.
Ο Ραφίκ Χαρίρι (1 Νοεμβρίου, 1944 – 14 Φεβρουαρίου, 2005, αραβικά: رفيق بهاء الدين الحريري, αγγλικά: Rafiq Hariri) ήταν επιχειρηματίας, μεγιστάνας του πλούτου και πρωθυπουργός του Λιβάνου από το 1992 έως το 1998 και ξανά από το 2000 μέχρι την παραίτησή του στις 20 Οκτωβρίου 2004.
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Χαρίρι γεννήθηκε την 1η Νοεμβρίου 1944 στην πόλη Σιδώνα (αραβικά: Σάιντα) του Λιβάνου και καταγόταν από ταπεινή οικογένεια Σουνιτών Μουσουλμάνων. Τα μαθητικά και γυμνασιακά του χρόνια τα πέρασε στη γενέθλια πόλη του, ενώ σπούδασε αργότερα διοίκηση επιχειρήσεων στο Αραβικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού.
Επιχειρηματική δράση
Οι επιχειρηματικές δραστηριότητές του στη Σαουδική Αραβία και η στενή συνεργασία του με τον Σαουδάραβα βασιλιά Χαλίντ (Khalid, 1913 – 1982) κατέστησαν τον Χαρίρι αποκλειστικό ανάδοχο όλων των κατασκευστικών έργων της σαουδικής βασιλικής οικογένειας.
Ο Χαρίρι ίδρυσε πολυκλαδική κατασκευαστική εταιρεία στη Σαουδική Αραβία, ενώ η επιχειρηματική σταδιοδρομία του ως κατασκευαστή μεγάλων έργων απογειώθηκε κατά την περίοδο της ραγδαίας πετρελαϊκής ανάπτυξης και της ανόδου της τιμής του πετρελαίου. Oι συνθήκες αυτές απέφεραν στον Χαρίρι σημαντικά οικονομικά οφέλη, έτσι ώστε να αναδειχθεί σε λίγα χρόνια σε ένα από τους μεγαλύτερους δισεκατομμυριούχους του κόσμου.
Με τα συσσωρευμένα πλούτη του, ο Χαρίρι άρχισε βαθμιαία να αποκτά διεθνή επιχειρηματική αναγνώριση. Ήταν στενότατος φίλος με τον πρώην Πρόεδρο της Γαλλίας Ζακ Σιράκ (Jacques Chirac). Παράλληλα επικέντρωσε το ενδιαφέρον του σε πολλαπλά ανθρωπιστικά και φιλανθρωπικά έργα, επιδιώκοντας συγχρόνως την εκπαιδευτική αναμόρφωση της χώρας του. Στον Χαρίρι οφείλεται και η μεταπολεμική ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης Βηρυτού, μετά τον αδελφοκτόνο 15ετή εμφύλιο πόλεμο.
Δολοφονία του Χαρίρι
Μνημείο στο σημείο της δολοφονίας του Ραφίκ Χαρίρι στη Βηρυτό
Στις 14 Φεβρουαρίου 2005, ώρα 12.56 μ.μ., ενώ ο Χαρίρι κατευθυνόταν από τη Βουλή στην κατοικία του, δολοφονήθηκε στη Βηρυτό, όταν η αυτοκινητοπομπή του, αποτελούμενη από πέντε θωρακισμένες Mercedes, ανατινάχτηκε απέναντι από το παραλιακό ξενοδοχείο Σαιν Τζωρτζ (Saint George Hotel) της λιβανικής πρωτεύουσας. Ως εκρηκτική ύλη χρησιμοποιήθηκαν 1.200 κιλά μίγματος τροτύλης (ΤΝΤ), που σχημάτισε στο οδόστρωμα άνοιγμα τριών μέτρων βάθους και δέκα μέτρων πλάτους.
Μαζί με τον Χαρίρι σκοτώθηκαν άλλα είκοσι-δύο άτομα, φρικτά διαμελισμένα και απανθρακωμένα, μεταξύ των οποίων ο στενός φίλος του και πρώην Υπουργός Εθνικής Οικονομίας Bassel Fleihan (ο οποίος επέζησε για άλλες 64 ημέρες, νοσηλευόμενος με βαριά εγκαύματα σε νοσοκομείο του Παρισιού), οι επτά σωματοφύλακές του και δεκατέσσερις περαστικοί πολίτες.
Οι έρευνες για τη δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι συνεχίζονται μέχρι και σήμερα από «Ειδικό Δικαστήριο του Λιβάνου» (Special Tribunal for Lebanon), το οποίο στις πρώτες δύο εκθέσεις του αναφέρεται ότι η κυβέρνηση και οι μυστικές υπηρεσίες της Συρίας ενδέχεται να συνδέονται με τη δολοφονία του.
Ο θάνατος του Χαρίρι είχε ως συνέπεια δραματικές πολιτικές αλλαγές στο Λίβανο, που οδήγησαν στη λεγόμενη «Επανάσταση των Κέδρων» (Cedar Revolution) και την απόσυρση των συριακών στρατευμάτων από το Λίβανο.
Ο τάφος του Ραφίκ Χαρίρι
Ο Ραφίκ Χαρίρι ετάφη μαζί με τους σωματοφύλακές του σε ένα απέριττο χώρο δίπλα στο νεόκτιστο Τζαμί Μουχάμαντ Αλ-Αμίν (Muhammad Al-Amin Mosque) στην ιστορική Πλατεία των Μαρτύρων της Βηρυτού, το οποίο οικοδομήθηκε με κεφάλαια του ίδιου και εγκαινιάστηκε στις 17 Οκτωβρίου 2008 από το γιο του και νυν πρωθυπουργό του Λιβάνου Σαάντ Χαρίρι (Saad Hariri, γεν. 1970).
Δείτε επίσης
Σαάντ Χαρίρι
Πηγές
David Hirst: “Beware of Small States: Lebanon, Battleground of the Middle East”, Faber and Faber Ltd, London, 2010.
Ιστοσελίδα αγγλόγλωσσης Βικιπαίδειας, λήμμα “Rafic Hariri”.
Hellenica World - Scientific Library
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
