Ανδρέας Λοβέρδος

 

 

.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος (15 Μαΐου 1956) είναι Έλληνας πανεπιστημιακός και πολιτικός, βουλευτής της Β΄ Αθηνών με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ) από το 2000 και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015.

Στην κυβέρνηση Σημίτη διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών (2002 - 2004) με αρμοδιότητα τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις και την αναπτυξιακή συνεργασία.

Στις κυβερνήσεις Γ. Παπανδρέου ανέλαβε το 2009 ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και το 2010 αυτό του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Το τελευταίο εξάμηνο της κυβέρνησης Σαμαρά κατείχε τη θέση του υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων.

Το 2012 διαφώνησε με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και δημιούργησε μια πολιτική κίνηση, τη Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας από τον οποίο προήλθε η Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα. Το 2014 το κόμμα του συμμετείχε στις Ευρωεκλογές με τον πολιτικό συνασπισμό Ελιά - Δημοκρατική Παράταξη και το φθινόπωρο του ίδιου έτους επέστρεψε στο ΠΑΣΟΚ.

Τον Ιούνιο του 2015 διεκδίκησε την αρχηγία του ΠΑΣΟΚ με συνυποψηφίους του τη Φ. Γεννηματά και τον Ο. Κωνσταντινόπουλο.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Πάτρα και είναι γιος του Νικολάου Λοβέρδου, συμβολαιογράφου με καταγωγή[1] από την Αγία Θέκλη Ληξουρίου. Σπούδασε στη Νομική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, πραγματοποίησε μεταπτυχιακές[1] σπουδές στο ευρωπαϊκό και κοινοτικό δίκαιο στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βρυξελλών (1980 - 1982) και ολοκλήρωσε διδακτορική διατριβή[1] στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με θέμα Τρομοκρατία και πολιτικό έγκλημα. Μελέτη των φαινομένων από την πλευρά του Δικαίου». Ιδιώτευσε ως δικηγόρος στην Αθήνα και παράλληλα ακολούθησε ακαδημαϊκή σταδιοδρομία εκλεγόμενος[2], το 1987, λέκτορας του συνταγματικού δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Το 1992 εξελέγη επίκουρος καθηγητής και το 1995 αναπληρωτής καθηγητής.

Υπό την ιδιότητα του πανεπιστημιακού χρημάτισε πρόεδρος[3] των επιτροπών για την σύνταξη νέου υπαλληλικού κώδικα (1997) και για τη σύνταξη νέου αθλητικού νόμου (1997). Μιλάει αγγλικά και γαλλικά.

Κατοικεί στην Νέα Ερυθραία. Είναι παντρεμένος με την Πηνελόπη Παπαιωάννου και έχουν αποκτήσει τρία παιδιά.

Πολιτική σταδιοδρομία

Ως φοιτητής υπήρξε μέλος της αντιδικτατορικής Ε.Φ.Ε.Ε., γραμματέας της οργάνωσης της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (Κ.Ν.Ε.) και αντιπρόεδρος[2] του συλλόγου φοιτητών της Νομικής Θεσσαλονίκης. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1996 διορίστηκε γενικός γραμματέας[3] δημοσίας διοίκησης του υπουργείου εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου 1997.

Στις βουλευτικές εκλογές του 2000 εξελέγη βουλευτής[4] στη Β΄ εκλογική περιφέρεια Αθηνών με το ψηφοδέλτιο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και επανεξελέγη[4] σε αυτές του 2004. Στις εκλογές του 2007, 2009 και 2012 επανεξελέγη[4] πρώτος[3] σε σταυρούς. Ως βουλευτής της αντιπολίτευσης ανέλαβε την ευθύνη ποικίλων τομέων[3] όπως εξωτερικών, παιδείας & πολιτισμού και δημοσίων έργων & περιβάλλοντος.

Στην κυβέρνηση Σημίτη διετέλεσε υφυπουργός Εξωτερικών (2002 - 2004) με αρμοδιότητα τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις και την αναπτυξιακή συνεργασία. Στην κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (2009 - 2010) και εν συνεχεία αυτό του υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (2010 - 2012).

