Ο Μιχάλης Αργυράκης γεννήθηκε το 1939 στη Ελιά Πεδιάδος Ηρακλείου Κρήτης.Έζησε τη φρίκη της Γερμανικής κατοχής κι έχασε τους γονείς του. Ο πατέρας του Ιωάννης Αργυράκης εκτελέστηκε το Φεβρουάριο του 1942 στις φυλακές Αγιάς Χανίων απο τους Γερμανούς.Η μητέρα του Καλλιόπη Αργυράκη μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αουσβιτς όπου μετά απο απερίγραπτα μαρτύρια την έκαψαν στους φούρνους.

Στη μνήμη των εθνομαρτύρων γονέων του και όσων έδωσαν τη ζωή τους για τη λευτεριά της πατρίδος ,δημιούργησε έναν ναό της Ιστορίας το Αργυράκειο Εθνολογικό Πολεμικό Μουσείο Επισκοπής Ηρακλείου Κρήτης, ίδρυμα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που αφορά κυρίως την περίοδο της Μάχης της Κρήτης 1940-1945 και της Εθνικής Αντίστασης. Αφιέρωσε όλη τη ζωή του σε αυτό το έργο, σ'αυτο το σκοπό,συγκεντρώνοντας με πολύ κόπο μόχθο, στερήσεις, θυσίες,αγώνα αλλά και απέραντη αγάπη και σεβασμό στην Ιστορία,στη Πατρίδα και στη Παράδοση,υλικό ανυπολόγιστης Ιστορικής αξίας.Πλούσιες συλλογές,σημαντικά τεκμήρια και μαρτυρίες απο πολεμικό υλικό-όπλα,οχήματα στρατιωτικά,κανόνια,βόμβες κ.λ.π-και εθνολογικό λαογραφικό υλικό-αντικείμενα καθημερινής χρήσης εκείνης και προγενέστερης περιόδου που εκφράζουν το νεότερο Κρητικό λαϊκό πολιτισμό, καθώς και προσωπικά αντικείμενα ηρώων και μαρτύρων της πίστης και της πατρίδας.

Μαχητής της τοπικής Ιστορίας,πρεσβευτής της Κρήτης και γενικότερα της Ελλάδας, ντυμένος πάντα με την τιμημένη Κρητική στολή, λεβεντόκορμος, επιβλητικός, σπινθηροβόλος, πνευματώδης, ευγενικός, μεγαλόψυχος, ρήτορας φυσικός-γιατί σπουδές δεν είχε-με πάθος, ζήλο, περηφάνια, ενθουσιασμό και πατριωτισμό, διακονούσε, εμψύχωνε, προσέφερε, αφυπνούσε συνειδήσεις για την διατήρηση της Ιστορίας.

Τιμήθηκε με εκατοντάδες διακρίσεις και μετάλλια για τις δραστηριότητες και το έργο του από την Ακαδημία Αθηνών, Πολυτεχνείο Χανίων Κρήτης, Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, Αρχηγούς ΓΕΝ,ΓΕΣ,ΓΕΑ,ΓΕΕΘΑ, εκατοντάδες στρατιωτικές μονάδες,το Σέρβο Πρόεδρο Μιλόσεβιτς,απο τη Μονή Αρκαδίου με το χρυσό μετάλλιο, Βετεράνους της Μάχης της Κρήτης, Νομάρχες, Δημάρχους Θεσσαλονίκης, Κομοτηνής, Ξάνθης, Κιλκίς, Μεσολογγίου, Ιλίου, Επισκοπής,Ελιάς, Στρατηγούς, Ειδικές δυνάμεις καταδρομών ως επίτιμο μέλος,καθώς και ανακήρυξη του ως επίτιμου δημότη Τήλου κ.λ.π.

Δεν έπαψε ως το τέλος της ζωής του συγκινητικά προσηλωμένος να "φυλάει Θερμοπύλες"...

Ο Καπετάν Μιχάλης "άφησε την τελευταία του πνοή" την ημέρα του Πάσχα-24 Απριλίου 2011-μέσα στο Μουσείο που δημιούργησε.

Το έργο του συνεχίζουν τα παιδιά του Ιωάννης και Καλλιόπη Αργυράκη.

"Η λεβεντιά με το κορμί στη μαύρη γη δεν μπαίνει

κι όποιος την έχει στη ζωή αθάνατος 'πομένει"