Ο Νίκος Καρούζος (17 Ιουλίου 1926 - 28 Σεπτεμβρίου 1990) ήταν ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.

Βίος

Ο Νίκος Καρούζος γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1926 στο Ναύπλιο. Οι γονείς του, Κωνσταντίνα Πιτσάκη και Δημήτρης Καρούζος, δάσκαλος, συνέβαλαν στα πρώτα παιδικά χρόνια στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, όπως και ο ιερέας και δάσκαλος παππούς του από την πλευρά της μητέρας του που διέθετε πλούσια βιβλιοθήκη.[3]

Το 1944 ολοκληρώνει τις γυμνασιακές σπουδές στη γενέτειρά του και εντάσσεται στην ΕΠΟΝ Ναυπλίου στο Τμήμα διαφώτισης. To 1945 εισάγεται στη Νομική Σχολή Αθηνών και στη σχολή Πολιτικών επιστημών του πανεπιστημίου των Αθηνών. Τον Ιούνιο του 1946 γλιτώνει τη σύλληψη και εκτέλεσή του από την Οργάνωση Χ. Την επόμενη χρονιά εξορίζεται στην Ικαρία για πέντε μήνες. Το 1951 υπηρετεί τη θητεία του στη Μακρόνησο και το 1953 εξορίζεται πάλι στη Μακρόνησο. Νοσηλεύτηκε στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο όπου απαλλάχθηκε από τη στρατιωτική θητεία χωρίς να υπογράψει δήλωση μετανοίας, για λόγους υγείας.[4]

Το 1955 παντρεύεται τη Μαρία Δαράκη με την οποία χωρίζει μετά από μερικούς μήνες. Εγκαταλείπει τις σπουδές στη Νομική και την προοπτική να γίνει δικηγόρος. Αρχίζει να συνεργάζεται με διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά δημοσιεύοντας ποιήματα και άλλα πεζά κείμενα, όπως τα Αθηναϊκά Γράμματα, Επιθεώρηση Τέχνης, Νέα Εστία, Ευθύνη, Σύνορο, Διαγώνιος. Το 1961 βραβεύεται με το Β' Κρατικό Βραβείο ποίησης και το 1962 με Α΄ Βραβείο ποίησης της Ομάδας των Δώδεκα. Το 1962 παντρεύεται για δεύτερη φορά, με τη Μαίρη Μεϊμαράκη με την οποία χωρίζει το 1980. Τον Μάιο του 1967 συλλαμβάνεται για δηλώσεις που έκανε σε βάρος του Παττακού.[5]

Το διάστημα 1983-1984 και το 1986 εργάζεται στο Γ' Πρόγραμμα της ΕΡΑ κάνοντας εκπομπές για τη λογοτεχνία. Το 1988 βραβεύεται με το Κρατικό Λογοτεχνικό βραβείο ποίησης. Αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα υγείας (καρδιολογικά, διάγνωση καρκίνου). Νοσηλεύεται σε διάφορες κλινικές της Ελλάδος και του εξωτερικού (Φεβρουάριος-Μάρτιος του 1986 στο Σωτηρία, Μάρτιος του 1989-διάγνωση καρκίνου, Φεβρουάριος-Μάρτιος του 1990 Λονδίνο). Πεθαίνει στις 28 Σεπτεμβρίου του 1990 στο Νοσοκομείο Υγεία.

Ποιητικό έργο

Παιδιόθεν ασχολείται με το διάβασμα ποίησης και τη συγγραφή.[6] Το 1944-1945 πραγματοποιεί την πρώτη δημοσίευση ποιήματός του στο περιοδικό της ΕΠΟΝ Νέα Γενιά. Το 1949 δημοσιεύει το πρώτο του ποίημα με τίτλο Σίμων ο Κυρηναίος στο περιοδικό Ο αιώνας μας, ενώ το 1953 την πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Η επιστροφή του Χριστού. Η ποίηση του Καρούζου έχει χαρακτηρισθεί ως φιλοσοφική, θρησκευτική, μυστική, μα δεν είναι τόσο η μεταφυσική διάσταση που τη διακρίνει, αλλά «μια υπαρξιακή πλησμονή, που τον ωθεί πέρα από τα όρια του εγώ, προς τη συγχώνευση με το αισθητό σύμπαν»[7]