Στις 3 Δεκεμβρίου του 2012, αναγγέλλοντας την ίδρυση νέου κόμματος με την ονομασία Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας, με αρτκτικόλεξο "ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ." (που διαβάζεται και Ρήξη) με παρέμβασή του ο Ευαγ. Βενιζέλος τον διέγραψε- από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ ενημερώνοντας εγγράφως τον Πρόεδρο της Βουλής. Τον Απρίλιο του 2013 ανακοίνωσε την ίδρυση του κόμματος Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα, το οποίο συμμετείχε στις ευρωεκλογές του 2014 στον συνασπισμό κομμάτων Ελιά - Δημοκρατική Παράταξη.

Στις 9 Ιουνίου 2014 διορίστηκε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση Σαμαρά. Δύο ημέρες πριν την λήξη της θητείας του και τις βουλευτικές εκλογές εξέδωσε εγκύκλιο, σύμφωνα με την οποία δεν δικαιούνταν απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης οι χριστιανοί ορθόδοξοι μαθητές[5], εγκύκλιο που προκάλεσε αντιδράσεις[6].
Συλλήψεις οροθετικών γυναικών (2012)

Με αφορμή την υπόθεση των οροθετικών ιερόδουλων έχει ασκηθεί κριτική[7][8][9][10] στον Ανδρέα Λοβέρδο για τον χειρισμό της υπόθεσης από την θέση του τότε υπουργού Υγείας. Συγκεκριμένα το 2012 δεκάδες οροθετικές συνελήφθησαν από την αστυνομία με την κατηγορία της βαριάς σκοπούμενης βλάβης καθώς σύμφωνα με το κατηγορητήριο έρχονταν σε σεξουαλική επαφή, χωρίς προφυλάξεις, με πελάτες γνωρίζοντας ότι φέρουν τον ιο HIV. Παράλληλα οι φωτογραφίες τους δημοσιεύθηκαν[10] για την προστασία της δημόσιας υγείας, γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση του Συνηγόρου του Πολίτη[11]. Για την σύλληψη των οροθετικών γυναικών χρησιμοποιήθηκε[12] η υγειονομική διάταξη 39α/2012 για τον «περιορισμό της διάδοσης λοιμωδών νοσημάτων» σύμφωνα με την οποία δινόταν η δυνατότητα[12] στο κράτος υποχρεωτικής υγειονομικής εξέτασης, νοσηλείας και θεραπευτικής αγωγής του ασθενούς. Παράλληλα καθιερωνόταν[12] ο υποχρεωτικός έλεγχος για HIV των ατόμων που κάνουν χρήση ενδοφλέβιων ναρκωτικών και των εκδιδόμενων ατόμων που στερούνται του προβλεπόμενου βιβλιαρίου υγείας. Η διάταξη αυτή έχει κατακριθεί[13] από διεθνείς οργανώσεις όπως οι Γιατροί του Κόσμου και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch), την αντιπολίτευση καθώς και από προσωπικότητες όπως η Φρανσουάζ Μπαρέ Σινουσί[13], κάτοχος βραβείου Νομπέλ και πρόεδρος του Παγκόσμιου Συνεδρίου για το AIDS 2013, καθώς θεωρείται ότι περιορίζει[12] τα ανθρώπινα δικαιώματα και προσβάλει[13] την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Η διάταξη καταργήθηκε[10] εν τέλει από την υφυπουργό Υγείας Φωτεινή Σκοπούλη, επαναφέρθηκε[10] όμως αργότερα από τον Άδωνη Γεωργιάδη. Κάποιες εκ των οροθετικών γυναικών που συνελήφθησαν έχουν αθωωθεί[10] ενώ για άλλες αναμένεται η εκδίκαση των υποθέσεων τους. Με απόφαση δικαστηρίου δύο κέρδισαν αποζημίωση από το Δημόσιο για παράνομη προφυλάκιση ενώ αναμένεται η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το αν θα εκδικάσει προσφυγή εκ μέρους οροθετικών γυναικών και οργανώσεων για την ίδια υπόθεση. Το 2013 κυκλοφόρησε[7] το ντοκυμαντερ Ruins: Το χρονικό της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών, στο οποίο ασκείται κριτική[7] στον Ανδρέα Λοβέρδο για τον χειρισμό του στην υπόθεση.

