ART

 

.


Παγκρεατίτιδα είναι η φλεγμονή του παγκρέατος. Υπάρχουν δύο είδη, η οξεία παγκρεατίτιδα και η χρόνια παγκρεατίτιδα. Συνήθη συμπτώματα της παγκρεατίτιδας είναι ο πόνος στο επιγάστριο, ναυτία και έμετοι. Ειδικά στη χρόνια παγκρεατίτιδα μπορεί να συνυπάρχει στεατόρροια και απώλεια βάρους. Επιπλοκές όπως λοιμώξεις, αιμορραγίες και σακχαρώδης διαβήτης δεν είναι σπάνιες.

Παγκρεατίτιδα
Ταξινόμηση και εξωτερικές πηγές
Ταξινόμηση ICD-10 K85, K86.0K86.1
Ταξινόμηση ICD-9 577.0-577.1
OMIM 167800
DiseasesDB 24092
eMedicine emerg/354
MeSH D010195

Κυριότερα αίτια της παγκρεατίτιδας είναι οι χολόλιθοι και ο αλκοολισμός, με τους χολόλιθους να προκαλούν πιο συχνά οξεία παγκρεατίτιδα ενώ ο αλκοολισμός χρόνια. Η διάγνωση περιλαμβάνει κυρίως εργαστηριακές εξετάσεις (όπως μέτρηση αμυλάσης και λιπάσης ορού σε οξεία παγκρεατίτιδα και μέτρηση λίπους και άλλων στοιχείων σε χρόνια παγκρεατίτιδα) και απεικονιστικές εξετάσεις όπως ακτινογραφία, υπέρηχο, αξονική και μαγνητική τομογραφία, που έχουν σημαντική διαγνωστική αλλά και διαφοροδιαγνωστική αξία.

Στην οξεία παγκρεατίτιδα η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική με χορήγηση υγρών, ηλεκτρολυτών και αναλγητικών, ενώ χειρουργική θεραπεία (όπως αφαίρεση νεκρωμένου ιστού) πραγματοποιείται σε σοβαρότερες καταστάσεις. Στη χρόνια παγκρεατίτιδα η αντιμετώπιση περιλαμβάνει διακοπή της αιτίας (που συχνά είναι το αλκοόλ) και χορήγηση παγκρεατικών ενζύμων. Εάν καταστραφεί μεγάλο μέρος της ενδοκρινούς μοίρας είναι απαραίτητη η χορήγηση ινσουλίνης.

Οξεία παγκρεατίτιδα

Κύριο λήμμα: Οξεία παγκρεατίτιδα

Το πάγκρεας και τα γύρο όργανα. 1: στομάχι, 2: χοληδόχος κύστη, 3: χοληδόχος πόρος, 4: παγκρεατικός πόρος 5: δωδεκαδάκτυλος, 6 πάγκρεας.

Ως οξεία παγκρεατίτιδα χαρακτηρίζεται η οξεία φλεγμονή του παγκρέατος, η οποία οφείλεται σε ενεργοποίηση των ενζύμων εντός του παγκρεατικού ιστού, με αποτέλεσμα την αυτοπεψία του.
Αιτιολογία

Συχνότερο αίτιο οξείας παγκρεατίτιδας είναι οι χολόλιθοι που φράσσουν ή τραυματίζουν το φύμα του Vater. Άλλα αίτια είναι το αλκοόλ, η απόφραξη του παγκρεατικού πόρου, ιατρογενής (π.χ. μετά από ERCP, βιοψίες κλπ), υπερασβεστιαιμία και υπερλιπιδαιμία, καθώς και γενετικά αίτια.[1][2]
Διάγνωση

Το κύριο σύμπτωμα της οξείας παγκρεατίτιδας είναι ο οξύς πόνος στο επιγάστριο με αντανάκλαση στην οσφύ, που συχνά συνοδεύεται από ναυτία και εμέτους. Οι περισσότεροι ασθενείς έχουν αυξημένη αμυλάση και λιπάση ορού, και αυτό είναι χρήσιμο στη διάγνωση. Από τις ακτινολογικές εξετάσεις η απλή ακτινογραφία κοιλίας χρησιμεύει κυρίως για διαφοροδιάγνωση, ενώ άλλες μέθοδοι όπως υπερηχοτομογραφία, αξονική ή μαγνητική τομογραφία μπορούν να εντοπίσουν οιδήματα, χολόλιθους, κύστες, νεκρώσεις κλπ.[1][2]
Θεραπεία