Εργογραφία

Ποιητικές συλλογές

Σίμων ο Κυρηναίος, 1949.
Η επιστροφή του Χριστού, 1953
Νέες δοκιμές, 1954
Σημείο, 1955
Είκοσι ποιήματα, 1955
Διάλογοι, 1956
Ποιήματα, 1961
Η έλαφος των άστρων, 1962
Ο υπνόσακος, Ζαρβάνος, 1964
Πενθήματα, Αθήνα, 1969
Λευκοπλάστης για μικρές και μεγάλες αντινομίες, 1971
Χορταριασμένα χάσματα, Εγνατία, 1974
Απόγονος της νύχτας, Πολυπλάνο, 1978
Δυνατότητες και χρήση της ομιλίας, Εγνατία, 1979, Ερατώ, 1986
Ο ζήλος του μη-σχετικού με παροράματα, Πολυπλάνο, 1980
Μονολεκτισμοί και ολιγόλεκτα, Εξάντας, 1980
Φαρέτριον, Ύψιλον, 1981
Αναμνηστική λήθη, Γοργώ, 1982
Αντισεισμικός τάφος, Εστία, 1984
Συντήρηση ανελκυστήρων, Καστανιώτης, 1986
Νεολιθηκή νυχτωδία στην Κροστάνδη [Α΄ Κρατικό Βραβείο της Ποίησης το 1988], Απόπειρα, 1987
Ερυθρογράφος, Απόπειρα, 1988
Λογική μεγάλου σχήματος, Ερατώ, 1989
Ευρέσεις από κυανό κοβάλτιο, Ίκαρος, 1991
Θρίαμβος χρόνου, Απόπειρα, 1997
Οιδίπους τυραννούμενος και άλλα ποιήματα ( φιλολογική επιμέλεια Μαρία Αρμυρά, Ίκαρος)

Μεταφράσεις

Χόρχε Λουί Μπόρχες-Ο δημιουργός και άλλα κείμενα, Ύψιλον, 1980

Πεζά-δοκίμια

Μεταφυσικές εντυπώσεις απ΄τη ζωη ως το θέατρο, Άψινθος, 1966
Περί ζωγράφων, Galerie Titanium, 1988
Πεζά κείμενα, Ίκαρος, 1997

Επιτομή Έργου

Στις ποιητικές συλλογές από το 1956 και μετά ο Καρούζος εγκατέλειψε τiς λακωνικές ποιητικές εκφράσεις και άνοιξε τον δρόμο στην αναλυτική έκφραση του πνεύματος με κύριους άξονες αναζητήσεων τον έρωτα, τον θάνατο και τον θεό. Ο Νίκος Καρούζος συγκαταλέγεται στους πιο αξιόλογους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.
Παραπομπές

Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) αρχή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13192234z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) αρχή της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13192234z. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
«...Αυτοί οι δύο άνθρωποι με μάθανε από τα τέσσερά κιόλας χρόνια χρόνια μου γράμματα.», Ελισάβετ Λαλουδάκη, «Νίκος Καρούζος (1926-1990) Χρονολόγιο», Διαβάζω τ/χ.393, (Φεβρουάριος 1999), σελ.110
Ελισάβετ Λαλουδάκη, «Νίκος Καρούζος (1926-1990) Χρονολόγιο», Διαβάζω τ/χ.393, (Φεβρουάριος 1999), σελ.111
Ελισάβετ Λαλουδάκη, «Νίκος Καρούζος (1926-1990) Χρονολόγιο», Διαβάζω τ/χ.393, (Φεβρουάριος 1999), σελ.112-113
«Δεκατεσσάρων ετών, θυμάμαι, είχα αρχίσει να γράφω ένα μυθιστόρημα,που αργότερα το παράτησα,γιατί διαπίστωσα ότι το έγραφα σε δεκαπεντασύλλαβους [...] πρέπει να ήταν το 40 με 41. Θυμάμαι και τον τίτλο: Η γερμανική σκιά», Ελισάβετ Λαλουδάκη, «Νίκος Καρούζος (1926-1990) Χρονολόγιο», Διαβάζω τ/χ.393, (Φεβρουάριος 1999), σελ.110

Δημοσθένης Κούρτοβικ, Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς. Ένας κριτικός οδηγός, εκδ.Πατάκης, Αθήνα,1999 (β' εκδ.), σελ.119

Πηγές

Δημοσθένης Κούρτοβικ, Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς. Ένας κριτικός οδηγός, Πατάκης, Αθήνα,1999 (β' εκδ.), σ. 119-120
Ελισάβετ Λαλουδάκη, «Νίκος Καρούζος (1926-1990) Χρονολόγιο», Διαβάζω τχ. 393 (Φεβρουάριος 1999), σ. 110-115
Νίκος Καρούζος, Διαβάζω τχ. 393 (Φεβρουάριος 1999), σ. 108-141

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ:Νίκος Καρούζος (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ: ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ:ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
Νίκος Καρούζος στον Πανδέκτη, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών