.
Η κυτταρίτιδα είναι μια πολύ συχνή τοπογραφική τροποποίηση κατά την οποία το δέρμα παίρνει μια όψη “φλούδας πορτοκαλιού” ή αλλιώς “εμφάνιση στρώματος.” Στη συγκεκριμένη κατάσταση, συμβαίνουν μετατροπές στους λιπώδεις ιστούς και επίσης στο μικροκυκλοφορικό που προέρχονται από το αίμα και το λεμφικό σύστημα κάτι που οδηγεί στην σκλήρυνση των ινών του συνδετικού ιστού. Θεωρείται ότι είναι ένα μη φλεγμονώδες, εκφυλιστικό φαινόμενο που προκαλεί αλλοιώσεις στην υποδερμίδα δημιουργώντας ανώμαλους κυματισμούς στην επιδερμίδα και στις υπερκείμενες επηρεαζόμενες περιοχές.
Χαρακτηριστικό ανάγλυφο δερματος με κυτταρίτιδα.
| Κυτταρίτιδα | |
|---|---|
| Ταξινόμηση και εξωτερικές πηγές | |
| MedlinePlus | 002033 |
Η κυτταρίτιδα είναι το αποτέλεσμα από διάφορες περίπλοκες καταστάσεις που περιλαμβάνουν την επιδερμίδα, το δέρμα, καθώς και τα υποδόρια κύτταρα.
Η κυτταρίτιδα μπορεί να χωριστεί σε τέσσερις φάσεις
1. Τροποποίηση των προτριχοειδή αρτηριδίων του σφιγκτήρα, με αποτέλεσμα μεταβολές στην αγγειακή διαπερατότητα και επίσης διαστολή ή διάταση των τριχοειδών που οδηγεί σε περί-τριχοειδή και διαπίδυση μεταξύ παχυσαρκίας, με αποτέλεσμα οίδημα.
2. Οίδημα, που προκαλεί μεταβολικές αλλοιώσεις που προκαλούν υπερπλασία και υπερτροφία του δικτυωτού συστήματος, με αποτέλεσμα το σχηματισμό των περί-τριχοειδών μαζί με περιφερειακές αποθέσεις λίπους έχοντας μια ώθηση στο διάμεσο ιξώδες.
3. Την οργάνωση όσον αφορά ίνες κολλαγόνου κοντά σε ομάδες των λιποκυττάρων, ευνοώντας την ανάπτυξη μικρο-οζιδίων.
4. Ένωση των μικρό-οζίδιων ώστε να δημιουργήσουν τα μακρό-οζίδια που προκαλούν σκλήρυνση.
Δομικά, οι δερματικές τροποποιήσεις που παρουσιάζονται στην κυτταρίτιδα είναι κυρίως λόγω της ίνωσης του συνδετικού ιστού που περιέχεται στο δέρμα ή / και μέσα στα υποδόρια κύτταρα. Ο συνδετικός ιστός από το δικτυωτό χόριο είναι στην πραγματικότητα προσκολλημένος με το βαθύ σύνδεσμο ως αποτέλεσμα του λοβιακού διαφράγματος ινών (ινώδης διάφραγμα) μέσω λιπώδη κύτταρων. Τα λόβια υποδόριου λίπους συνήθως κατανέμονται το ένα από το άλλο από αυτά τα λεπτά, συνήθως αυστηρά σε μήκος που συνδέονται με συνδετικό ιστό που αναμιγνύει την λιπαρή επένδυση και συνδέει το δέρμα με τον βαθύτερο σύνδεσμο. Αυτοί οι άξονες υποστηρίζουν το υποδόριο ιστό και ξεχωρίζουν το σωματικό λίπος. Η μείωση των εν λόγω διαφραγμάτων, λόγω της ίνωσης προκαλεί αναδίπλωση στα σημεία σύνδεσης των ινώδης διαφραγμάτων, με αποτέλεσμα την κατάθλιψη που είναι χαρακτηριστικό της κυτταρίτιδας.
Κανείς δεν αρνείται ότι η λέξη "κυτταρίτιδα" έχει υποστεί κατάχρηση, για το λόγο ότι στην ιατρική το επίθεμα -ιδα αναφέρεται σε φλεγμονή, ή κάποια λοίμωξη. Ως αποτέλεσμα, ο όρος "κυτταρίτιδα" μπορεί να αναφέρεται σε μια φλεγμονή των επηρεασμένων κυττάρων. Τα κύτταρα, οι θεμελιώδεις μονάδες ζωτικής σημασίας, ενσωματώνουν (με επιπλέον διάμεσες δομές) την μικροαγγειακή δομή όλων των ζωντανών ιστών.
Στη λεγόμενη κυτταρίτιδα, δεν υπάρχει φλεγμονή που να συνδέεται με τα κύτταρα, αλλά πιθανώς μια αλλαγή των διάμεσων ιστών. Γιατί λοιπόν μια επιστημονική παρερμηνεία έχει χρησιμοποιηθεί για τόσο πολύ καιρό στην ιατρική όσο και στην καθημερινή ζωή? Υπήρξε μια περίοδος που η κυτταρίτιδα λαμβάνονταν υπόψιν ως μια απλή αύξηση του σωματικού λίπους στους υποδόριους ιστούς που σχετίζονταν με μια αλλαγμένη λεμφική και φλεβική κυκλοφορία και λεμφική στασιμότητα. Συν τοις άλλοις, υπήρχε μια βαθιά ριζωμένη πεποίθηση ότι η κυτταρίτιδα ήταν στενά συνδεδεμένη με τη λεμφική στασιμότητα προχωρώντας σε υποτονία ή ακόμα και φλεβική καθώς και λεμφική διαταραχή, για το λόγο αυτό, θεωρήθηκε ότι μια προηγούμενη διαταραχή στους κιρσούς θα έπρεπε να υπάρχει για να εμφανιστεί κυτταρίτιδα. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι αληθινό σε διάφορες περιστασιακές καταστάσεις.
