουάρδος πραγματοποίησε μια επιδρομή στο Σαουθάμπτον με μεγάλη επιτυχία αλλά παρά το γεγονός αυτό αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Νορμανδία με πλήθος από λάφυρα και αιχμαλώτους, η επιστροφή στην Νορμανδία πιθανότατα να οφείλεται στο γεγονός ότι ο ίδιος αισθάνθηκε ανίκανος να διεκδικήσει τον θρόνο της Αγγλίας. [30] Το Αγγλοσαξωνικό Χρονικό περιγράφει ότι ο Άλφρεντ με τον σωματοφύλακα του είχε σκοπό να επισκεφτεί την μητέρα του Έμμα στο Ουίντσεστερ αλλά πιθανότατα το ταξίδι αυτό έγινε για διάφορους άλλους οικογενειακούς λόγους, ο Άλφρεντ συνελήφθη από τον στρατό του Γκόντγουιντ. Στην συνέχεια ο Χάρολντ ο Λαγοπόδαρος τον οδήγησε στην νήσο του Έλις και τον τύφλωσε, ο Άλφρεντ πέθανε σύντομα από τα βαριά τραύματα. Το γεγονός αυτό επηρέασε έντονα τις σχέσεις ανάμεσα στον Γκόντγουιν και στον μετέπειτα βασιλιά Εδουάρδο τον Εξομολογητή επειδή ο ίδιος τον κατηγόρησε αργότερα ως υπεύθυνο για τον θάνατο του αδελφού του. [31][32] Η αποτυχημένη επίθεση αποδεικνύει ότι ο Χάρολντ ο Λαγοπόδαρος σαν γιος του Κνούτου είχε κερδίσει την υποστήριξη της αριστοκρατίας της Αγγλίας η οποία είχε κηρύξει εκείνη την εποχή τον Οίκο του Ουέσσεξ ως ανεπιθύμητο, στάθηκε αυτό το βασικό σημείο πάνω στο οποίο κατόρθωσαν να στείλουν την Έμμα της Νορμανδίας στην εξορία. [33]
Θάνατος
Λιθόπλακα με αναφορές στον Χάρολντ τον Λαγοπόδαρο
Ο Χάρολντ πέθανε αιφνίδια στις 17 Μαρτίου 1040 σε ηλικία 24 ετών την ίδια ώρα που ο Αρθακανούτος ετοιμαζόταν να πραγματοποιήσει επίθεση από την Δανία, τάφηκε στο αβαείο του Ουέστμινστερ.[34] Ο εκδικητικός Αρθακανούτος ξέθαψε το πτώμα του, το αποκεφάλισε και το έριξε στον Τάμεση, αργότερα το συνέλεξε ένας ψαράς και τάφηκε ξανά σε νέα μεγαλοπρεπή τελετή.[35] Η νέα ταφή αναφέρεται ότι έγινε στην εκκλησία του Αγίου Κλήμεντα του Δανού στο Γουεστμίνστερ. [36] Τα Σάγκας των Κνύτλινγκα τον 13ο αιώνα αναφέρουν ότι η νέα ταφή του Χάραλντ έγινε στην πόλη του Μόρστρ μαζί με τον ετεροθαλή αδελφό του Αρθακανούτο και τον πατέρα τους Κνούτο, στο κείμενο αναφέρεται η πόλη του Μόρστρ σαν μεγάλη πόλη αλλά δεν υπάρχουν καθόλου πληροφορίες γι'αυτήν.[37][38] Ο Σνόρρι Στούρλουσον αναφέρει ότι η ταφή του έγινε στο Ουέστμινστερ μαζί με τον πατέρα του Κνούτο και τον ετεροθαλή αδελφό του Άρθρακνούτο.[39][40]
Οι αιτίες του πρόωρου θανάτου του Χάρολντ είναι άγνωστες, η Κατερίνα Χόλμαν (γεν. 1970) αναφέρει ότι πέθανε από μια μυστηριώδη ασθένεια. [41] Ένα Αγγλοσαξωνικό έγγραφο αναφέρει τον θάνατο του σαν θεία δίκη επειδή διεκδικούσε την νήσο του Σάντουιτς από τους μοναχούς του Κράισττσερτς, ο Χάρολντ περιγράφεται σαν άρρωστος και απελπισμένος στην Οξφόρδη. Όταν οι μοναχοί ήρθαν να μιλήσουν μαζί του για να λύσουν την διαφορά κατέρρευσε και έγινε μαύρος καθώς μιλούσαν.[42] Η διαμάχη βρισκόταν ανάμεσα στους μοναχούς του Κράισττσερτς και στους μοναχούς του αβαείου του Αγίου Αυγουστίνου οι οποίοι ήταν οι εκπρόσωποι του βασιλιά. Οι Άγγλο-Σάξονες περιγράφουν σαν επίθεση - ξωτικών έναν μεγάλο αριθμό από επιδημίες που σάρωναν εκείνη την εποχή τον βασιλικό Οίκο με αποτέλεσμα τον πρόωρο θάνατο πολλών βασιλιάδων πριν την Νορμανδική κατάκτηση μετά από σύντομο χρόνο βασιλείας. Μερικοί από τους βασιλείς αυτούς ήταν ο Εδμόνδος Α΄ της Αγγλίας (939 - 946), ο Έντρεντ της Αγγλίας (946 - 955), ο Έντουι της Αγγλίας (955 - 959), ο Έντμουντ ο Σιδηρόπλευρος (1016) και ο Αρθακανούτος (1040 - 1042), ο Έβανς τονίζει ξανά ότι η θέση των βασιλιάδων πριν την Νορμανδική κατάκτηση ήταν εξαιρετικά επικίνδυνη.