Η θεραπεία είναι κυρίως συντηρητική και περιλαμβάνει διακοπή σίτισης, χορήγηση υγρών, ηλεκτρολυτών και αναλγητικών, και τοποθέτηση ρινογαστρικού καθετήρα για κένωση του στομάχους. Χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται σε σοβαρότερες καταστάσεις όταν υπάρχει νεκρωτική παγκρεατίτιδα ή άλλη σοβαρή επιπλοκή.[1][2]
Χρόνια παγκρεατίτιδα

Κύριο λήμμα: Χρόνια παγκρεατίτιδα

Χρόνια παγκρεατίτιδα είναι η χρόνια φλεγμονή του παγκρέατος, η οποία χαρακτηρίζεται από υποτροπιάζοντα ή συχνό κοιλιακό πόνο, με ανεπάρκεια τόσο της εξωκρινούς, όσο και της ενδοκρινούς, μοίρας του παγκρέατος. Η ασθένεια σχετίζεται στενά με την υπερβολική, χρόνια, κατανάλωση αλκοόλ.
Αιτιολογία

Ο χρόνιος αλκοολισμός είναι η πιο συχνή αιτία χρόνιας παγκρεατίτιδας. Η χολολιθίαση, γενετικά αίτια και άλλες λιγότερο συχνές αιτίες μπορούν επίσης να προκαλέσουν τη νόσο.[1][2]
Διάγνωση χρόνιας παγκρεατίτιδας

Οι ασθενείς συνήθως εμφανίζουν πόνο ο οποίος μπορεί να υποχωρεί κατά διαστήματα και να γίνεται έντονος στις εξάρσεις της νόσου. Ναυτία και έμετοι συνήθως συνοδεύουν τον πόνο. Οι εργαστηριακές εξετάσεις δεν χρησιμοποιούνται συχνά και περιλαμβάνουν κυρίως μέτρηση λίπους ή ελαστάσης και χυμοθρυψίνης στα κόπρανα και τη συλλογή και μέτρηση παγκρεατικών ενζύμων μέσω ρινοδωδεκαδακτυλικού καθετήρα. Πιο χρήσιμες είναι οι απεικονιστικές εξετάσεις όπως ακτινογραφία κοιλίας, το υπερηχογράφημα, η αξονική και μαγνητική τομογραφία, οι οποίες μπορεί να εντοπίσουν βλάβες όπως επασβεστώσεις, αλλοιώσεις δομών, συλλογές υγρών κλπ.[1][2]
Θεραπεία

Σε αλκοολικούς είναι απαρραίτητη η διακοπή του αλκοόλ πριν από οποιαδήποτε θεραπεία. Τα αναλγητικά χρησιμεύουν για την αντιμετόπιση του πόνου. Η χορήγηση παγκρεατικών ενζύμων φαίνεται να βελτιώνει την κατάσταση επειδή μειώνει την παραγωγή ενζύμων από το πάγκρεας, κι επίσης μειώνουν τη στεατόρροια εάν υπάρχει. Ενδοσκοπικά μπορεί να αντιμετωπιστεί μια απόφραξη του παγκρεατικού πόρου. Χειρουργικά αντιμετωπίζεται η χρόνια παγκρεατίτιδα εάν δεν υπάρχει βελτίωση, ή υπάρχει ανυπόφορος πόνος.[1][2]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Κωνσταντίνος Βαρυτιμιάδης. «Χρόνια παγκρεατίτιδα διαγνωστική προσέγγιση».

Saez, Luis Rodrigo. «Pancreatitis - Treatment and Complications».
Παραπομπές

Βώρος, Διονύσης Κ. (2014). Χειρουργική. Αθήνα: Επιστημονικές εκδώσεις Παρισάνου Α.Ε., σελ. 562-592. ISBN 978-960-394-976-3.
Σπανός, Π.; Δαλαΐνας, Β. (2012). ΕΠΙΤΟΜΗ ΓΕΝΙΚΗ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ / Τομέας Χειρουργικής Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.. Θεσσαλονίκη: University Studio Press, σελ. 662-674. ISBN 978-960-12-2086-4.

Εγκυκλοπαίδεια Ιατρικής

Κόσμος

Αλφαβητικός κατάλογος

Hellenica World - Scientific Library

Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License