.
Ο Λάζαρος Φυτάλης (1831-1909) ήταν Έλληνας διακεκριμένος γλύπτης από την Τήνο.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στα Υστέρνια Τήνου το 1831. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη γλυπτική και υπήρξε μαθητής του γλύπτη Λεωνίδα Δρόση στην καλλιτεχνική Σχολή Αθηνών όπου φοίτησε μαζί με τον, κατά ένα χρόνο μεγαλύτερο αδελφό του, Γεώργιο. Μαζί την εποχή εκείνη (1856) δημιουργούν δύο γλυπτά τον "Δαυίδ" και τον "Ποιμένα κρατών ερίφιον" με το οποίο και απέσπασαν το βραβείο των χιλίων δραχμών του Κοντοσταύλειου διαγωνισμού. Με το χρηματικό αυτό βραβείο ο Λάζαρος μαζί με τους αδελφούς του Γεώργιο Μάρκο και Ιωάννη ιδρύουν στην Αθήνα καλλιτεχνικό εργαστήριο με το όνομα «Ανδριαντοποιείο» το οποίο και κατέστη περιώνυμο για τις σπουδαίες γλυπτικές τους δημιουργίες.
Το 1857 ο "Ποιμήν κρατών ερίφιον" μεταφέρεται στο Παρίσι στην εκεί έκθεση όπου παράλληλα ο Λάζαρος παρακολουθεί μαθήματα υπό τον Γάλλο γλύπτη Σαρλ Κορντιέ.[1] Ο Λάζαρος Φυτάλης συμμετείχε σε πολλές εγχώριες και διεθνείς εκθέσεις μαζί με τον αδελφό του αλλά και μόνος του. Τέτοιες ήταν η Μεγάλη Έκθεση του Λονδίνου το 1851 και 1862, στην Παγκόσμια Έκθεση του Παρισιού το 1855 και το 1857 και τα Ολύμπια του 1859, όπου έλαβε μαζί με τον αδελφό του το πρώτο βραβείο, και του 1870, όπου τα δύο αδέλφια απέσπασαν έπαινο ως εισαγωγείς μαρμάρου.[1]
Τα τέλη της ζωής του Λαζάρου Φυτάλη ήταν πολύ πικρά, πέθανε πάμφτωχος στο Πτωχοκομείο της Αθήνας το 1909.
Τεχνοτροπία & έργα
Τα έργα του Λάζαρου Φυτάλη χαρακτηρίζονται από την προσήλωση στα ιδεώδη του κλασικισμού και από ένα μείγμα ιδεαλιστικών/εξιδανικευτικών διατυπώσεων και στοιχείων ρεαλισμού. Τα έργα του Λάζαρου διακρίνονται για την επικράτηση των ιδεαλιστικών στοιχείων, σε αντίθεση με τον Γεώργιο Φυτάλη ενώ άλλο στοιχείο του έργο του είναι η σχεδιαστική ακρίβεια.[1]
Από τα γλυπτά του Λάζαρου Φυτάλη ξεχωρίζουν ο ανδριάντας του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, οι προτομές του Κωνσταντίνου Κανάρη και του Γεωργίου Καραϊσκάκη καθώς και ο ανδριάντας του Διονυσίου Σολωμού στη Ζάκυνθο. Επίσης από κοινού με τον Λάζαρο Σώχο αναστήλωσε τον "Λέοντα της Χαιρωνείας" και συμπλήρωσε τον "Ταύρο του Κεραμεικού".[1] Μαθητές του Λαζάρου Φυτάλη ήταν ο Φιλιππότης, ο Βιτσάρης, ο Βιτάλης κ.ά.
Παραπομπές
«ΕΠΜΑΣ: Λάζαρος Φυτάλης».
Βιβλιογραφία
"Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.ΚΔ΄, σελ.287.
Ζέττα Αντωνοπούλου, Τα γλυπτά της Αθήνας. Υπαίθρια γλυπτική 1834-2004, Ποταμός, 2003
Ανώνυμος, «Αδελφοί Φυτάλαι», Φραγκέλιο, έτος Β΄, Απρίλιος-Μάιος 1928, σ. 50-55
Τώνια Γιαννουδάκη, Υπαίθρια γλυπτά του δήμου Αθηναίων 1832-1922, μεταπτυχιακή εργασία, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης, Θεσσαλονίκη 1994
Αντωνία Γιαννουδάκη, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτζου, Ίδρυμα Ευριπίδη Κουτλίδη. Η συλλογή νεοελληνικής γλυπτικής και η ιστορία της 1900-2006 (διδακτορική διατριβή), Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Τομέας Ιστορίας της Τέχνης, Θεσσαλονίκη 2009 (http://ikee.lib.auth.gr/record/115849) (8/5/2015)
Χαρίκλεια Θεοχάρους, Οι γλύπτες αδελφοί Φυτάλη. Η ζωή και το έργο τους, μεταπτυχιακή εργασία, Θεσσαλονίκη 1998
Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών. Ζωγράφοι - Γλύπτες - Χαράκτες, 16ος-20ός αιώνας, επιστημονική επιμέλεια Ευγένιος Δ. Ματθιόπουλος, τόμ. 1, Μέλισσα, Αθήνα 1997-2000
Στέλιος Λυδάκης, Οι έλληνες γλύπτες. Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία-τυπολογία-λεξικό γλυπτών, τόμ. 5, Μέλισσα, Αθήνα 1981
Στέλιος Λυδάκης, Η νεοελληνική γλυπτική. Ιστορία, τυπολογία, Μέλισσα, Αθήνα, 2011
Ηλίας Μυκονιάτης, Νεοελληνική γλυπτική, στη σειρά Ελληνική τέχνη, Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1996
Χρύσανθος Χρήστου – Μυρτώ Κουμβακάλη-Αναστασιάδη, Νεοελληνική γλυπτική 1800-1940, έκδοση Εμπορικής Τραπέζης της Ελλάδος, Αθήνα 1982
Σὐνδεσμοι
Πολυχρονἰδης Αχιλλἐας Φωτογρἀφος & Καλλιτἐχνης (απὀγονος) http://cargocollective.com/akipo
ΕΠΜΑΣ: Φυτάλης Λάζαρος(28/4/2015)
http://www.nationalgallery.gr/site/content.php?sel=694&artwork_id=65730 (28/4/2015)
Από τη ελληνική Βικιπαίδεια http://el.wikipedia.org . Όλα τα κείμενα είναι διαθέσιμα υπό την GNU Free Documentation License