[43] Είναι ασαφές πότε επιτρεπόταν ένας βασιλιάς να ταφεί στο αβαείο, η Έμμα Μέισον (γεν. 1972) αναφέρει ότι ο Κνούτος είχε δημιουργήσει μια βασιλική διαμονή γύρω από το αβαείο αλλά ο Αρθακανούτος δεν επέτρεψε να ταφεί εκεί ο Χάρολντ επειδή τον θεωρούσε σφετεριστή. Το χρονικό αγνοεί την αιτία της εκταφής, επικεντρώνεται ιδιαίτερα στην πράξη. [44] Η Χάρριετ Όμπριεν αναφέρει ότι πραγματοποιήθηκε για πολιτικούς λόγους λόγω του γεγονότος ότι η περιοχή του Ουέστμινστερ και τα περίχωρα του Λονδίνου ήταν η κύρια στρατιωτική βάση για τον Χάραλντ.[45]
Αναφορές
Ο Ιωάννης ο Ουόρκεστερ τον 12ο αιώνα αναφέρει ότι ο Αρθακανούτος έδωσε στο γεγονός της εκταφής επίσημο χαρακτήρα χωρίς καμιά μυστικότητα, η Έμμα Μάνσον υποπτεύεται ότι ήθελε να τιμωρήσει τον Γκόντγουιν τον κύριο συνεργάτη του Χάραλντ ο οποίος ανέλαβε να κάνει την εργασία.[46] Ο Χάρολντ με την σύζυγο του Έλφγκιφου είχε αποκτήσει έναν γιο τον Έλφγουιν ο οποίος όταν ενηλικιώθηκε έγινε μοναχός με το όνομα Αλμπόιν, o Αλμπόιν αναφέρεται σε καταστατικά ενός αβαείο στο Κονκέ σαν "γιος του Χάρολντ που έγινε βασιλεύς του Αγγλικού λαού". Τα ίχνη της μητέρας του εξαφανίστηκαν μετά τον θάνατο του, βασίλευσε 4 χρόνια και 16 εβδομάδες, η αρχή της βασιλείας του τοποθετείται 2 εβδομάδες μετά τον θάνατο του Κνούτου.[47] Το Χρονικό του Βρούτου καλύπτει ολόκληρη την περίοδο των Άγγλων μοναρχών από την εποχή του Βρούτου του Τρώα μέχρι τον θάνατο του Ερρίκου Γ΄ (1272), γράφτηκε κατά την διάρκεια της βασιλείας του Εδουάρδου Α΄ αλλά περιέχει σημαντικά λάθη. Ο συγγραφέας του χρονικού είναι άγνωστος αλλά τροποποιήθηκε αργότερα από διάφορους συγγραφείς επεκτείνοντας την ιστορία μέχρι την μάχη του Χάλιντον Χίλλ (1333). [48] Ο συγγραφέας του χρονικού αναφέρει τον Χάραλντ και τον Αρθακανούτο γιους του Κνούτου και της Έμμας της Νορμανδίας αναφέροντας για τον Χάραλντ ότι " ... έπεσε λόγω της συμπεριφοράς του πατέρα του που αγνόησε όλους τους κανόνες ιπποτισμού και ενδιαφερόταν μόνο για το συμφέρον του". Κατηγορεί τον Χάραλντ ότι έδιωξε την μητέρα του Έμμα από την χώρα προσπαθώντας έτσι να δικαιολογήσει την συμπεριφορά του αδελφού του Αρθακανούτου. [49] Τα Σάγκα του Κνύτιγκλια τον 13ο αιώνα αναφέρουν ότι ο Χάρολντ ήταν ο μεγαλύτερος γιος του Κνούτου και της Έμμας της Νορμανδίας, o Αρθακανούτος και η Γκουνχίλτα της Δανίας ήταν τα μικρότερα αδέλφια του. Αναφέρουν ότι πρόσφερε φιλοξενία στον ετεροθαλή αδελφό του Εδουάρδο τον Εξομολογητή κάτι που στην πραγματικότητα δεν ισχύει επειδή ο Εδουάρδος επέστρεψε στην Αγγλία μετά τον θάνατο του Χάραλντ. [50]
Παραπομπές
Lawson, Harold I
Cawley 2010, Cawley, Charles, Canute, King of England, Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy,[self-published source][better source needed].Also covers his wife and children.
