Η Τετραρχία (Αρχή των τεσσάρων, λατινικά: Quadrumvirate (κυβέρνηση τεσσάρων ανδρών)) ήταν ένα σύστημα διακυβέρνησης που δημιουργήθηκε το 293 μ.Χ. από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Διοκλητιανό, με σκοπό να λυθούν σοβαρά στρατιωτικά και οικονομικά προβλήματα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αρχικά διαίρεσε την αυτοκρατορία σε ανατολικό και δυτικό τομέα: κράτησε την διοίκηση της Ανατολής και ο Μαξιμιανός ανέλαβε την διοίκηση της Δύσης. Οκτώ χρόνια αργότερα, αισθάνοντας ότι χρειάζεται μεγαλύτερη προσοχή σε πολιτικά και στρατιωτικά προβλήματα, επέκτεινε την διαίρεση της εξουσίας, διορίζοντας από ένα "Υφιστάμενο Αυτοκράτορα" ή Καίσαρα κάτω από κάθε "Πρεσβύτερο Αυτοκράτορα" ή Αύγουστο. Έτσι, εγκαθιδρύθηκε η Τετραρχία που κράτησε ως το 324 μ.Χ.

Οι πρώτοι Τετράρχες ήταν:

* Διοκλητιανός, Αύγουστος της Ανατολής (Ανατολή).
* Γαλέριος, Καίσαρας της Ανατολής (Ιλλυρικό).
* Μαξιμιανός, Αύγουστος της Δύσης (Ιταλία).
* Κωνστάντιος Χλωρός, Καίσαρας της Δύσης (Γαλατία).

Τετραρχίες υπήρχαν κι αλλού στον αρχαίο κόσμο: για παράδειγμα, το βασίλειο της Γαλιλαίας υπό τον Ηρώδη Αντύπα ήταν μια Τετραρχία.