Στην ελληνική μυθολογία ο Θαύμας ή Θαύμαντας ήταν θεότητα του υγρού στοιχείου, γιος του Πόντου και της Γαίας. Αδέλφια του Θαύμαντα ήταν οι Νηρέας, Φόρκυς, Κητώ και Ευρυβία. Αυτή ήταν η «πρώτη γενεά» των θαλάσσιων θεοτήτων. Από τον δεσμό του με την Ηλέκτρα, κόρη του Ωκεανού, ο Θαύμας έγινε πατέρας των Αρπυίων και της Ίριδας. Ο Ησίοδος αποκαλεί τον Θαύμαντα «μέγαν». Τέκνο του Θαύμαντα ήταν και ο ποτάμιος θεός Υδάσπης.

Αναφορές

* Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου (I, 10).

* Καλλιμάχου `Υμνοι.

* Κικέρωνα De natura deorum (III, 20).

* Ησιόδου Θεογονία (233, 237, 265 κ.ε.).

* Υγίνου Fables (Πρόλογος, στ. 14).

* Νόννου Διονυσιακά (XXVI, 350).

* Οβιδίου Μεταμορφώσεις (IV 479, XIV 845).

* Φωτίου Μυριόβιβλος (στ. 190).