https://books.google.gr/books?ei=7MOsT-nzGajd4QTxjK32Cw&hl=en&id=V56rCRrxDv8C&dq=Harefoot+death&q=Harefoot&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?ei=TtirT7LsMOml4gTEnZzOCQ&hl=en&id=zSJnMdalm1cC&dq=Harthacnut+%22poisoning%22&q=Harefoot&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=r8PeoPGdK_AC&pg=PA43&dq=%22Harefoot%22+illness&hl=en&sa=X&ei=XQGuT_3fBM2P4gS87cS_Cw&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Harefoot%22%20illness&f=false
https://books.google.gr/books?id=r8PeoPGdK_AC&pg=PA43&dq=%22Harefoot%22+illness&hl=en&sa=X&ei=XQGuT_3fBM2P4gS87cS_Cw&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Harefoot%22%20illness&f=false
https://books.google.gr/books?id=r8PeoPGdK_AC&pg=PA43&dq=%22Harefoot%22+illness&hl=en&sa=X&ei=XQGuT_3fBM2P4gS87cS_Cw&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Harefoot%22%20illness&f=false
Tim Bolton, "Reign of King Harold Harefoot", The Literary Encyclopedia, 5 May 2006.
https://books.google.gr/books?ei=7MOsT-nzGajd4QTxjK32Cw&hl=en&id=V56rCRrxDv8C&dq=Harefoot+death&q=Harefoot&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?ei=7MOsT-nzGajd4QTxjK32Cw&hl=en&id=V56rCRrxDv8C&dq=Harefoot+death&q=Harefoot&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?ei=7MOsT-nzGajd4QTxjK32Cw&hl=en&id=V56rCRrxDv8C&dq=Harefoot+death&q=Harefoot&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
Tim Bolton, "Reign of King Harold Harefoot", The Literary Encyclopedia, 5 May 2006.
Cawley 2010, Cawley, Charles, Canute, King of England, Medieval Lands database, Foundation for Medieval Genealogy,[self-published source][better source needed].Also covers his wife and children.
https://books.google.gr/books?ei=7MOsT-nzGajd4QTxjK32Cw&hl=en&id=V56rCRrxDv8C&dq=Harefoot+death&q=Harefoot&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=mht5WsJlavEC&pg=PA86&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=en&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
Frank Stenton, Anglo-Saxon England, Oxford University Press (1998 paperback), pages 420–421; quoted segments from the Anglo-Saxon Chronicle.
https://books.google.gr/books?id=mht5WsJlavEC&pg=PA86&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=en&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
The Anglo-Saxon Chronicle, 1035–40, M. Swanton translation (1996).
https://books.google.gr/books?id=r8PeoPGdK_AC&pg=PA43&dq=%22Harefoot%22+illness&hl=en&sa=X&ei=XQGuT_3fBM2P4gS87cS_Cw&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Harefoot%22%20illness&f=false
Stenton, page 421.
https://books.google.gr/books?id=mht5WsJlavEC&pg=PA86&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=en&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=mht5WsJlavEC&pg=PA86&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=en&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=V56rCRrxDv8C&pg=PA186&dq=%22Harefoot%22+Sandwich&hl=en&sa=X&ei=glquT8izF-jj4QTE2f2OCQ&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Harefoot%22%20Sandwich&f=false
https://books.google.gr/books?id=f8B4NAl2r48C&pg=PA160&dq=1039+great+gale&hl=en&sa=X&ei=kF6uT-XJObD54QS216inCQ&redir_esc=y#v=onepage&q=1039%20great%20gale&f=false
Frank Stenton, Anglo-Saxon England, Oxford University Press (1998 paperback), pages 420–421; quoted segments from the Anglo-Saxon Chronicle.