Για την υπόθεση, ο πρώην υπουργός υποστήριξε ότι η αρμοδιότητα δημοσίευσης των προσωπικών ανατίθεται στην Εισαγγελική Αρχή, η οποία και έδωσε την εντολή στη συγκεκριμένη περίπτωση χωρίς να ρωτήσει το υπουργείο, και ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να παραγγείλει τη δημοσίευση των φωτογραφιών.[14] Αθώες κριθήκαν οι γυναίκες στις 16 Δεκεμβρίου 2016 στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας. [15] [16]
Συγγραφικό έργο

Προσηλυτισμός, εκδ. Αντ. Σάκκουλα 1986,
Για την τρομοκρατία και το πολιτικό έγκλημα, διδακτορική διατριβή εκδ. Interbooks, 1987,
Παρεκκλίσεις πολιτικής συμπεριφοράς και Σύνταγμα, εκδ. Εξάντας, 1988,
Κυβέρνηση : Συλλογική λειτουργία και πολιτική ευθύνη, εκδ. Αντ. Σάκκουλα, 1991,
Η ποινική ευθύνη των μελών της Κυβέρνησης και των υφυπουργών στο κοινοβουλευτικό πολίτευμα, εκδ. Αντ. Σάκκουλα, 1995,
Πολιτική ιστορία της Ελλάδας (1828-1975), εκδ. Αντ. Σάκκουλα, 2000,
Οι μορφές του δημοκρατικού πολιτεύματος, εκδ. Ίνδικτος, 2000 και
Η Νέα Τρομοκρατία, εκδ. Ίνδικτος, 2001.
Θέσεις για τη Νέα Ελληνική Ανορθωση, εκδ Ίνδικτος 2012

Παραπομπές

Βιογραφικό Λοβέρδου[νεκρός σύνδεσμος], από την ιστοσελίδα kefalonia.net.gr
Βιογραφικό Ανδρέα Λοβέρδου, από την ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων
βιογραφικό Ανδρέα Λοβέρδου, από την προσωπική του ιστοσελίδα
Βουλευτική θητεία Ανδρέα Λοβέρδου, από την ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων
ΥΠΕΠΘ. Εγκ. 12773/Δ2/23-01-2015 «Ρύθμιση μαθητικών θεμάτων». 23 Ιαν. 2015. (ανακτήθηκε: 7 Νοε. 2015)
«Εγκύκλιος Λοβέρδου καταπατά ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα μαθητών». Το κουτί της Πανδώρας. 16 Φεβ. 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Νοε. 2015.[νεκρός σύνδεσμος]
Ντοκυμαντερ Ruins, από την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία"
Ταπείνωση και ντροπή: γυναίκες τοξικομανείς, από την βάση δεδομένων biblionet.gr
Ιερόδουλες και πολιτικές[νεκρός σύνδεσμος], άρθρο του Τάκη Καραγιάννη, από την ιστοσελίδα protagon
Επαναφορά διάταξης, από την εφημερίδα "Ημερησία"
Ανακοίνωση του Συνηγορου του Πολίτη, από την ιστοσελίδα του ΣτΠ
Υγειονομική διάταξη Λοβέρδου, από την εφημερίδα "Η Αυγή"
Διεθνής Κατακραυγή για την επαναφορά της διάταξης, από την εφημερίδα "Τα Νέα"
Δεμέτης, Χρήστος. «Ο Λοβέρδος αποποιείται της διαπόμπευσης οροθετικών αλλά ξεχνά όσα έλεγε». news247.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-09-06.
«Αθώες οι οροθετικές που είχαν συλληφθεί το 2012, της Ιωάννας Μάνδρου | Kathimerini». Ανακτήθηκε στις 2016-12-18.

Α.Ε., tovima.gr — Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη. «tovima.gr - Αθώες οι οροθετικές που διαπομπεύθηκαν το 2012». TO BHMA. Ανακτήθηκε στις 2016-12-18.

Πηγές

Θεόδωρος Ηλ. Λουλούδης, ΠΑΣΟΚ Αχαΐας. Μια διαδρομή 40 χρόνων, 1974-2014, Αχαϊκή Βιβλιοθήκη, Εκδόσεις Πελοπόννησος, Πάτρα 2014 ISBN 978-618-81328-4-9