ΠΟΙΗΜΑΤΑ 1963-1983

Μάγια Ρούσσου

ΗΡΙΔΑΝΟΣ 1984

ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΦΟΙΤΗΤΗ

Δρομος το σωμα σου
Ανοιγμένος, λεύτερος
Καθώς πλατύς κι απέραντος
Κοίτεσαι καταγής
Γιέ μου

Σκάλα ψηλή το σώμα σου
Και πάνω σου
Ανέβαινε η πατρίδα για το φως
Μερόνυχτα
Πόσα μερόνυχτα – το αίμα σου έπηζε
Ο χτύπος της καρδιάς σου, το δάκρυ σου
Στάλα – σκαλί
Χτύπος –σκαλί
Δάκρυ – σκαλί
Κι από τα σκορπισμένα μέλη σου
Κάθε κομμάτι ακριβό
Σκαλί

Κι από τα θρυματισμένα σου όνειρα
Κι από την τσακισμένη σου ιαχή
Κι από την ομορφάδα σου
Την τόλμη, την αγάπη σου
Μερόνυχτα – πόσα μερόνυχτα
Μαλάζοντας το αίμα και τον βόγκο
Έχτιζες, Γιέ μου, τ’οθρανού τη σκάλα

Μέσα απ’το δάσος της σιωπής
Στου τραγουδιού
Μ’οδήγησες τη χώρα
Σ’ευχαριστώ
Σε προσκυνώ
Και σου φιλώ τα πόδια Γιέ μου

 

ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ

Αυριο θα πεθάνω
Μα δεν το ξέρω
Κι ετσι κάθομαι κι ονειρεύομαι
Και με κυρίεψε η αγωνία
Για την καταστροφή
Που δε θα με προλάβει
Και χαιρομαι για τις αγνώριστες χαρές
Και πολεμώ για τ’άφταστα όνειρά μου

Αύριο θα πεθάνω
Και σκέφτομαι να σπείρω αγρούς
Και σκέφτομαι να ζήσω
Να γεράσω
Σπίτια να χτίσω κι εκκλησίες
Και κλαίω για τους νεκρούς μου αγαπημένους
Που ΄θστερά μου θα πεθάνουν
Και για τ’απροφταστα παιδιά μου, σκεφτομαι
Σπάργανα πρεπει να ετοιμάσω
Αύριο
που θα πεθάνω

ΛΑΟΣ

Δεν θα σας πω τίποτα
Βρήτε τ’όνομά μου
Βρήτε τον τόπο μου
Το χρώμα μου, τους γονιούς μου
Τους δημίους μου
Ίσως σας πω κάτι
Κάτι

Για τους θανάτους μου...
Αλλά εσείς
Τα ξέρετε όλα
Καθώς πειθήνια σκύβετε
Και σκάβετε
Και τρώτε
Και κοιμάστε
Κι εγώ είμαι όλοι οι νεκροί
Κι οι πικραμένοι
Κι εσείς οι καλοί κι ανίδεοι
Δήμιοι 

 

Η ΑΡΝΗΣΗ

Σε θυμάμαι που αρνιόσουν νε παραδοθείς.
Ελεγες
 Δεν είμαι χώμα και δε θα γίνω χώμα
Ετσι λέγατε όλοι σας
Στη λιτανεία έκεινη.
Ολοι που είχατε αρνηθεί να λιώσετε.
Σε θυμάμε τεντωμένη
Σχεδών ορθή
Με την ωραία σου όψη
Τόσο πεισματικά αναλλοίωτη
Απαράλαχτα πραισιωμένη από τα μαλλιά
Λίγο μονάχα πιο θαμπά από πρώτα.
Μισόγυμνη, με ράκη που δεν είχαν αρνηθεί
Αδιάφορη
Σοβαρή
Στο καροτσάκι που έσερνε εκείνος
Κάτω από λαμπερό χειμονιάτικο οθρανό.
Κι έλεγες
«Δεν είμαι χώμα!
Ήμουν όνειρο που δεν κάρπισε
          Ζωή που δεν τέλειωσε
          Άνθρωπος που δεν συνεχίστηκε
Ήμουν ψυχη αθάνατη, κι η παντοδυναμία Σου
Όλα αυτά χώμα δεν θα τα κάνει»
Καθώς σ’ακολουθούσα
Σ’ακουγα που έτσι έλεγες
Με τα βαριά παντοτινά σου μάτια
Αμετάκλητη.
Σ’έβλεπα  παγωμένη
Σχεδόν ορθή, νε τραβάς μακριά
Κι απόρησα που τα μαλλιά σου ανέμιζαν
Όπως στους ζωντανούς...

ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Έτσι που διάβηκε στιγμή η ζωή
Π’αστραψε κι έσβησε
Χτυπώ το στήθος μου
Κατάματα γιατι δεν κοίταξα τη λάμψη της
Γιατί σπάταλα δεν ξοδέφτηκα
Γιατί δεν παραδόθηκα
Με στροβιλίσματα, ύμνους και χορούς
Κι αφού ήταν να πεθάνω
Γιατί δειλά, ξυστά
Να κατεβώ του άδη το γκρεμό
Σερνάμενη στην πλάτη?
Γιατί πλατιά αγκαλιά, ανοιχτή
να μην χυθώ
στο μοιραίο μου χάος
βοθερά, γιορταστικά,
ολόψυχα
σε μια στιγμή ολάκερη ζωή
αντίς ετο΄θτη η ανοιχτή πληγή
της  ύστερης ανώφελης μετάνοιας?

 

ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ

Ποίηση/συλλογές

• ΒΑΝΑΥΣΕΣ ΩΡΕΣ 1963

• ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ 1965

• ΓΙΑΤΙ 1966

• ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΤΑΧΤΗΣ 1972

• ΣΤΟΝ ΑΓΝΩΣΤΟ ΦΟΙΤΗΤΗ 1974

• ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗΣ 1979

• ΧΝΑΡΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ 1979

• ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ 1982

Θέατρο

• Η ΣΦΑΓΗ 1972

Μεταφράσεις απο τα Ισπανικά

• JOSE ORTEGE Y GASSET: Αναζητώντας εναν Γκαιτε εκ των ένδον δοκιμιο ανάτυπο περ. Ηπειρώτικη Εστία, 1972

• JOSE ORTEGA Y GASSET: Η Εξέγερση των Μαζών – προλογος για Γαλλους δοκιμιο ανάτυπο περ. Ηπειρωτική Εστία , 1972

• FRANSISCO DE MONCADA:Η εκστρατεία των Καταλανών και των Αραγωνέζων στην Ελλάδα, Ηπειρώτικη Εστία, 1973-75

• GAYETANO ROSSEL: Ιστορία της Ναυπάκτου, περ. Ηπειρωτική Εστία, 1977.

• ALONSO DE LA BARRERA: Αφήγηση των συμβάντων της αρμάδας του Αγίου Συνδέσμου κλπ. Εγγραφο του 1571 αδημοσίευτο, σχετικο με την Ναυμαχία της ναυπάκτου, 1977.

• ΑΝΩΝΥΜΟΥ  Λαζαρίγιο ωτε Τόρμες, Ηπειρωτική Εστία ανατυπο, 1977.

• GREGOR MARANION: Ο Γκρεκο και το Τολέδο, Ηπειρωτική Εστία Δοκιμιο, 1979.

• ALLENDE SALVADOR: Ομιλια στους φοιτητές, Ηπειρωτική Εστία, 1980.

• ERNESTO SABATO: Το Τούνελ. Εκδόσεις Αστέρι, Μυθιστόρημα 1981.

• JOSE DONOSO: LA CASA DE CAMPO – Οι βαθύπλουτοι Βεντούρα και οι ανθρωποφάγοι, εκδ. Αστάρτη  Μυθιστόρημα, 1983
  OCTAVIO PAZ: Η ανακάληψη της αρχής – δοκίμια – Ηριδανός 1983.