https://books.google.gr/books?id=mht5WsJlavEC&pg=PA86&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=en&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=r8PeoPGdK_AC&pg=PA43&dq=%22Harefoot%22+illness&hl=en&sa=X&ei=XQGuT_3fBM2P4gS87cS_Cw&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Harefoot%22%20illness&f=false
https://books.google.gr/books?id=mht5WsJlavEC&pg=PA86&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=en&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=r8PeoPGdK_AC&pg=PA43&dq=%22Harefoot%22+illness&hl=en&sa=X&ei=XQGuT_3fBM2P4gS87cS_Cw&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Harefoot%22%20illness&f=false
https://books.google.gr/books?id=mht5WsJlavEC&pg=PA86&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=en&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?ei=TtirT7LsMOml4gTEnZzOCQ&hl=en&id=zSJnMdalm1cC&dq=Harthacnut+%22poisoning%22&q=Harefoot&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
Frank Stenton, Anglo-Saxon England, Oxford University Press (1998 paperback), pages 420–421; quoted segments from the Anglo-Saxon Chronicle.
https://books.google.gr/books?id=r8PeoPGdK_AC&pg=PA43&dq=%22Harefoot%22+illness&hl=en&sa=X&ei=XQGuT_3fBM2P4gS87cS_Cw&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Harefoot%22%20illness&f=false
The Anglo-Saxon Chronicle, 1035–40, M. Swanton translation (1996).
https://books.google.gr/books?id=IPhC5mlZQb4C&pg=PA39&dq=Harefoot+death&hl=en&sa=X&ei=7MOsT-nzGajd4QTxjK32Cw&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=Gow_AQAAIAAJ&pg=PA121&dq=St.+Clement+Danes+Harefoot&hl=en&sa=X&ei=gGitT_bxG8TN4QSQlLmuDA&redir_esc=y#v=onepage&q=St.%20Clement%20Danes%20Harefoot&f=false
https://books.google.gr/books?id=paq91FA5fu8C&pg=PA53&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=en&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=paq91FA5fu8C&pg=PA53&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=en&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=paq91FA5fu8C&pg=PA53&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=en&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://www.wisdomlib.org/scandinavia/book/heimskringla/d/doc5554.html
https://books.google.gr/books?id=H_5shMg3SVQC&pg=PA94&lpg=PA94&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&source=bl&ots=WKkuGAOagp&sig=sDq2XoiVkVCuwmQvTgtVJL-DWB8&hl=en&sa=X&ei=Nc-rT_rTM6PP4QS-86HlCw&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=zGGPx-41OtgC&pg=PA174&dq=%22Harefoot%22+Sandwich&hl=en&sa=X&ei=glquT8izF-jj4QTE2f2OCQ&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Harefoot%22%20Sandwich&f=false
https://books.google.gr/books?id=sgKlKpwa2_kC&pg=PA22&dq=Harold+Harefoot+%22death+of+kings%22&hl=en&sa=X&ei=f3GuT6DNJNLZ4QS57M2OCQ&redir_esc=y#v=onepage&q=Harold%20Harefoot%20%22death%20of%20kings%22&f=false
https://books.google.gr/books?id=IPhC5mlZQb4C&pg=PA39&dq=Harefoot+death&hl=en&sa=X&ei=7MOsT-nzGajd4QTxjK32Cw&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=V56rCRrxDv8C&pg=PA186&dq=%22Harefoot%22+Sandwich&hl=en&sa=X&ei=glquT8izF-jj4QTE2f2OCQ&redir_esc=y#v=onepage&q=%22Harefoot%22%20Sandwich&f=false
https://books.google.gr/books?id=IPhC5mlZQb4C&pg=PA39&dq=Harefoot+death&hl=en&sa=X&ei=7MOsT-nzGajd4QTxjK32Cw&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
ASC manuscript E, 1039 (1040); for the calculation, see Swanton's translation, page 161, note 18.
https://books.google.gr/books?id=AGfyiKd8KD8C&printsec=frontcover&hl=en&source=gbs_ge_summary_r&redir_esc=y#v=fortypage&q&f=false
https://books.google.gr/books?id=AGfyiKd8KD8C&pg=PA225&redir_esc=y
https://books.google.gr/books?id=paq91FA5fu8C&pg=PA53&dq=Harthacnut+%22poisoned%22&hl=en&sa=X&ei=CI6rT4_wG6eF4gTVrvW1CQ&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false
Πηγές
Bartlett, Albert LeRoy (1900). The Essentials of Language and Grammar. Silver, Burdett and Co.