Συνήθως οι διάμεσες μεταβολές της ασθένειας της κυτταρίτιδας εμφανίζονται σε πρώτη φάση και οι κιρσώδεις ή λεμφικές παρενέργειες εξελίσσονται από μονές τους αργότερα. Σε κάθε περίπτωση, η τυπική όψη "φλούδας πορτοκαλιού" της κυτταρίτιδας προκαλείται συχνά από την αύξηση του σωματικού λίπους ή του περιεχομένου διάμεσου υγρού, ή από την αλλοίωση και αναδίπλωση των στρωμάτων του συνδετικού ιστού που λαμβάνουν χώρα σε διάφορες καταστάσεις και με διαφορετικούς τρόπους. Η φλεβική στάση του λεμφικού είναι η εξωτερική εμφάνιση της δυσλειτουργίας στη ρύθμιση της ενδοκρινολογικής μεταβόλισης του διάμεσου χώρου. Από τη δική μας οπτική πλευρά, ωστόσο, η περιγραφή αυτή δεν περιλαμβάνει όλες τις φάσεις της διαταραχής, όσον αφορά την εξέλιξή τους στο χρόνο και, ακόμη χειρότερα, δεν λαμβάνει υπόψιν της όλες τις αιτιολογικές και φυσιοπαθολογικές παραλλαγές.
Γενικά, υπάρχουν σίγουρα τρεις φάσεις ανάπτυξης: το οίδημα, η ίνωση, καθώς επίσης και η σκλήρυνση, αλλά το αρχικό οίδημα δεν είναι συνήθως το πρώτο παθολογικό σύμπτωμα δεδομένου ότι η μεταβολή της διάμεσης μήτρας, της συνδετικής δομής, ή του λιπώδους ιστού συνήθως έρχεται πριν από την εμφάνισή του.
Σε αρκετές συγκεκριμένες περιπτώσεις, όπως το λιποίδημα και το λιπολυμφοίδημα, το οίδημα (που υποδεικνύεται από την ύπαρξη ελεύθερων υγρών αντί της λέμφου) έρχεται ως αποτέλεσμα της τροποποίησης των διάμεσων ή λιποκυτταρικών μεταβολικών μηχανισμών. Στο σύνδρομο Dercum, για παράδειγμα, μια μεταβολή των διάμεσων δομών λόγω φλεγμονής του νευρικού άξονα έχει αναφερθεί και σχετίζεται με βακτηρίδια που προέρχονται από το έντερο. Διάφοροι Γερμανοί συγγραφείς έχουν ανακαλύψει τέτοια βακτηρίδια στους ιστούς κυτταρίτιδας ή, τουλάχιστον, παρουσία βλαβών που δημιουργούνται από αυτά τα βακτηρίδια. Μετά από τα παραπάνω, το ερώτημα είναι, από που έρχονται αυτά τα βακτηρίδια?
Είναι σαφώς αναγνωρισμένο ότι όλες οι βιταμίνες που απαιτούνται για τη ζωή διανέμονται από το έντερο σε ολόκληρο τον οργανισμό μέσω του αίματος και της λέμφου. Συνοδεύονται, ωστόσο, από επιβλαβείς ουσίες, βαρέα μέταλλα, βακτηρίδια, κ.λ.π. Ως εκ τούτου, οι αντιδράσεις της άμυνας εντείνονται με τη μορφή λεμφοκυττάρων, μακροφάγων, ή ακόμα και αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος για την προστασία της υγείας των ιστών. Ως εκ τούτου, η αιτιολογία πολλών διαταραχών της κυτταρίτιδας μπορεί να σχετίζεται με τα ακόλουθα αποτελέσματα ή συνέπειες των τοξικών[1], μεταβολικών, και γιατί όχι βακτηριδιακών επιθέσεων.
Διάφοροι ερευνητές που διεξήγαγαν μελέτες, σχετικά με την ανατομία και ιστολογία που συνδέεται με το λίπος και το πλαίσιο του συνδετικού ιστού από τα υποδόρια κύτταρα, απέδειξαν, σε φυσιολογικές βάσεις, την χαρακτηριστική πτυχή στρώμα της κυτταρίτιδας και ανέφεραν τις μεταβολές στην οργάνωση του υποδόριου ιστού μεταξύ των δύο φύλων. Επιπρόσθετα, ανέφεραν ότι στις γυναίκες τα ινώδη διαφράγματα συχνά επικεντρώνονται κάθετα σε σχέση με τη δερματική περιοχή, ενώ στους άνδρες υπάρχει ένα σταυρωτό πρότυπο. Πολλές αναφορές έχουν αποδείξει ότι το λίπος χωρίζεται σε λόβια, και ότι στις γυναίκες, είναι μεγαλύτερα και πολύ πιο ορθογώνια σε σύγκριση με εκείνα των ανδρών. Τα παραπάνω ανατομικά και ιστολογικά αποτελέσματα περιγράφουν την υψηλότερη συχνότητα της κυτταρίτιδας στις γυναίκες.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
e-kyttaritida.gr – Σελίδες σχετικά με πληροφορίες για την Κυτταρίτιδα (Ελληνικά)
Παραπομπές
Αντιμετώπιση Κυτταρίτιδα – Τροφές, Καταπολέμηση και Αντιμετώπιση Από την ιστοσελίδα e-diatrofi.org. Ανάκτηση 29/12/2013
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