Cook, John Douglas – Harwood, Philip- Pollock, Walter Herries- Harris, Frank- Hodge Harris, The Saturday Review of Politics, Literature, Science and Art, vol. 153 (1932). J. W. Parker and Son.
DeVries, Kelly, The Norwegian Invasion of England in 1066 (2003). Boydell & Brewer Ltd
Douglas, David Charles, William The Conqueror: The Norman Impact Upon England (1964). University of California Press.
Evans, Michael, Death of Kings: Royal Deaths in Medieval England (2006). Continuum International Publishing Group.
Fjalldal, Magnus, Anglo-Saxon England in Icelandic Medieval Texts (2005). University of Toronto Press.
Holman, Katherine, The Northern Conquest: Vikings in Britain and Ireland. Oxford: Signal, 2007.
Howard, Ian, Harold II: a Throne-Worthy King. Essay included in King Harold II and the Bayeux Tapestry (2005), pages 35–52. Boydell Press
Lawson, M. K. (2004). "Harold I (called Harold Harefoot) (d. 1040), king of England". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/12359. Retrieved 11 August 2012. (subscription or UK public library membership required)
Marvin, Julia, The Oldest Anglo-Norman Prose Brut Chronicle: An Edition and Translation (2006). Boydell Press.
Mason, Emma, and Robert Brink Shoemaker. The House of Godwine: The History of Dynasty. Continuum International Publishing Group, 2004.
O'Brien, Harriet, Queen Emma and the Vikings: The Woman Who Shaped the Events of 1066 (2006). Bloomsbury Publishing.
Robertson, Agnes Jane, Anglo-Saxon Charters (2009). First published in 1939. Cambridge University Press.
Stafford, Pauline (2004). "Ælfgifu (Ælfgifu of Northampton) (fl. 1006–1036)". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
Swanton, Michael James, The Anglo-Saxon Chronicle (1998). Reprint of an older work. Routledge.
Hunt, William (1890). "Harold (d.1040)". In Stephen, Leslie; Lee, Sidney. Dictionary of National Biography. 24. London: Smith, Elder & Co.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η βασίλισσα Έμμα και οι Βίκινγκ
Νορμανδία και Αγγλία
Χάραλντ ο Λαγοπόδαρος
Η Νορβηγική εισβολή στην Αγγλία
Ο Οίκος του Γκόντγουιν
Άγιος Κλήμεντας
Θάνατος Αρθακανούτου
Τα Χρονικά των Βασιλέων της Νορβηγίας
Βρούτος
Χάρολντ ο λαγοπόδαρος
Οίκος των Κνύτλινγκα
Γέννηση: 1016 Θάνατος: 17 Μαρτίου 1040
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Κνούτος Βασιλιάς της Αγγλίας
Margrave's coronet.png
1035 - 1040 Διάδοχος
Αρθακανούτος
|
Άγγλοι μονάρχες
|
|
| Βασίλειο των Άγγλων 886–1066 |
 Έθελσταν1 - Έντμουντ Α΄1 - Έντρεντ1 - Έντβιχ1 - Έντγκαρ1 - Εδουάρδος ο Μάρτυρας - Έθελρεντ ο Ανέτοιμος - Σβεν Α΄ της Δανίας - Έντμουντ ο σιδηρόπλευρος - Κνούτος1 - Χάρολντ ο Λαγόπους - Αρθακανούτος - Εδουάρδος ο Εξομολογητής - Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας - Έντγκαρ Έθελινγκ |
| Βασίλειο της Αγγλίας 1066–1649 |
 |
| Κοινοπολιτεία της Αγγλίας, Σκωτίας και Ιρλανδίας 1653–1659 |
.svg/50px-Arms_of_the_Protectorate_(1653%e2%80%931659).svg.png) Όλιβερ Κρόμγουελ4 - Ρίτσαρντ Κρόμγουελ4 |
| Βασίλειο της Αγγλίας 1660–1707 |
.svg/50px-Royal_Arms_of_England_(1603-1707).svg.png) Κάρολος Β΄3 - Ιάκωβος Β΄3 - Γουλιέλμος Γ΄ και Μαίρη Β΄3 - Άννα3 |
| 1Επικυρίαρχος της Βρετανίας. 2Επίσης κυβερνήτης της Ιρλανδίας. 3Επίσης κυβερνήτης της Σκωτίας. 4Λόρδος Προστάτης. Συζητήσιμοι ή αμφισβητήσιμοι κυβερνήτες είναι με πλάγια γράμματα. |
|
Εγκυκλοπαίδεια του Ηνωμένου Βασιλείου
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
